رومیأن 7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

شریعت جا آزاد بوستن

¹ ای براران، مگه نانیدی- چونکی اوشانِ اَمرا گب زئندرم کی شریعتَ دانیدی- فقط تا اُ موقع کی آدم زنده یِ، شریعت اون سر حکومت کونه؟

² چونکی بنا به شریعت، ایتا زنای کی مَرد دَره تا اُ موقع کی اونِ مَردای زنده یِ، اونِ وابسته یِ. ولی اَگه اونِ مَردای بیمیره، اُ زنای، شرعا دِه اونِ جا آزادَه به.

³ پس اَگه اُ موقع کی اونِ مَرد زنده یِ، ایتا دیگر مَرداکِ اَمرا ببه، زینا کارِ. ولی اَگه اونِ مَردای بیمیره، اَ شریعتِ جا آزاده، و اَگه ایتا دیگر مَرداکِ اَمرا عروسی بُکونه، زیناکار نیه.

⁴ اَنه واسی، ای می براران، شُمانم بواسطه ی مسیحِ تن شریعتِ واسی بمردید تا اینفر دیگرِ اَمرا وَصلت بُکونید، یعنی اونِ اَمرا کی مُرده ئانِ جا زنده بُبوست، تا خُدا ره ثمر باوریم.

⁵ چون اُ زمات کی امان جسمِ درون زیندگی کودیم، اَمی هوا و هوس کی گُناه جا پُر بو، و بواسطه شریعت بیدارَ بوسته بو، اَمی اوسم و اعضا درون کار کودی تا مرگِ ره ثمر باوریم.

⁶ ولی هسّا امان شریعتِ جا آزادَ بوستیم و اونچیِ واسی کی اونَ گرفتار بیم بمردیم، تا روح القدّسِ امرا ایتا تازه راهِ درون خیدمت بُکونیم نه قدیمِ راه، کی ایتا بینیویشته ویشتر نیه.

شریعت و گناه

⁷ پس چی بیگیم؟ مگه شریعت گُناه ایسه؟ هرگس! با اَحال اگه شریعت نُبو، نانستیم کی گُناه چیسه. چونکی اَگه شریعت نُگفته بو «طمع نُکون»، نانستیم کی طمع کودن چیسه.

⁸ ولی گُناه بواسطه ی شریعتِ حُکم فرصت بیافت کی هر جور طمعَ می درون به وجود باوره. چونکی جدا جه شریعت، گُناه بمرده یه.

⁹ من ای زمات جدا جه شریعت زنده بوم؛ ولی وقتی کی شریعتِ حُکم بامو، گُناه زنده بُبوست و من بمردوم.

¹⁰ هو حُکم کی زیندگی واده یَ فدَئی، می مرگِ باعث بُبوست.

¹¹ چونکی گُناه، بواسطه ی شریعتِ حُکم فرصت بیافت، مَرا گول بزه و بواسطه ی اون مَرا بُکوشت.

¹² پس، شريعت مُقّدسِ و شريعت حُكمَم مُقّدسِ، دُرُست و خُبِ.

¹³ پس مگه اونچی کی خُب بو می مرگِ باعث ببوست؟ هرگس! بلکی گُناه بواسطه ی اونچی کی خُب بو، مرگَ می درون به وجود باورد تا اَطویی معلوم ببه کی گُناه، گُناه ایسه و بواسطه ی شریعتِ حُکم، معلوم ببه کی گُناهِ پلیدی چنقد بی حد و حسابِ.

¹⁴ چون اَمان دانیم کی شریعت، روحانی ایسه ولی من ایتا جسمانی آدمم و ایتا نوکر مانستن گُنایَ بُفروخته بُبوستم.

¹⁵ چره کی من نانم چی کودن دَرم. چون اونچیَ که خوائم نُکونم، بلکی اونچیَ کی اونِ جا بیزارم کودَن دَرم.

¹⁶ هسّا اگه اونچیَ کی نخوام، کودن درم پس قُبیل کودَن دَرم کی شریعت خُبِ.

¹⁷ پس اَطویی، دِه من نیَم کی اُ کارَ کودَن دَرم، بلکی اُ گُناه ایسه کی می درون نئه.

¹⁸ چون دانَم کی می درون، یعنی می جسمِ درون، هی خُبی نَنه. چونکی خوائم اونچیَ کی دُرُستِ بُکونم، ولی نتانم اونَ انجام بِدَم.

¹⁹ چون اَ خُبِ کارَ کی خوائم، نُکونَم، بلکی اُ بَدِ کارَ کی نخوائَم، هطو کودَن دَرم.

²⁰ هسّا اَگه اُ کاریَ کی نخوائم بُکونَم، کونَم دِه اون من نیئَم کی اُ کارَ کونه، بلکی اُ گُنائی ایسه کی می درون نَئه.

²¹ پس اَ قانونَ فَهمم کی وقتی خوائم خُبی بُکونم، بَدی، دَس فارس نَئه.

²² چونکی من می باطنِ درون خُدا شریعتِ جا کیف کونَم،

²³ ولی ایتا دِه قانون می اوسم وعضا درون دینَم کی اُ شریعتِ اَمرا کی می عقل اونَ قُبیل کونه، دَعوایی دَره و مَرا گُناهِ شریعتِ اسیر چاکونه، کی می اوسم و اعضا درون نَئه.

²⁴ وای کی چی آدم سیاه بختی ایسم! کیسه کی مَرا اَ بمرده تنِ جا آزادَ کونه؟

²⁵ خُدایَ شُکر بواسطه ی اَمی خُداوند عیسی مسیح! پس من می عقلِ اَمرا خُدا شریعتَ نوکری کونم، ولی می جسم مرا، گُناهِ شریعتِ نوکر ایسم.