اوّلین نامِه قُرنتیانی سِه 2 - گیله ماز

پولُس موعظه و دُنیایِ حکمت

¹ اِی اَداشان، اون موقه که شیمی وَرجه بومَم، نومَم که خدای رازِشان رِه شیمی وَسین گَتِه گَب یا حکمت هَمرَه اعلام هَکونَم.

² چون تصمیم بِیته بام شِیمی میَن هیچ چیزی رِه نَگوم اِلّا عیسی مَسیح، اون هم عیسی ِ مَصلوب.

³ مَن ضَعف و تَرس و لَرزِ هَمرَه شِیمی وَرجه دَبام،

⁴ و می گبان و پِیغام، حَکیمانه کلمات هَمرَه که قانع کانه، نَبا، بلکه اوشان رِه خدای روح و خدای قوت همرَه باگوتم.

⁵ تا شِیمی ایمان نه آدَمانِ حکمتِ هَمرَه، بلکه خُدایِ قُوَّتِ هَمرَه هَبو.

حکمت، خُدایِ روحِ جی

⁶ با این وجود، اَما گَتِه آدمان میَن حکمتِ گونیم، هرچن نه حکمتی که این زمانِه یه جی هَبو یا اوشانیکه این زمانه یه حاکمانِ جییَن، که به بَمِردَن مَحکومِن،

⁷ بلکه اَما خُدایِ حکمتِ جی که رازِ هیسه و جا هَدِئِه گَب زَنیم، همون حکمتی که خدا اونه پیش از اینکه دنیا رِه خَلق هَکونه اَمیی جَلالِ وَسین مُعَیَّن هَکورده.

⁸ این زمانه یه حاکمان هیچکدام این حکمت رِه نِفَهمِسَّن، چون اَگه اونِهِ فَهمِنِه بان، خُداوندِ جلالِ مصلوب نُکانه بان.

⁹ هَمونجور که اِشعیایه پیغمبر کِتابِ دِلِه، بنویشته هَبا: «اونچه رِه که هیچ چِشمی نَدیه، هیچ گوشی نِشنَوِسِّه، و هیچکسِ فِکر نَرسیِه رِه، خُدا خودشه دوسدارانِ وَسین فَراهم هَکُردِه.»

¹⁰ خُدا این چیزان رِه خودشه روحِ طریقِ جی اَمِرِه آشکار هَکُردِه، چون خدای روحْ، هَمِه چیره واموتانه، حتّی خُدایِ جَلتَرین رازِشانَم.

¹¹ چون کیِه که آدَمی یه فِکرایِ جی خبر داره، اِلّا خودِشِه روح که اونه دِلِه دَرِه؟ اینه وَسین، فقط خُدایِ روحِ که خُدای فِکرایِ جی خَبَر دارهِ.

¹² اَسه روحی رِه که اَما بِتیم دنیایِ جی نییِه بلکه خدای جییِه تا اونچه خُدا اَمَرِهِ پیشکِش هَکُردِه رِه بِفَهمیم.

¹³ و اینه جی گَب زَنیم، اونم نه اون کلماتی که آدمی یه حکمت جی یاد بِیتِه بیم، بلکه اون کلماتِ هَمرَه که خدای روح اَمَرِه یاد دَنه؛ اینه وَسین روحانی حقایق رِه اوشانه وَسین که خدای روح رِه خودِشانِه دِلِه دارَن گونیم.

¹⁴ آدَمی که هوا و هوس دمّال دبو اون چیزانی که خدای روح رِه ربط داره رِه قبول نُکانه، چون اونه نظر نادانیِه، و نَتّنِه اونه بِفَهمِه، چون فقط خدای روحِ همرَه شَئنِه اون درُسّی رِه تَشخیص هَدَئن.

¹⁵ آدَمی که خدای روح رِه داره هَمِه چیزهِ بارِه داوری کانه، ولی هیچکی نَتَّنِه اونه بارِه داوری هَکونه.

¹⁶ «چون کیِه که خُداوندِ فِکرِ بِفهمه تا اونه تعلیم هَدِه؟» وَلی اَما مَسیح فکرِ داریم.