دوم پطرس 2 - Gilaki New Testament

دورُغگو معلمأن و اوشأنٚ کأرٚ آخر عأقبت

¹ امّا ایسرأییل قومٚ میأن، دورُغگو پیغمبرأنم ایسأبود، هطو کی شیمی میأنم دورُغگو معلمأن اَیٚده کی دوز و کلکٚ اَمرأ خودا جَا گب زٚنٚد و حتّا خوشأنی آقأ، مسیح، کی اَشأنَ خو خونٚ اَمرأ بیهه، اینکأر کونٚده. امّا یوهو ایتأ وأشتنأکٚ سرنوشتٚ دورونی دکفده.

² ایتأ عألمه جٚه اَشأنٚ آموجه‌یأن کی ضرر دأره و اخلأقیأتٚ اَمرأ موخألف ایسه ایطأعت کونٚده و هه آدمأنٚ وأسی او حِئقتٚ رأیأن توهین و رخشن بیگیفته بٚده.

³ اَ دورُغگو معلمأن جٚه ویشتر خأستٚنٚ وأسی، خوشأنی حقٚ سعیٚ هرجور دورُغٚ گبأنٚ اَمرأ زنٚده کی شیمی پولأنٚ فأگیرد. امّا خودا جٚه پیشتر اَشأنَ محکوم بوکود پس اَشأنٚ جٚه بین شؤئؤن نیزدیک ایسه.

⁴ خودا حتّا جٚه او فٚرٚشته‌یأنٚ تقصیر کی گونأ بوکودٚد نوگوذٚشته، بلکی اَشأنٚ ظولومأتٚ جهندمٚ دورونی زندأنی بوکود تأ دأوری وخت فأرٚسِه.

⁵ هطویم او قدیمٚ روجأن، پیشتر جٚه توفأن جغرز نوح کی خودا عیدألتٚ رأیأنَ وأگویا کودی و اونی خأنوأر کی هفت نفر بود، هیکسٚ رحم نوکود، او وختأن خودا تومأمٚ دونیأ مردومَ اونی وأسی کی خودایَ نشنأختیدی، ایتأ سیل و توفأن اَمرأ بٚکلّی جٚه بین ببرد.

⁶ بأزون، خودا او سدوم و عموره شهرأنَ ایتأ تپّه خأکسترٚ مأنستَن چأکود و دونیأ جَا محوَ کود تأ ایتأ درسٚ عیبرت بٚبه اوشأنٚ رِه کی خودایَ نشنأسٚده و اونی جَا حیسأب نٚبرده.

⁷ امّا هو وختٚ میأن خودا لوطَ، سُدومٚ جَا نیجأت بٚدأ، چونکی اون ایتأ مردأی بو کی خودا جَا حیسأب بردی و جٚه خو دؤرٚورٚ مردومٚ هرزگی کی خودا جَا حیسأب نٚبردید کلأفَه بوسته بو.

⁸ دوروسته، لوط ایتأ مردأک بو کی خودا جَا حیسأب بردی و جٚه هر روجٚ او مردومٚ نأجورٚ کردکأرأنٚ ایشتأوٚستٚن و دِئن عذأب کشئندوبو.

⁹ هطویم خودا تأنه مٚرَه و شٚمٚره جٚه اَمی دؤرٚورٚ وسوسه‌یأن آزأدَ کونه و او مردومَ کی خودایَ نشنأسٚده تأ دأوری روجٚ وخت، موجأزأتٚ حوکمأنٚ جیر بٚدأره.

¹⁰ خودا تِنبیه اوشأنٚ رِه سخته کی خوشأنی نأجورٚ جیسم خأسته‌یأنٚ دونبألسر شٚده و هیتأ قودرٚتٚ جَا ایطأعت نوکونٚده. اَشأن چنأن بی‌شرم ایسٚد کی حتّا او آسمأنی خلقتأنٚم رخشنٚ گیرده؛

¹¹ بأ اَنکی خودا ورجأ فٚرٚشته‌یأنی ایسأده کی صأبٚ قودرت و قوّتٚ بولند مرتبه ایسٚد امّا هیوخت اَ خلقتأنَ توهین نوکونٚده.

¹² اَ دورُغگو معلمأن او جأنورأنَ مأنٚده کی هیذره عقل و شعور نأرٚده و خوشأنی جیسمٚ خأسته‌یأنٚ جَا ایطأعت کونٚده، کی خلق بوبوستٚد کی بٚدأم دکفد و هلأکَ بد. اَشأن هر چی‌یَ کی نفأمٚد رخشنَ گیرده، غأفیل جٚه اَنکی ایروج هو جأنورأنٚ مأنستَن هلأکَ بٚده.

¹³ دوروسته، اوشأن، خوشأنٚ نأجورٚ کأرأنٚ وأسی بدی دینده. اوشأنٚ تفریح روج روشن میأن، خوشیأنی ایسه کی پور جٚه گونأیه. اَشأنٚ وجود شیمی میأن مأیه روسوأیی و ایتأ لکه‌یٚ ننگ ایسه. حتّا او وختأنی کی شیمی مرأسیمأنٚ میأن شرکٚت کونٚده جٚه شیمی گول زِئن لیذّت بٚرٚده.

¹⁴ چومأنی دأرٚده پور جٚه زٚنأ کی گونأ کودنٚ جَا سِئرَ نیبه. اوشأن، او آدمأنَ کی سوستٚ ایرأده دأرٚده گونأ دأمٚ میأن تأودٚده و خوشأنٚ حرص زِئن میأن اوستأدٚد! اوشأن خودا حوکمٚ جیر ایسأده.

¹⁵ رأست رأ جَا دورٚ بوستٚد، «بلعام»، «بعورٚ» پٚسر مأنستَن گومرأ بوبوستٚد. بلعام او پولی کی نأدوروستٚ کأرأنٚ جَا بٚدٚس اَوٚردی دوس دأشتی؛

¹⁶ امّا وختی بلعامٚ اولأغ، شمأتٚت کودنٚ وأسی اینسأنٚ مأنستَن اونٚ اَمرأ گب بٚزِه، اونی دیوأنه کأرأنٚ جولویَ بیگیفته.

¹⁷ اَجور آدمأن هچین ایتأ خوشکٚ بوسته روخأنٚ مأنٚده کی هیکسٚ رِه سودی نأرٚده و او اَبرأنٚ مأنستَن کی جٚه هر طرف شؤئؤن اَمؤن کونٚده، سوستده و ایتأ کأمیلٚ ظولومأت، اوشأنی رأفأ ایسأ.

¹⁸ اَشأن بٚخوشأنٚ گونأیأن و نأجورٚ کأرأن نأزٚده و ایوأردِه گول زِئن وأسی، نفسٚ خأسته‌یأنٚ جَا ایستفأده کونٚده و اوشأنَ کی تأزه جٚه اَجور زٚندیگی‌یٚ پورجٚه گونأ نیجأت بیأفتده، بٚدأم تأودٚده

¹⁹ و اوشأنَ آزأدی وعده‌یَ دٚهٚده، قأفیل جٚه اَنکی خودشأن گونأ و فیسأدَ وأسی اسیرٚد، چونکی اینسأن او چی‌ غولأم ایسه کی اونی رو تسلط دأره.

²⁰ هر وخت اینفر، خوداوند و اَمی نیجأت بٚدأ کس عیسای مسیح شنأخت اَمرأ اَ دونیأ نأپأکیأنٚ جَا آزأدَ بوسته، امّا بأزون ایوأردِه هو نأپأکیأنٚ میأن اسیر بٚبه، اونی وضع بدتر جٚه سأبٚق بِه.

²¹ اگه ایچی دروأره‌یٚ او عیدألتٚ رأیأن نأنستی اونی رِه بِیتر بو جٚه اَنکی اونَ بشنأسه و بأزین او موقدسٚ حوکمأن کی اونَ بیسپأرده بود پوشتَ کونه.

²² اَ مثل دروأره‌یٚ اوشأن صدق کونِه کی: «سک خو قی بوکوده چی رو وأگرده» و هطویم اَ مثل کی: «بوشؤسته خوک، گیلٚ دورونی غلط زٚنِه»