اِنجیلِ مَتّی 24 - گیله ماز

این دورِه یه تَمام هَبُوسَّنِ نِشانه

¹ وَختی عیسی یَهودیِانِ مَعبَدِ جی دِرگا شونه با، شاگِردان اونه وَرجه بومَن تا مَعبَدِ ساختمانان رِه اونه نِشان هَدَن.

² عیسی اوشانه باَگوته: «تمام این چیزان رِه دینید؟ راس راسی شِمِره گونَم، هیچ سَنگی، سَنگِ سَر نُماندِنه، بلکه همه شان فور هَنَن.»

³ وَختی عیسی زِیتونِ كوهِ سَر نیشته با، شاگِردان اونه ورجه بومَن و باگوتَن: «اَمَرِه باگو، این چیزان کِی اتّفاق دَکِنه؟ وَ تی بَموئَن و آخَرِ زَمانِ نِشانه چیِه؟»

⁴ عیسی جَواب هَدَه: «مُواظِب هَبین کَسی شِمِره راهِ جی بِدَر نَکُنِه.

⁵ چون خِیلیان می اِسمِ هَمرَه هَنِن و گونِن: ”مَن مَسیحِ موعودَم!“ وَ خِیلیان رِه راه جی بِدَر کانَن.

⁶ هَمینجور هَم جَنگ باره اِشنَوِنید و جَنگ خَبِر شیمی گوش رَسِنه. وَلی واهیمِه نِدارید، چونکه اینجور اتّفاقان بایسّی دَکِه، وَلی آخَرِ زمانِ دورِه هَلَه نَرِسییَه.

⁷ قومان و مَملِکَتان علیه هَم وَرِسِنَن و قَحطی و زِلزِلِه جاهای مُختَلِف اتّفاق دَکِنِه.

⁸ وَلی تمام ایشان تَنها شُروع بِزاسَّن دَردِ ماندِنه.

⁹ «اون موقه شِمِره دُشمَنانِ تَسلیم کانَن تا شِکَنجِه یه جیر دَبین و شِمِره کُشِنِن. می اِسمِ خاطِری تمام قومان شیمی جی بیزار بونَن.

¹⁰ اون روزان خِیلیان ایمانِ جی دَکِنِن و هَمدیگَرِ دُشمَنِ دَس تَسلیم کانَن و هَمدیگَر جی بیزار بونَن.

¹¹ دروئی پیغمبران وَرِسِنِن، خِیلیان رِه راهِ جی بِدَر کانَن.

¹² شِرارَت آنقَدر زیاد بونه که خِیلیانِ مُحَبَت نِسبَت به هَمدیگَه سَرد بونه.

¹³ وَلی هَر کس تا به آخَر دَوام بیارِه، نِجات پیدا کانه.

¹⁴ سَرآخَر وَختی پادشاهِی خَبَرِخوش تمام دُنیایِ آدَمان گوش بَرِسِه و هَمِه قومِشان اونه جی خَبَردار هَبون، اونوَخت دُنیا به آخَر رَسِنه.

¹⁵ «پس اون وَحشتناکِ چیز که دانیالِ پِیغَمبَر اون بارِه بَنوِیشته رِه بِینین، که مُقَدَّس جایِ دِلِه بَرپا هَبا - اونیکه خواندِنِه اونه حالی هَبو -

¹⁶ اونوَخت هر کس یَهودیِه یه دِلِه دَرِه بایسّی کوهِ سَمت دَربوشو.

¹⁷ وَ هر کس سِرِه یه پُشتِ بامِ سَر دَرِه، هیچی یه بِیتَنِ وَسین جیر نییِه.

¹⁸ هرکه بِجارسَر دَرِه، خودشه قَوایِ بِیتَن وَسین سِرِه نَشو.

¹⁹ وای بِحالِ زِناکانی که اون دورِه شِکَمدار هیسَن و اوشانیکه وَچِه شیر دَنِن!

²⁰ دُعا هَکُنید که شِیمی فَرارِ موقه زِمِسانِ دِلِه یا مُقَدَّس شَنبِه دَنِکه.

²¹ چونکه اون موقه مَردُمان بِه چنان مُصیبَتی دُچار بونَن که از اول دنیا تا بِحال اونِه مِثان اتفاق دَنِکِته و هیچ وَخت هَم دَنِکِنِه.

²² اَگه اون روزان کوتاه نَبونِبا، هیچ بَشَری جانِ سالِم به دَر نَبِردِه. وَلی اِنتِخاب هَبوسِّه شانِ خاطِری اون روزانِ کوتاه کانه.

²³ «پس اَگه کَسی شِمِره باگوتِه، ”بِیِشین، مسیحِ موعود ایجه دَرِه!“ یا ”بِیِشین اوجِه دَرِه!“ باوَر نَکُنین.

²⁴ چونکه خِیلیان هَنِن و دُروئی ادِّعا کانَن که اَما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَریم، وَ گَتِه مُعجِزِه و عَجیب کاران هَم کانَن تا اَگه هَبو، حتّی انتخاب هَبوسِّه شان رِه هَم گُمراه هَکُنَن.

²⁵ بِیشین، مَن پیشتَر شِمِره باگوتَم.

²⁶ «اَگه شِمِره باگوتَن، ”بیشین، اون کِلاتِ دِلِه دَرِه،“ اوجِه نَشین، وَ اَگه باگوتَن، ”بیشین، اون سِرِه یه دِلِه دَرِه،“ باوَر نَکُنین.

²⁷ هَمونجور که آسِمانِ بَرق شَرقِ جی هَنه و اون نور تا غَرب رَسِنه، اِنسانِ ریکا یِه بَموئَن هَم اینجورِه.

²⁸ هَر جا لاش دَبو، لاشخورشان اوجِه جَمع بونِن.

²⁹ «بِلافاصِلِه، بَعدِ اون روزانِ مُصیبَت، «”خورشید تاریک بونه و ماه دِ سو نَدِنه؛ سِتارِه شان آسِمانِ جی، جیر کَنِن، آسِمان ستونان لَرزِه دَکِنِن.“

³⁰ سَرآخَر انسانِ ریکایِ بَموئَنِ نِشانه آسِمانِ دِلِه ظاهِر بونه. ایما تمام دنیایِ قوم عَزا گیرنَن و اِنسان ریکا رِه دینَن که آسمان اَبرِ میَن قُوَّت و گَتِه جَلالِ هَمرَه هَنه.

³¹ اون خودشه فِرِشتگان رِه، گَتِه شیپورصِدایِ هَمرَه روانه کانه و اوشان، اونِ انتخاب هَبوسِّه شانه دُنیایِ چهار سویِ جی، آسِمانِ این سَر تا اون سَرجی جَم کانَن.

³² «اَسِه، اَنجیل دارِ جی دَرس بَگیرین: هر وَخت اونه شاخِه نُروک زَنه و وَلگ هارنه، فَهمِنِین تابِسّان نَزّیکِه.

³³ هَمینجور هَم، وَختی تمام این چیزانِ دینین، بِدانید که اِنسانِ ریکایِ بَموئَن نَزّیکِه، بلکه دَرِ وَر دَرِه.

³⁴ راس راسی شِمِره گونَم، این نسل تا این چیزانِ خودشه چِشِ هَمرَه نَینه، نَمیرنِه.

³⁵ آسِمان و زَمین اَز بِین شونِه، وَلی می گَب هیچ وَخت اَز بِین نَشونِه.

هیچکس اون روز و ساعَتِ نِدانِه

³⁶ «بِجز پیَر هیچکس اون روز و ساعتِ نِدانِه، حتّی ریکا و آسِمانِ فِرِشتِگان هَم باخَبَر نییَن.

³⁷ انسانِ ریکایِ بَموئَن دُرُس نوحِ روزگارِ مِثانِ.

³⁸ روزایِ پیش از کولاک، مَردُم خاردَن و نوش کانه بان و زَن بَرنِه بان و شو کانه بان. تا اینکه نوح کَشتی یه دِلِه بَشَه

³⁹ و نِدانِسَّن چی پیش هَنِه. تا اینکه کولاک بوما و همه رِه خودشه هَمرَه بَبِرده. انسانِ ریکایِ بَموئَن هَم هَمینجور هیسِه.

⁴⁰ اون موقه دُتا مَردای جی که بِجارسَر دَرِن، ایتا رِه گیرنِه و ایتا دیگَرِ هَموجِه نَنِه.

⁴¹ وَ دو تا زِنایی که همدیگر هَمرَه آسیاب کانَن، ایتا رِه گیرنِه و ایته دیگَرِ هَموجِه نَنِه.

⁴² پَس بیدار بییَسین، چون نِدانین شِیمی خداوند چِه روزی هَنه.

⁴³ وَلی اینه بِدانید اَگه صاب سِرِه دَانِسِّه دُزد چِه ساعَت اَز شُو هَنه، بیدار ماندِنِه با و نُذارنِه با دُزد اونه سِرِه رِه بَزِنِه.

⁴⁴ پَس شُما هَم حاضِر بییَسین، چون اِنسانِ ریکا وَختی هَنه که اونه انتظارِ نِدارید.

⁴⁵ «پس اون اَمین و عَقلدارِ پاکار کیِه که اونه اَرباب اونه خودشه سِرِه یه سَرپَرَس کانه تا اوشانه خُراکِ سَرِ وَخت هَدِه؟

⁴⁶ خوش بِحالِ اون پاکار که وَختی اونه اَرباب وَگِرده، اونه کار اَنجام هَدَئنِ سَر بِینه.

⁴⁷ راس راسی شِمِره گونَم، که اون تمام خودِشِه دارایی یه اِختیارِ اونه دَنِه.

⁴⁸ وَلی اَگه اون پاکار بَد هَبو و خودشه هَمرَه باگو ”می اَرباب به این زودیان نییَنِه،“

⁴⁹ وَ خودشه هَمکارانِ اَذیَت و آزار هَکونه و عَیاشانِ هَمرَه، بُخارِه و نوش هَکونه،

⁵⁰ ایما اونه اَرباب روزی که اون اِنتظار نِداره و ساعتی که اون خَبِر نِداره، هَنه.

⁵¹ اونه دو تیکه کانه و دورویان جای دِلِه تُووادِنِه، اوجِه که بِرمِه دَرِه وتَرسِ جی دَندان، دَندانِ سَرهَکِلاش خارنه.