نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 9 - گیله ماز

زمینِ مقدسِ جایِ دِلِه عبادت هَکُردن

¹ اَسِه حتّی اَوَّلین عهد، عِبادَت هکُردنِ وَسین قوانینِی داشتِه و زمینِ سَرم ایتا مقدّسِ جا داشتِه.

² خیمِه ای بَرپا هَبا با، که اوَّلین قِسمت دِلِه لَمپا، میز، و مقدّسِ نان دَبا. ایجه رِه ’قُدس‘ گونهِ بان.

³ دُوّمین پَردِه یه پُشت قِسمتی دَبا که اونه اِسم ’قُدس‌الاَقداس‘ با،

⁴ این قِسمتِ دِلِه، طَلایی تَشکَلِه بخور بَسوجانینِ وَسین دَبا، وعهد صِندوخ که هر طرفِ جی طَلا کاری هَبا با که اونِ میَن ایتا طلایی پیلکا دَبا که «مَنّا» رِه اونِ دِلِه داشتِن، هارونِ عصا که تی تی هَکُردهِ با، و دُتا سنگی لوح که عهد دَه فرمان اونه سَر بَنویشتِه هَبا با.

⁵ صِندوخِ سَر که اونه رَحمتِ تَخت گونه بان ’جلال‘ کروبیان فِرشته، سایه تُوواده بان. اَلآن نَتَّنیم این چیزانِ جی ریز به ریز گَب بَزِنیم.

⁶ بعد اَز اونکه این چیزان اینجوری آمادِه بونِه با، کاهِنان همَش اوَّلین قسمتِ دِلِه شونه بان تا خودِشانِه وظایفِ انجام هَدَن.

⁷ وَلی فقط کاهنِ اعظم دُوّمین قِسمتِ دِلِه شونِه با، و اونَم فقط سالِی یِدَفِه، و خودشه هَمرَه قُربانی یه خونِ بَرنهِ با تا خودِش وَسین و اون گُناهِانِ وَسین که قوم نادانی یه خاطری هَکُردهِ بان، پیشکَش هَکونه.

⁸ و اینجوری روح القدس نِشان دَنه که تا موقه ایی که اوَّلین قِسمت پابرجائه، هَلَه اون راهی که قُدس الاقداسِ دِلِه شونِه، واز نَبا،

⁹ که این، این دورانِ وَسین ایتا نِشانِئِه. طبقِ اون هدیه ها و قربانیهائی که هَدَه بونه، نَتَّنَن اون کَسانی که عبادت‌ کانَنِ وجدان رِه کاملاً پاک هَکُنَن،

¹⁰ بلکه ایشان فقط خُراکیا و نوشیدنیا و جورواجور غُسلا و قانونایی هیسَن که تَنِ ربط دارَن، و فقط تا موقه ایی اعتبار دارَن که خدا همه چیز رِه اصلاح هَکونه.

آزادی مَسیح خونِ طریق

¹¹ وَلی وختی که مَسیح، کاهن اعظم مقامِ دِلهِ خُجیرِ چیزانِ وَسین بوماَ که اَلآن اَمیی نصیب هَبا، اون ایتا گَته تَر و کاملترِ خیمِه یه دِلهِ بوما که دَسِ هَمرَه بِساته نَبا و این خِلقتِ جی نیِه.

¹² او یِدَفِه هَمیشه یه وَسین قُدس‌الاقداسِ دِلهِ بوما نه بُزِشان و تَرِه گوکِشان خونِ هَمرَه، بلکِه خودشه خونِ هَمرَه، و اینجوری اَبدی آزادی رِه آمادِه هَکُردِه.

¹³ چون اَگِه بُزِشان و جانکائِشانِ خون، و گو یه کَلُمِ بِپاشیَنِ هَمرَه اوشانه سَر که ناپاکَن، اوشانه تقدیس کانه تا جسم دِلِه پاک هَبون،

¹⁴ چَنّی بیشتر، مَسیح خون که اَبدی روحِ طریق، خودِشِه بی‌عیب خُدایِ وَسین پیشکَش هَکُردِه، اَمیی وِجدانِ بیخُدی کارانِ جی پاک کانه تا زندهِ خُدا رِه خِدمَت هَکُنیم!

¹⁵ پس مَسیح ایتا جدیدِ عهد واسِطه گَرِ، تا اوشانیکه دُخوانده هَبان بَتَّنَن اون اَبَدی میراثِ که خُدا وعده هَدَه رِه بِدس بیارِن، چون اَسِه ایتا مرگ اِتفاق دَکِته که اوشانه، اون گُناهِانِ جی که اوَّلین عهد دِلِه انجام هَبا، آزادی دَنه.

¹⁶ چون یه وختی ایتا وَصیت اِجرا بونه، که ثابت هَبو اونیکه وَصیت هَکُردِه بَمِردِه.

¹⁷ چون وَصیتنامه رِه بعدِ بَمردَن شَئنِه اِجرا هَکُردن، و تا موقِه ایی که اونیکه وَصیت هَکُردِه زِندِئِه، اون وصیتِ نَشَئنِه اِجرا هَکُردن.

¹⁸ اینه وَسین، حتّی اوَّلین عهدَم بدونِ خون، بَرقرار نَبونه با.

¹⁹ چون اون موقِه که موسی تمام شریعتِ احکام، تمام قومِ وَسین اِعلام هَکوردِه، اون تَرِه گوکِشان خون و بُزِشان خونِ بِیته، اُو و سُرخِ پشم و زوفایِ شاخِه شانِ هَمرَه، هَم طومار سَر و هَم تمام قومِ سَر بِپاشیِه

²⁰ و باَگوته: «این اون عهد خون که خُدا شِمِره حُکم هَکُردِه.»

²¹ و هَمینجور اون خون رِه، خیمِه یه سَر، و هم تمام اون ظرفانِ سَر که پَرَسِّشِ وَسین به کار شونه با بِپاشیِه.

²² راس راسی طِبقِ شریعَت، تقریباً هَمِه چی خونِ هَمرَه پاک بونه، و بدونِ اینکه خون بَریخته هَبو، گُناهانِ آمُرزش وجود نِداره.

²³ پَس بایِسّی این چیزان که ایتا نِمونِه آسِمانی چیزانِ جییِه، این قربانیهایِ هَمرَه پاک هَبو، وَلی خودِ آسمانی چیزان اون قربانیهایِ هَمرَه که اوشانِ جی بهتَرِ، پاک بونه.

²⁴ چون مَسیح اون قُدس اَلاقداسِ دِلِه که دَسِ هَمرَه بِساته هَبا نَشَه، و فقط اون حَقیقی چیزانِ جی ایتا نِمونِئه، بلکه خُدِ آسِمانِ دِلِه بَشَه تا اَمیِ طرفِ جی خُدای وَر ظاهر هَبو.

²⁵ و اینجور نیِه که اون هَمَش خودِشِه قُربانی هَکونه، ایتا کاهنِ اعظم مِثان که هر سال قُدس‌الاقداسِ دِلهِ شونِه، اونَم اون خونِ هَمرَه که خودِش خون نیِه.

²⁶ چون اینجوری، مَسیح بایِسّی از وختی که دُنیا خَلق هَبا یِکسَرِه عذاب کَشِنه با، وَلی اینجوری نَبا، اون اَلآن یِدَفِه همیشه یه وَسین آخرین زَمانایِ دِلهِ بوماَ تا خودشه قُربانی هَکُردَنِ هَمرَه، گُناهِ اَز بِین بَبِره.

²⁷ و هَمونجور که تعیین هَبا که اِنسان یِدَفِه بَمیرِه و بعد اَزون داوری هَنه،

²⁸ پس مَسیح هَم یِدَفِه قُربانی هَبا تا خیلیانِ گُناهانِ از بِین بَبِره، دُوّمین دفه هَنه، ولی نه گُناهانِ از بِین بَبِردَنِ وَسین، بلکه اوشانه نِجاتِ وَسین که شوقِ هَمرَه اونه چِش بِراهِن.