اول پِطرُس 4 - گیله ماز

خُدایِ فیضِ ناظرِان

¹ پَس اوجه یه جی که مَسیحْ جسم دِلِه عذاب بَکشییَه، شُما هَم شِمِرِه این طرزِ فکرِ هَمرَه حاضر و آمادِه هَکُنید، چون هر کس که جسم دِلِه عذاب بکشییَه، دِ گناهِ هَمرَه کاری نِداره.

² و بقیِه عمرِ جسم دِلِه، نه آدَمِ هوا و هوسِ هَمرَه، بلکه خُدایِ اِرادِه یه دِلِه زندگی کانه.

³ چونکه قدیم قدیما به قَدر کافی شیمی عُمرِ اون کارانِ سَر بَنَین که خُدانَشناسان دوس دارِن، و شیمی زندگی رِه بی عفتی و هوا و هوس و مَسّی و هرزگی و عیش و نوش و شَرم آوَرِ بُت پَرسّی یه هَمرَه سَر هَکُردَین.

⁴ اَسِه که شُما این بی حد و حِسابِ هرزگی یه دِلهِ اوشانه هَمرَه شریک نَبونین، حیرانَن و شِمِره فاش دَنِن.

⁵ وَلی اونی رِه که آمادِئه تا زنده شان و مُردِشان رِه داوَری هَکونه، حساب پس دَنِن.

⁶ چون اینه خاطری یه که اِنجیل حتّی اوشانیکه بَمردِن رِه هَم موعظه هَبا تا هر چَن جسم دِلهِ آدَمان وَرجه داوری هَبان، وَلی روحِ دِلهِ خُدا وَرجه زندگی هَکُنَن.

⁷ هَمِه چی یه آخر نَزّیکِ؛ پس جدّی و دعایِ دِلِه منظَّم هَبین

⁸ همه یه جی مُهِم تَر، هَمدِیگَرِ جان و دِلِ هَمرَه دوس بِدارین، چون دوس داشتن، خِیلی گُناهِانِ پوشانِدِنه.

⁹ بدون غُرغُر هَکُوردَن هَمدیگَرِ مِهمان هَکُنید.

¹⁰ وشیمی جی هَر کُدام طبقِ اون عطیه ایی که هِیتین، اونه همدیگَرِ خِدمت هَکُردَنِ وَسین بکار هَگیرین، ایتا خادِمِ مِثان که خُدایِ جورواجورِ فیضِ وَسین خِدمَت کانِه.

¹¹ هر کَس گَب زَنه، اونه گَب خُداوَندِ گَبِ مِثان هَبو؛ و هر کَس که خِدمَت کانه، اون قُوّتِ هَمرَه که خُدا دَنه خِدمَت هَکونه، تا هَمِه چی یه دِلهِ، خُدا مَسیحِ عیسی طریقِ جی جلال هَگیره. جلال و سلطنت تا اَبد اونه هَمرَه دَبو. آمین.

مسیحِ ایمان خاطِری عذاب بَکِشییَن

¹² اِی عَزیزِان، این تَشِ جی که شیمی آزمون هکُردنِ وَسین شیمی میَن دَکِته، تَعجُّب نَکُنین، اِنگار که ایتا عجیبِ چی شیمی سَر بوما.

¹³ بلکه اینهِ جی خوشحال هَبین که مسیحِ عذابایِ دِلهِ شریک بونید، تا اون موقِه که اونه جلال آشکار بونه، شُما هم خُشحالی هَکُنید و شاد هَبین.

¹⁴ خُش بِحال شُما، اَگِه مسیحِ اِسمِ خاطِری شِمِره فاش هَدَن، چون جلالِ روح که خُدای روحِ، شِیمی سَر قرار گیرنِه.

¹⁵ ولی اَگِه شِیمی جی ینفر عذاب کَشِنِه، نَکُنِه که قتل و دُزّی و شِرارَت یا فِضولی یه خاطری هَبو.

¹⁶ وَلی اَگه اینه خاطِری که مَسیحی هیسین عَذاب کَشِنین شَرمَنده نَبین بَلکه اینه خاطِری که مَسیحِ اِسم شیمی سَر دَرِه خدا رِه جَلال هَدین.

¹⁷ چون اونه موقِه بَرِسیِه که داوری، خُدایِ سِرِه یه جی شُروع هَبو؛ و اَگِه اَمیی هَمرَه شُروع بونه، اوشانه آخر عاقبت که خُدایِ اِنجیلِ جی اِطاعَت نُکانَن چی بونه؟

¹⁸ و «اَگِه صالِحِ آدم سختی یه هَمرَه نِجات هَگیره، بی دینِان و گُناهکاران چی خَنِن هَکونَن؟»

¹⁹ پَس اوشانیکه خُدایِ خواسِّ هَمرَه عذاب کَشِنَن، بایسّی خودِشانِه جانِ ’وفادارِ خالقِ‘ بِسپارِن و خُجیرِ کارانِ اِدامِه هَدِن.