اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 7 - گیله ماز

عروسی یه باره

¹ اَسِه اون چیزانِ بارِه که مَرِه بَنویشتِه بِین: «مَردَای وَسین خوب نیه که ایتا زِنا رِه لَمس هَکونِه.»

² وَلی بی عفتی های وسوسه یه خاطری که دَرِه، هر مَردی بایسّی خودشه زِنا رِه بِدارِه، و هر زن خودشه شو رِه بِدارِه.

³ مَرد بایسّی دِینی که نسبت به خودشه زِنا دارِه رِه بِجا بیارِه و زَن هَم بایِسّی دِینی که نسبت به خودشه شو داره رِه بجا بیارِه.

⁴ چون زَن خودشه تَن اختیارِ نِداره بلکه اونه شو اونِه تَنِ اختیارِ دارِه، و مَرد هَم خودشه تَنِ اختیارِ نِداره بلکه اونه زِنا اونِ تَنِ اختیارِه دارِه.

⁵ هَمدِیگَرِ بی نَصیب نَنین، بجز اینکه یِه مدَت همدیگَرِ رضایتِ هَمرَه هَبو، تا شیمی وَقتِ دُعای وَسین بَنین. ایما باز هم هَمدِیگَرِ هَمرَه دَبین، نَکُنِه شِیطان شِمِره اینهِ خاطِری که نَتَّنین شیمی جُلوهِ بِدارین وَسوَسِه یه دِلِه تووادِه.

⁶ مَن اینه حُکم نُکانَم، بلکه فقط جایِز دانَم.

⁷ کاش هَمِه می مِثان بان، وَلی هر کی خودِشِ عطیه رِه خُدایِ جی بِیته؛ ایتا یِجور عطیه دارِه و اون ایتا یِجور دیگه عطیه دارِه.

⁸ اَذَبان و بیوه‌ زِناکان گونَم که خوبِ می مِثان اَذَب بُمانِن.

⁹ وَلی اَگِه نَتَّنَن خودِشانِ جُلوهِ بِگیرَن، بایسّی عروسی هَکُنَن، چون عروسی هَکُنَن بهتره تا هوسِ تَشِ دِلِه بَسوزِن.

¹⁰ می حُکم اوشانیکه عروسی هَکوردَنِ وَسین اینه - نه می حُکم، بلکه خُداوندِ حُکم - که زِنا نباید خودشه شو یهِ جی سیفا هَبو.

¹¹ وَلی اَگه اینجور هَکُردِه، دِ نباید شو هَکونه و یا اینکه بایسّی خودشه شو یه وَرجِه وَگِردِه. مَرد هَم نباید خودشه زِنا رِه طلاق هَدِه.

¹² بَقیه رِه گونَم - مَن گونَم نه خداوند - که اَگه ایتا اَداش بی ایمانِ زِنا دارِه و اون زِنا راضیه که اونه هَمرَه زندگی هَکونه، اون اَداش نباید خودشه زِنا رِه طلاق هَدِه.

¹³ اَگِه ایتا زِنا، بی ایمانِ شو دارِه و اون مَردَای راضیه اونه هَمرَه زندگی هَکونه، اون زِنا نباید خودشه شو رِه طلاق هَدِه.

¹⁴ چون بی ایمانِ مَردای خودشه زِنایِه خاطِری تقدیس بونه و بی ایمانِ زِنا خودشه شویه خاطری تقدیس بونه. وَگَرنَه، شیمی وَچِه هان نَجِس بونه بان؛ وَلی اینجور نیِه، بلکه اوشان مُقدَّسِن.

¹⁵ وَلی اَگه اونیکه بی ایمانِ بِخواد سیفا هَبو، بَنی اینجور هَکونه. اینجور موقه دِ ایماندارِ اَداش یا خاخور مَجبور نیِه اونه هَمرَه زندگی هَکونه. خُدا اَمَرِهِ صُلح و سلامتی یه وَسین دُخوانِسِّه.

¹⁶ چون اِی زَن، کوجهِ یه جی دِانی که نَتَّنیِ تی شو رِه نجات هَدی؟ یا ای مَرد، کوجهِ یه جی دانی که نَتَّنیِ تی زِنا رِه نِجات هَدی؟

¹⁷ فقط، هر کی هَمونجور زندگی هَکونه که خداوند اونه وَسین دَر نَظَر بِیته و خُدا اونِ وَسین اونه دُخوانِسِّه. این حَکمیه که مَن تمام کلیساهای دِلِه گونَم.

¹⁸ اگه کسی دُخوانِسَّن موقه ختنه هَبا بو، همون وَضعِ دِلِه دَبو، ولی اگه کسی دُخوانِسَّن موقه ختنه نَبا بو، ختنه هَبوسَّنِ دُمّال دَنَبو.

¹⁹ چون خَتنِه هَبوسَّن یا نبوسَّن مُهم نیِه، بلکه خُدای احکامِ داشتن مُهمّه.

²⁰ هر کی هر وضعیت دِلِه که دُخوانده هَبا بُمانه.

²¹ اون موقه که دُخوانده هَبَیی، پاکار بِیی؟ نَتِرس. وَلی اَگِه بَتَّنی تی آزادی رِه بِدَس بیاری، فرصتِ اَز دَس نَدِه.

²² چون اونیکه خُدایِ طرفِ جی پاکاری یه وَسین دُخوانده هَبا، خداوند اونه آزاد هَکُردِه؛ همونجور اونی هم که آزادی یه دِلِه دُخوانده هَبا، مَسیح پاکار.

²³ یه قیمتِ هَمرَه بَهیِّه هَبَین، آدَمان پاکار نَبین.

²⁴ اِی اَداشان، هر کی هر وضعِ دِلِه که دُخوانده هَبا، همون وَضعِ دِلِه خُدای وَر بُمانه.

اَذَبان و بیوه زِناکان

²⁵ وَلی اَذبانِ بارِه، خُداوندِ جی حُکمی نِدارَم؛ ولی بعنوان کَسی که خُداوندِ رَحمَت طریقِ جی قابل اعتمادِ، می گَبِ زَنَم.

²⁶ مَن فکر کانَم که این زَمانه یه سختیهای خاطِری، آدَمی یه وَسین بهترِه همون وضعیت دِلِه که دَرِه، بُمانه.

²⁷ اَگِه زَن داری، سیفا هَبُسَّنِ دُمّال دَنِبو، و اَگِه زَن نِداری، زَن بَبِردَنِ دُمّال دَنِبو.

²⁸ وَلی اَگِه زن بَبِری، گُناه نَکُردی؛ و اَگِه ایتا اَذب کیجا عروسی هَکونه، گُناه نَکُردِه. با این وجود اوشانیکه عروسی کانَن، این زندگی یه دِلِه سختی کَشِنَن و مَن نَخَنَم شُما زَجر بَکِشین.

²⁹ اَداشان، می منظور اینه که وَخت کَمِه. مین بعد، اوشانیکه زَن دارَن جوری زندگی هَکُنَن که اِنگار زَن نِدارَن؛

³⁰ و اوشانیکه عزادارِن، جوری رفتار هَکونَن که اِنگار عَزادار نیَنِ؛ و اوشانیکه خوشحالِن، جوری رفتار هَکونَن که اِنگار خوشحال نیَن؛ و اوشانیکه یِچّی هینَن، جوری رَفتار هَکونَن که اِنگار هیِچّی نَهیَّن؛

³¹ و اوشانیکه این دُنیایِ جی منفعت بَرنِن جوری رفتار هَکونَن که اِنگار منفعتی نَبِرنَن. چون این دُنیایِ اَلئَنِ وضع دَرِه گُذرنِه.

³² می خواسِّه اینه که هر دِلواپسی یه جی دور هَبین. اَذَبِ مَردَای خُداوندِ کارانِ دِلواپسِه، اینهِ دِلواپسِه که چِطور خُداوندِ خوشحال هَکونه؛

³³ ولی زَن دارِه مَردَای این دُنیایِ کارانِ دِلواپسِه، اینهِ دِلواپسِه که چِطور خودشه زِنا رِه خوشحال هَکونه،

³⁴ و اونه حواس خدا وخودِشه زِنایِ میَن تقسیم بونه. اینجوری، اَذب و یا نامزِدارِ کیجا، خُداوندِ کارانِ دِلواپَسِ، اینهِ دِلواپسِ که چِطور جسم دِلِه و روحِ دِلِه مُقدّس هَبو. ولی شو دارِه زِنا این دُنیایِ کارانِ دِلواپَسِ، اینهِ دِلواپَسِ که چِطور خودشه شو رِه خوشحال هَکونه.

³⁵ مَن اینِه شیمی مَنفعتِ وَسین گونَم، نه اینکه شیمی جلوه بِگیرَم. بلکه می منظور اینه که دُرس زندگی هَکُنید وبی هیچ دلواپسی ایی شِمِرِه خُداوندِ وَسین وَقف هَکونید.

³⁶ اَگِه یِنَفَر گَمان هَکونِه که دَرِه خودِشِه نامزَدِه هَمرَه درُس رفتار نَکُنِه، وَ نَتَّنِه خودِشِ جلوه بِگیرِه، و باید هم اینجور هَبو، بَنین اون چه که اونه نَظَر دَره رِه هَکونه: بَنین عروسی هَکونَن، این گناه نیه.

³⁷ وَلی اَگِه یِنَفَر خودشه تَصمیمِ سَر دَرِه و فشارِ میَن دَنیِه، بلکِه تانه خودشه جلوه بِگیره وخودِشه تصمیم بِیتِه که فعلاخودشه نامزد هَمرَه عروسی نَکُنِه، اون هم خُجیرِ کار کانه.

³⁸ پَس اونیکه خودشه نامزَده هَمرَه عروسیِ کانه، خُجیرِ کار کانه؛ وَلی اونکه عروسیِ نُکانه، حتی کارِ بهتری هَکوردِه.

³⁹ ایتا زِنا تا وَختی که اونه شو زِندِه هیسه، اونِه پابندِه. وَلی اَگِه اونه شو بَمِردِه، آزادِه تا هر کی هَمرَه که خَنِهِ عروسی هَکونِه، ولی فقط خداوندِ دِلِه.

⁴⁰ با این وجود من فکر کانم اَگِه شو نَکُنِه، خُش بَخت تَره؛ و گُمان کانَم که مَنَم خُدایِ روحِ دارَم!