نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 12 - گیله ماز

عیسی اَمیی ایمانِ دُمّالِ و اونه کامِل کانه

¹ پَس وختی ایتا گَتِه اَبر شاهدانِ جی اَمی دُرِوَر داریم، بیئین اَما هم هر بار و هر گُناهی که سخت اَمیی دَس و لِنگِ کَشِ دِپیتِه بونه رِه، اَمی جی دور هَکُنیم و پایداری یه هَمرَه این مسابقه‌ یه دِلهِ که اَمیِ پِیش دَرِه، دو هَکُنیم.

² و اَمیِ چِش فقط عیسی رِه دَبو که اَمیِ ایمان بُنوار هیسه و اَمی ایمانِ کامِل کانه، و اون خُشحالی یه خاطِری که اونه پِیش دَبا، صلیبِ تَحمُل هَکُردِه، اونه ننگ و عار رِه نَدید بِیتِه و اَسِه خُدایِ راسِ دَسِ تختِ ور نیشتِه.

³ اونه فکرِ هَکُنید که چِطور گُناهکارانِ طرَفِ جی دُشمنِی ایی که اونه عَلیه با رِه تَحمُل هَکُردِه، تا شُما خَسِّه و دِلسَرد نَبین.

⁴ شُما هَلَه گُناه علِیه اونجور مُقاومت نَکُردین که شِیمی خون بَریخته هَبو.

⁵ مَگِه اون نصیحتی که اَمثالِ سُلیمانِ کِتابِ دِلِه دَرِه رِه یادِ جی بَبِردین، که شِیمی هَمرَه ایتا ریکایِ مِثان گَب زَنه؟ و گونِه: «می ریکا، خُداوَندِ تربیتِ کوچِک نِشمار، و اونه سَرامکو هکُردنِ جی، خَسِّه نَبو.

⁶ چون خداوند اوشانیکه دوس داره رِه تربیت کانه، و هر کسی رِه که به ریکائی قبول کانه، تنبیه کانه.»

⁷ این، تربیت هَبوسَّنِ خاطری یِه که شُما بایِسّی تَحمُل هَکُنید؛ خُدا شِیمی هَمرَه ایتا ریکایِ مِثان رفتار کانه. کُدام ریکائِه که اونه پیَر اونه تربیت نَکُرده بو؟

⁸ اَگِه شُما تربیت نَبَین، در حالی که هَمِه اونه جی سهمی داشتِن، پَس شُما زَنازادِئین، نه حَقیقی ریکا.

⁹ بِعلاوه، اَما زمینِی پیَران داشتِم که اَمَرِهِ تربیت کانه بان، و اَما اوشانه اِحتِرام نَنِبِیم. یعنی نباید خِیلی بیشتر اَمی روحهایِ پیَرِ مُطیع هَبیم تا زندگی بِداشته بیم.

¹⁰ چون اوشان، یه مُدَّت، اونجور که صلاح دینِبان اَمَرِه تَربیت هَکُردَن. وَلی خُدا اَمی منفعتِ وَسین اَمَرِه تَربیت کانه تا اونه قدّوسیَتِ دِلهِ شریک هَبیم.

¹¹ چون اون موقِه که دَبَیم تربیت هَبیم، عوضِ اینکه اَمَرِهِ خُش بیه، اَمَرِه دَرد گیرنِه. وَلی ایما اوشانیکه اونه طریق تربیت هَبان، صالِحی یه بار هارنه که صُلح و سلامتی یه جی پُرِه.

¹² پَس شیمی لَسِ دَسِ بُلَن هَکُنید و شیمی بی قُوَّتِ زانو رِه قَوی هَکُنید!

¹³ راهان رِه شیمی لِنگِ وَسین هموار هَکُنید، تا شَلِ لِنگ خودشه جایِ سَر دَرنَشو، بلکه شَفا هَگیره.

¹⁴ تَقَلّا هَکُنید تمام مَردُم هَمرَه صُلح و سلامتی یه دِلهِ دَبین و مُقَدَّس هَبین، چون بدونِ قدّوسیت هیچکی خُداوَندِ نَینه.

¹⁵ مُواظِب هَبین هیچکس خُدایِ فِیضِ جی محروم نَبو، تا هیچ زَرخ ریشه ایی رُشد نَکُنِه و دردسرِ باعث نَبو و خِیلیانِ نَجِس نَکُنِه.

¹⁶ تا هیچکس عیسویه مِثانِ بی عفت و نامُقدّس نَبو، اونیکه ایتا کاسِه آشِ خاطِری، خودشه گَتِه ریکائی یه حَقِّ بَروتِه.

¹⁷ همونجور دانید، ایما که خَسِّه اون بَرکَتِ اِرث بَبِره، قبول نَبا. هر چَن اون بِرمِه هَکُردَنِ هَمرَه اونه دُمّال دَبا ولی توبه یه وَسین فُرصتی پیدا نَکوردِه.

¹⁸ شُما ایتا کوهِ نَزّیک نومَین که هَبو اونه لَمس هَکُردَن، ایتا کوه که تَشِ هَمرَه روشَن هَبا بو؛ نه ظُلَمات و تاریکی و سیا وائِه هَمرَه؛

¹⁹ و نه شیپوری صدایِ هَمرَه و نه اون صدایِ هَمرَه که اوشانیکه اِشنَوِنَن خواهِش هَکُردَن که دِ اوشانه هَمرَه گَب نَزِنِه.

²⁰ چون اوشان نَتَّنِسَّن اون حُکمِ تَحَمُل هَکُنَن که باگوته، «حتّی اَگِه ایتا حیوان اون کوه رِه دَس بَزِنِه، بایسّی سنگسار هَبو.»

²¹ راس راسی این صَحنِه آنقَدَر تَرسناک با که موسی باَگوته: «مَن تَرسِ جی دَرَم لَرزِنَم.»

²² ولی شُما صَهیونِ کوهِ دِلِه زندهِ خُدایِ شَهر، یعنی آسِمانی اورشَلیمِ دِلهِ بومَین. شُما هِزارِن هِزار فِرِشتِه یه جَمعِ دِلِه که خُشحالی کانَن بومَین،

²³ و اوّلین بِزاسِّه هَبا شانه مَجلسِ دِلِه که اوشانه اِسم آسمانِ دِلهِ بَنوِیشتِه هَبا، و خُدایِی که همه کسِ داورِ و صالحانِ روحهایی که کامِل هَبان،

²⁴ و عیسی که ایتا جدیدِ عهد واسِطِئه، و اون بَپاشیه خونی که هابیلِ خونِ جی بِهتَر، گَب زَنه.

²⁵ شِیمی حَواس دَبو، اون کسِ آوازِ جی که گَب زَنه شیمی دیمِ وَنِگِردانین. اوشانیکه اون کسِ گَبانِ بِشنَوِسَّنِ جی که زَمینِ سَر گَب زنه با خودِشانِه دیمِ وَگِرداندِن، نَتَّنِسَّن مُجازات هَبوسَّنِ جی دَربوشون. پَس اگه اَما اون کسِ جی که آسمانِ جی گَب زَنه اَمی دیمِ وَگِردانیم چِطور مُجازاتِ جی دَربیشیم؟!

²⁶ اون موقِه، اونه آواز زمینِ لَرزِه تُووادَه، ولی اَلآن اونه وَعدِه هَدَه که «یِدَفِه دیگه نه فقط زمینِ بلکه آسِمانَم لَرزِه تُوادِنَم.»

²⁷ این کَلمِه «یِدَفِه دیگه» منظور اینه که اون چیزان که لَرزِنَن از بِین شونِن- یَعنی اون چیزان که خَلق هَبان- تا اون چیزان که نَشَئنِه اوشانه بَلِرزانیَن، بِجا بُمانه.

²⁸ پَس بیئین اون پادشاهی‌ایی بِدس بیاردنِ خاطری که نَشَئنِه اونه بَلِرزانیَن، شُکر هَکُنیم، و اینجوری ایتا قابِلِ قبولِ پَرَسِّش خُدایِ وَسین پیشکَش هَکُنیم که احترام و ترسِ هَمرَه هَبو،

²⁹ چون «اَمی خُدا تَشِ مِثانِ که سوزاندِنِه.»