دوّمین نامه قرنتیانِ وَسین 11 - گیله ماز

پولُس و دِروئی رَسولان

¹ کاش شُما یِذرِه نادانی رِه می دِلِه تَحَمِل کانِه بِین، مَرِه تَحمِل هَکنید

² چون مَن شیمی سَر غیرت دارِم، و این غیرت خُدایِ جییِه، چون مَن شِمِرِه ایتا مَردای، یَعنی مَسیحِ همره، نامزد هَکوردَم، تا ایتا پاکِ اَذب کیجایِ مِثان شِمِرِه اونه دَس بِسپارَم

³ وَلی تَرسِنَم هَمونجور که مار حوا رِه گول بَزَ، شیمی فِکر هَم صاف و صادقی و خالِصی ایی که مسیحِ جی دارین، مُنحرف هَبو.

⁴ چون اَگِه یِنفر شیمی وَرجه بیِه و شِمِرِه ایتِا عیسی بِجِز اونکه اَما شِمِرِه اعلام هَکُردِیم رِه، اعلام هَکُنِه، یا اَگِه شُما ایتِا روح بِجز روح القدس که هَیتین رِه هَگیرین یا اگه اِنجیلِ پیغام غیر اَزون اِنجیلِ پیغام که قبول هَکُردین رِه، قبول هَکُنین، شما راحت اونِه تحمل کانید.

⁵ راس راسی گُمان نُکانَم مَن اون ’گَتِه رَسولان‘ جی چیزی کَم بِدارَم.

⁶ حتی اَگه گَب بَزَئنِ دِلِه اُسّآ نَبوم، معرفت دِلهِ چیزی کَم نِدارَم؛ راس راسی اَما هرلحاظِ جی همه چی یه دِلِه اینه شیمی وَسین معلوم هَکُردِیم.

⁷ مَگِه گُناه هَکُردِم که مَرِه کِوچِک هَکُردِم تا شما سَربُلَن هَبین، چونکه خُدای اِنجیلِ پیغام مجانی شِمِرِه اعلام هَکُردم؟

⁸ مَن دیگَر کلیساها رِه غارت هَکُردَم و اوشانِ جی کمکِ مالی بِیتَم، تا بَتَّنَم شِمِرِه خِدمَت هَکُنَم.

⁹ و اون موقِه که مَن شیمی هَمره دَبام، و یِچّی یه مُحتاج بام، هیچکسِ دوشِ سَر باری نَنَم، چون اَداشانی که مقدونیه یه منطقه یه جی بومَن می احتیاجاتِ برطرف هَکوردَن. و مَن هیچ باری شیمی دوشِ سَر نَنَم ومین بعد هم نُزارنَم.

¹⁰ اون مَسیحِ حقیقت که می دِلِه دَرِه رِه قَسَم، که هیچکَس اَخائیه یه منطقه دِلِه می این افتخارِ میجی نَگیرنه.

¹¹ مَگِه اینِه وَسین اینجور گونَم که شِمِره دوس نِدارَم؟ خُدا دانهِ که شِمِره دوس دارَمِ!

¹² و می این کارِ اِدامِه دَنَم تا فرصت رِه فرصت‌ طَلَبانِ جی پَس هَگیرَم اوشانِ جی که تقلّا کانَن تا خودِشان رِه اونچه یه دِلِه که اونِه افتخار کانَن اَمی همره بَرابر هَکُنَن.

¹³ چون اینجور آدَمان، دِروزَن رَسولِان و حُقِّه بازِ کارگرانِن که خودِشان رِه مسیحِ رَسولِانِ مِثان در هارنَن

¹⁴ و این عجیب نیِه، چون شِیطان هَم خودِش رِه نورِ فِرِشتِه مِثان در هارنه؛

¹⁵ پَس تعجبی نِداره که اونه پاکاران هَم خودِشان رهِ صالِحانِ پاکاران مِثان هَکُنَن. سرآخر اون مُجازاتی که اوشانِ حَقِّ رِه گیرنِن.

پولُس عذابها

¹⁶ باز هَم گونَم: کَسی مَرِه نادان نِدانِه. وَلی اَگِه اینجور کانید، اَقَلاً مَرِه ایتا نادانِ آدَم مِثان قبول هَکُنید، تا مَنَم بِتَّنَم یِذَرِه فَخر هَکُنَم.

¹⁷ وَختی من اینجور اطمینانِ هَمرَه می فخر جی گونَم، خُداوَندِ طرفِ جی نَگونَم، بلکه نادانی یه سَرِ گونَم.

¹⁸ اوجِه یه جی که خیلیان آدمی یه فِکرهایِ همره خودِشان رِه فخر کانَن، مِنَم مَرِه فخر کانَم.

¹⁹ نا اینکه شما عاقِلین، اینه وَسین که شما نَفَهمان رِه خُشحالی یه هَمره تَحمُل کانید،

²⁰ چونکه اگه ینفر شِمِرِه خودِشِه پاکار هَکُنِه، یا شیمی جی کار هَکِشِه، یا شیمی جی سوءاستفاده هَکُنِه، یا خودِش رِه شیمی جی سَرتر بِدانه، یا شیمی دیمِ چَک بَزنِه، تَحمِل کانید.

²¹ شرمندگی یه هَمره بایسّی باگوم که اَما این کاری وَسین خیلی ضعیف بِیم! ولی اَگِه کَسی جُرأت دارِه ایتا جریانِ سَر فَخر هَکونه - مَن باز هم ایتا نادانِ مِثان گَب زَنَم - منَم مَرِه جُرأت دَنَم اون جریانِ سَر فَخر هَکُنَم.

²² اوشان عبرانییَن؟ مَنَم هیسَم! اوشان اسرائیلیَن؟ مَنَم هیسَم! اوشان ابراهیمِ وَچِهانَن؟ مَنَم هیسَم!

²³ اوشان مَسیح پاکارانَن؟ مَن بیشتر هیسَم! ایتا خُلِشانِ مِثان گَب زَنَم- هَمِه یه جی سخت‌تر کار هَکُردَم، خیلی بیشتر زِندانِ دِلهِ دَکِتَم، همه یه جی بیشتر شلاق بُخاردَم، چَن دَفِه دَبام بَمیرَم.

²⁴ پَنج دفه یهودیانِ جی، سی و نِه تا ضربه شَلاق بُخاردَم.

²⁵ سِه دفه مَرِه چُو بَزَن، یِدَفِه سنگسار هَبام، سِه دفه می سَفرِ کَشتی غَرق هَبا، ایتا شُو وَ روز دریایِ دِلِه دَبام.

²⁶ اون سفرهایِ دِلِه که پُشت دَر پُشت شونه بام: روخانِه شانِ خطرِ دِلِه، دُزِّ شانِ خطر، می قوم خطرِ جی، غیرِ یهودیانِ خَطَر؛ شهرِ دِلِه یه خطر، صَحرای دِلِه یه خطر، دریایِ دِلِه یه خطر؛ خطری که دِروئی اَداشانِ جی داشتِم

²⁷ سختی و تنگی یه دِلِه، خیلی شُوها که بی‌خوابی بَکِشییَم؛ وَشنایی و تَشنایی یه دِلِه، بیشترِ وختان بی‌غذا بام، و سرمایِ دِلِه لُخت و پَتی بام.

²⁸ علاوِه بر ایشان، تمام کلیساهانِ دلواپسی بار، که هَمَش می دوش سَر سنگینی کانه.

²⁹ کیِه که ضعیف هَبو و مَن ضعیف نَبوم؟ کیِه که لغزِش بُخارِه و مَن نَسوزَم؟

³⁰ اَگِه بایسّی فخر هَکُنَم، اون چیزهایی رِه فخر کانَم که می ضعفِ نِشان دَنه.

³¹ خُداوند عیسی یِه پیَر، که اونه تا اَبد شُکر کانَم، دانهِ که دُرو نَزَنَم.

³² دَمشقِ شهرِ دِلِه، اون حاکم که حارثِ پادشاه تعیین هَکُردِه، نِگَهبانِانی رِه دَمشقِ شَهری دِلِه بَنَه تا مَرِه دَسگیر هَکونَن.

³³ وَلی مَرِه زنبیلِ دِلِه، شِکافِ جی که شَهرِ دیفار دِلِه با، جِیر بَرِساندِن و اینجوری اونه چَنگِ جی دَر بَشَم.