دوم تیموتائوس 2 - گیله ماز

مسیحِ خُجیرِ سرباز

¹ پَس تو می وَچِه، اون فیضِ هَمرَه که مسیحْ عیسی یِه دِلِه دَرِه قوی هَبو،

² وَ اون چیزانی که خیلی شاهِدانِ وَر می جی بِشنَوِسّی رِه، وفادارِ آدمانِ بسپار که بَتَّنَن بَقیِه رِه هم یاد هَدَن.

³ ایتا مسیحْ عیسی یِه خُجیرِ سربازِ مِثانِ، عذابایِ دِلِه شریک هَبو.

⁴ هیچ سَربازی، خِدمتِ موقِه، خودِشِه زندگی یه کارانِ گِرِفتار نُکانِه، چونکه خَنِه خودِشِه فرمانده رِه راضی بِدارِه.

⁵ ایتا پَهلِوان تاج نَدَنِن، مَگِه اینکه طبقِ مُسابِقه یه قَوانین عمل هَکونه.

⁶ اون کِشاورزی که سخت کار کانه، بایِسّی اَوَّلین نفرِ هَبو که خودشه مَحصولِ جی بَهرِه بَرنِه.

⁷ اونچه که گونَم رِه فکر هَکُن، چون خُداوند هر چی یه دِلهِ تِرِه فهم دَنه.

⁸ عیسی مَسیحِ تیِ یاد بیار که داوود نسلِ جی با و مُردِگانِ جی زندهِ هَبا؛ اِنجیلِی که مَن موعظه کانَم اینه،

⁹ اینه خاطری یه که ایتا جِنایتکارِ مِثانِ زَنجیلِ دِلِه دَرِم و دَرَم عذاب کَشِنَم، وَلی خُدای کلام زَنجیلِ دِلِه دَنییِه.

¹⁰ اینِه وَسین مَن انتخاب هَبوسِّه شانه خاطِری همه چیزِ تَحمل کانَم تا اوشانَم اون نجاتی که مسیحْ عیسی یِه دِلِه دَرِه رِه، اَبدی جلالِ هَمرَه بِدَس بیارِن.

¹¹ این گَبِ شَئنِه اعتماد هَکوردَن که: اَگِه اونه هَمرَه بَمِردِیم، اونه هَمرَه زندگی هم کانیم

¹² اَگِه طاقت بیاریم، اونه هَمرَه سلطنت هم کانیم. اَگِه اونه حَشا هَکونیم، او هَم اَمَرِهِ حَشا کانِه.

¹³ اَگِه بی‌وفا هَبیم، او وفادار ماندِنهِ، چون نَتنِّه خودِشِه حَشا هَکونِه.

¹⁴ این چیزانِ اوشانه یاد بیار و خُدایِ وَر اوشانه سِفارِش هَکُن که کلماتِ سَر دعوا مرافِه نَکُنَن، که فایدِه نِداره، بلکِه فقط اینه باعث بونه اوشانیکه اِشنَوِنَن رایه جی به بدر هَبون.

¹⁵ تقلّا هَکُن که خُدایِ ور مقبول هَبیی، ایتا کارگر مِثانِ که خِجالت نَکِشِنِه و حَقیقَتِ کلامِ دُرس بِکار بَرنهِ.

¹⁶ ولی دُنیایِ مُفتِ گَبانِ جی دوری هَکُن، چون مردُمِ بیشتر و بیشتر بی‌دینی یه سمت کِشاندِنِه.

¹⁷ و اینجور آدمانِ گَب ایتا جُذامِ مِثان همه جا پَخش بونه. هیمِنائوس و فیلیتوس این دَسِّه یه جییَن،

¹⁸ که حَقیقَتِ جی وَگَرِسَّن و گونَن اون روز که مُردِگان زندهِ بونَن هَمین اَلآنِ، وَ اینجوری بعضیانِ ایمانِ از بِین بَرنِن.

¹⁹ با این وجود، اون مُحکَمِ پِی که خُدا بَنَه، پابرجائه و اینهِ هَمرَه مُهر هَبا که: «خداوند خودشه آدَمانِ اِشناسِنِه،» وَ «هر‌ کی که خُداوَندِ اِسمِ اِقرار هَکونه، بایِسّی نادُرسّی یه جی دوری هَکونه.»

²⁰ ایتا گَتِه سِرِه یه دِلهِ، فقط طَلا و نُقرِه ظُروف دَنیِه، بلکه چویی و گِلی هم دَرِه؛ بعضی از اوشان مُهِمِ کارانِ وَسین بکار هَنه و بعضیان هم دَم دَسی یه وَسین.

²¹ پَس اگه یِنَفر خودِشِه این چیزانِ جی پاک هَکونه، ظرفیه که مُهِمِ کارانِ وَسین استفاده بونه، مُقَدَّس و مفیدِ ظَرف صابسِرِه یه وَسین و هر خُجیرِ کارِ وَسین آمادِئه.

²² پس جَوانی یه هوا و هوسِ جی فَرار هَکُن، وَ اوشانه هَمرَه که پاکِ دِلِ هَمرَه خُداوَندِ دُخواندِنَن، صالحی و ایمان و مُحبت و صُلح و سلامتی یه دُمّال دَبو.

²³ اون بَحثایی که نادانی و نِفهمی یه جی هیسه دوری هَکُن، چون دانی که دعوا مرافِه یه باعِث بونه.

²⁴ خُداوَندِ پاکار نباید دعوا مرافِه هَکونه، بلکه بایِسّی هَمِه یه هَمرَه مِهرَبان هَبو، و بَتَّنِه تعلیم هَدِه و بدیهایِ پِیش صبرِ هَمرَه طاقت بیارِه.

²⁵ بایِسّی اوشانیکه مُخالِفَن رِه نرمی یه هَمرَه اصلاح هَکونه، شاید خُدا اوشانه توبِه عَطا هَکونه تا حقیقَتِ بِشناسِن

²⁶ و به خودِشان بییَن، و اِبلیسِ تَله یه جی که ایشان رِه خودِشِه خواسِّه یه انجام وَسین اسیر هَکوردِه فَرار هَکونَن.