دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 4 - گیله ماز

اِنجیلِ نور

¹ پَس چون اون رحمتِ خاطری که اَمَرِه هَدَه هَبا اینجور خِدمتی رِه دَریم هَکونیم، ناامید نَبونیم.

² بلکه جا هَدَه وشرم آورِ راهای جی دوری هَکُردیم وحُقِّ بازی یه هَمرَه رفتار نُکانیم و خُدایِ کَلام رِه هم دَسکاری نُکانیم، بلکِه حقیقتِ ره آشکارا گونیم، و تَقَّلا کانیم خُدایِ وَر، همه یه وِجدانِ پیش تایید هَبیم.

³ حتی اَگِه اَمیی اِنجیل نامفهومِ، اوشانه وَسین نامفهومِ که هَلاکتِ راهِ دِلِه دَرِن

⁴ این دُنیایِ خُدا بی ایمانانِ فِکران رِه کور هَکُردِه تا مسیحِ جَلالِ اِنجیلِ نور که خُدایِ دیمِ رِه، نَینِن.

⁵ چون اَما آمِرِه موعظه نُکانیم، بلکه اعلام کانم که عیسیِ مَسیح خداوندِ، وَ اَمی جی فقط عیسی یِه خاطِری، و اون هم فقط شِیمی پاکارانِ مِثان گَب زَنیم.

⁶ چون همون خُدا که باَگوته: «نور ظُلَمات مینِ جی بِتابِه،» خودشه نورِ اَمیی دِلِ میَن بِتاباندِه تا خُدایِ جَلالِ بِشناسیَن هَمرَه، مسیحِ دیمِ میَن، اَمَره نورانی هَکونه.

⁷ وَلی این گنجینِه رِه گِلی پیلکائِشانِ دِلِه داریم، تا معلوم هَبو که این گَتِه قُدرَت خُدایِ جییه نه اَمیی جی.

⁸ اَما هر طرفِ سختی یه دِلِه دَرِیم، وَلی نَشکِسّیم؛ بُهت کانیم، وَلی نا اُمید نییَیم؛

⁹ عذاب کَشِنیم، وَلی وِل هَکُردهِ نَبَیم؛ زمینِ سَر بَکِتیم، وَلی کم نیاردیم.

¹⁰ هَمَش عیسی یِه مَرگِ اَمی تَن دِلِه دَریم بَرنیم تا عیسی یِه زندگی هم اَمی تَن دِلِه ظاهر هَبو.

¹¹ چون اَما که زنده ایم، هَمَش عیسی یِه خاطِری به مرگ بِسپارِسِّه بونیم تا اونه زندگی اَمیی تَنِ دِلِه که ازبین شونه ظاهِر هَبو.

¹² پَس مَرگ اَمیی دِلِه کار کانه، وَلی زندگی شِیمی دِلِه.

¹³ مَزمورِ کِتابِ دِلهِ بوما که «ایمان بیاردِم، پَس گَب بَزَم.» هَمین ایمانِ روحِ هَمرَه، اَما هَم ایمان داریم و گَب زَنیم.

¹⁴ چون دانیم اونیکه عیسیِ خُداوَندِ مُردِگانِ جی زندهِ هَکُردِه، اَمَرِهِ هَم عیسی یِه هَمرَه زندهِ هَکُردِه، وشِیمی هَمرَه خودِشِه حُضور هارنه.

¹⁵ این هَمِه شِیمی خاطِری یِه، تا هر قدر که خدایِ فیض مردُمِ وَسین بیشتر و بیشتر بونِه، شُکر هَکُردن هم خُدایِ جَلالِ جی بیشتر هَبو.

¹⁶ پَس نا اُمید نَبونیم. هر چَن اَمیِ ظاهرِ دَرِه از بین شونه، اَمی باطن هر روز تازه تر بونه.

¹⁷ چونکه اَمیی کوچِ و زود گُذَرِه رَنجِشان، اَبدی جَلال اَمِرِه هارنه، که نَشَئنِه اون رنجهایِ هَمرَه قیاس هَکُردَن.

¹⁸ پَس نه اونچه رِه که بَدیه بونه، بلکِه اونچه رِه که نَشَئنِه اونِ بَدییَنِ چِشم دوزِنیم، چون اون چیزان که بَدیه بونه گُذرائه، ولی اون چیزان که نَشَئنِه اونِ بَدییَن اَبَدیِه.