نامِه مَسیحینی عبرانی نِژادی سِه 10 - گیله ماز

مَسیح قُربانی هَبوسَّن یِدَفِه همیشه یه وَسین

¹ چون شریعَت فقط آیندِه یه خُجیرِ چیزانِ سایه هیسِه، و نه اوشانه واقعی شِکل. اینه وَسین، هیچ وَخت نَتَّنِه اون قربانیشانِ هَمرَه که هر سال اینجور پیشکِش بونه، اوشانیکه پَرَسِّشِ وَسین نَزدیک هَنَن رِه، کامل هَکونه.

² وَ گَرنِه، مَگِه اوشانه قُربانی یه پیشکِش هَکُردَن قطع نَبونه با؟ چون اوشانیکه پَرَسِّش کانَن یِدَفِه پاک بونه بان و دِ خودِشانِ رِه گُناهکار نِدانِسَّن.

³ وَلی اون قُربانیها هر سال گناهِانِ یاد هارنَن،

⁴ چون محالِ گوئیشان و بُزشان خون، گُناهانِ پاک هَکونه.

⁵ اینه وَسین، موقِه ایی که مَسیح این دُنیایِی دِلِه بوماَ، باَگوته: «تو قُربانی و هَدیه نَخَسّی، بلکه ایتا تَن می وَسین فراهم هَکُردی.

⁶ تو تَمام سوز قربانیان جی و گُناه قربانیان جی کِیف نَکوردی.

⁷ پس باگوتَم: ”بِییش! اَسِه مَن هَنَم تا تی اِرادِه رِه بِجا بیارِم، اِی خُدا همونجور که طومارِ کِتابِ دِلِه می خَبَری بَنوِیشتِه هَبا.“‌»

⁸ ایما اونیکه گونِه: «تو قُربانی و هَدیه و تَمام سوز قُربانیها و گُناه قُربانیها رِه نَخَسّی و اوشانِ جی کِیف نَکُردی»، هر چَن که اوشان طبقِ شریعَت پیشکِش بونه بان.

⁹ ایما گونِه: «بِییش! اَسِه مَن هَنَم تا تی خواسِّه رِه بِجا بیارِم.» اون اوّلی رِه باطل کانم تا دُوّمی رِه بَرقرار هَکونه.

¹⁰ اَما عیسی مسیحِ تَنِ قُربانی هکُردنِ طریقِ جی، یِدَفِه هَمیشِه یه وَسین، اونه وَسین وقف هَبَیم.

¹¹ هر کاهِن، هر روز خِدمَت وَسین وَرِسِنِه و همون قُربانی ها رِه که هیچ وَخت نَتَّنَن گُناهانِ پاک هَکُنَن، همَش پیشکِش کانِه.

¹² وَلی مسیح بعدِ اونکه، ایتا قُربانی گُناهانِ خاطِری هَمیشِه یه وَسین پیشکش هَکُردِه، خُدایِ راسِ دَسِ ور بَنیشتِه.

¹³ از اون موقِه، انتظار کَشِنِه که اونه دُشمَنِان اونه لِنگِ جیر کُرسی هَبون،

¹⁴ چون ایتا قُربانی یه هَمرَه، اوشانیکه وَقف بونَن رِه همیشه یه وَسین کامِل هَکُردِه.

¹⁵ روح القدس هَم اَمَرِه ایتا گواهی دَنه. اَوَّل گونِه:

¹⁶ «خداوند گونِه، این اون عهدی یه که بَعد اَز اون روزان اوشانه هَمرَه دَبِندِنَم می شریعتِ اوشانه دِلِ میَن نَنَم، و اوشانه فِکرانِ سَر نِویسِنَم.»

¹⁷ ایما باز گونِه: «اوشانه گُناهان و شَرورِ کارانِ دِ هیچ وخت می یاد نیارنَم.»

¹⁸ اوجِه که ایشانه بَخشِش دَرِه، دِ گُناه وَسین قُربانی پیشکَش هَکُردن احتیاج نیِه.

کامِلِ ایمان

¹⁹ پَس اِی اَداشان، اوجِه یه جی که خاطِر جَم هیسیم، که عیسی یِه خونِ طریق تانیم قُدس الاقداسِ دِلهِ بیشیم،

²⁰ ایتا تازِه و زندهِ راهِ طریق که اون پَردِه یه میَنِ جی که اونه تَنِ، اَمِرِه واز هَکوردِه،

²¹ و اوجِه یه جی که ایتا کاهِنِ اعظم خُدایِ سِرِه یه سَر داریم،

²² بیئِین ایتا راسِ دِل و کامِلِ ایمان هَمرَه خُدا رِه نَزدیک هَبیم، و اَمی دِلِشانِ بَدِ وجدانِ جی پاک هَکُنیم و اَمی تَنِشان رِه پاکِ اُویه هَمرَه بَشوریم.

²³ بیئین بدونِ اینکه شَک هَکُنیم، اون اُمیدی که اونِه اعتراف هَکوردیم رِه قایِم بَچِسبیم، چون اونیکه وَعدِه هَدَه وفادارِ.

²⁴ بیئین این فِکرِ دِلهِ دَبیم که چِطور تانیم هَمدِیگَرِ تشویق هَکُنیم تا مُحبت هَکُنیم و خُجیرِ کاران انجام هَدیم.

²⁵ جَم هَبُسَّنِ جی همدیگَرِ هَمرَه دَس نَکِشیم، هَمونجور که بَعضیانِ وَسین عادَت هَبا، بلکه بیشتر هَمدِیگَرِ تَشویق هَکُنیم - بخصوص اَلآن که بَدییَین اون روز، یعنی خُداوند عیسی یِه وَگَرِسَّنِ روز، همینجور دَرِه نَزدیک بونه.

²⁶ چون اَگِه بَعدِ اونکه حَقیقتِ بِشناسییَیم، عمداً اینجور گُناه هَکُنیم، دِ گُناهِانِ وَسین هیچ قُربانی ایی بِجا نُماندِنه؛

²⁷ اونچه که بِجا ماندِنه، تَرسِ هَمرَه اِنتظار بَکِشییَن مُجازات وَسین و ایتا گَتِ تَش که خُدایِ دُشمَنانِ قورت دَنه.

²⁸ هر کی که موسایهِ شریعَتِ رَد کانِبا، دو یا سِه تا شاهدِ گواهی یه هَمرَه، بی رحمی یه هَمرَه بَکوشت بونِه با.

²⁹ شُما گَمان کانید اونه حَق، که خُدایِ ریکا رِه لَگَدِ دَموج هَکوردِه، و اون عهد خون که اونه وَسین وَقف هَبا رِه بی حُرمَت هَکُردِه، و فیضِ روحِ بی عِزَّت هَکُردِه چی بدتَرِ مُجازاتی اونه سَر هَنه؟

³⁰ چون اَما اون کَسی که اینه باَگوته رِه اِشناسِنیم: «تقاص می شینِه؛ مَن هیسَم که سزا دَنَم،» و باز هَم باَگوته: «خداوند خودشه قومِ داوَری کانه.»

³¹ زندهِ خُدایِ دَس دَکِتَنِ چَنّی تَرس داره.

³² ولی اون قَدیمِ روزان رِه شیمی یاد بیارین، اون موقِه که تازِه نورانی هَبَبِین؛ شُما ایتا سَختِ مِبارزه یه دِلهِ عذابِ هَمرَه طاقت بیاردین.

³³ بَعضی وَختان هَمِه یه چِشِ ور فاش خارنه بِین و عذاب کَشِنه بِین، و بَعضی وَختان کَسایی یه هَمرَه دوش به دوش هیسَنِه بِین که اوشانه هَمرَه اینجور رفتار بونِه با.

³⁴ چون شُما اوشانه هَمرَه که زِندانِ دِلِه دَبان همدَردی هَکُردین، و اون موقِه که شیمی مال و مَنال غارت کانه بان، خُشحالی یه هَمرَه قبول کانِه بِین. چون شُما خودتان دانِسِّید ایتا بهتَرِ مال و منالِ صاحِبین که تا اَبد ماندِنِه.

³⁵ پَس شیمی اطمینانِ جی دَس نَکِشین، که ایتا گَتِه پاداش خودشه دُمّال دارِه.

³⁶ چون شُما احتیاج دارِین که طاقت بیارین، تا اون موقِه که خُدایِ خواسِّه رِه بِجا بیاردید اونچه که وعده هَدَه هَبا رِه بِدس بیارین.

³⁷ چون، «یَه مُدَّت دیگه، اونیکه قرار با بیِه، هَنه و دیر نُکانه.

³⁸ وَلی می صالِح آدَم ایمان هَمرَه زِندگی کانه. و اَگِه می جی خودشه دیمِ وَگِردانِه می جان اون آدمِ جی راضی نَبونه.»

³⁹ ولی اَما اوشانه جی نییَم که وَگِردِنِن و هلاک بونَن، بلکه اوشانه جی هیسیم که ایمان دارَن و خودِشانِ جان حِفظ کانَن.