موکأشفه 9 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹ و پنجمين فیریشته خو شيپورِ درون فو بزِه، و من ایتا ستاره‌ یَ بيدِم كی آسمانِ جا زمين سر بَكفت و هاویه چاهِ کیلید کی تَه ناره، اونَ فَدَه بُبوست.

² اُ فیرشته هاویه چاهَ واکود. اُ چاهِ جا ایچی ایتا پيله كوره دودِ مانستن ویرشت، و آفتاب و هوا اُ چاهِ دودِ جا تاریکَ بوستيد.

³ بازون دودِ میان مَلخ ئان، زمين سر باموئیدی و اوشانَ ایتا قُدرت، زمینِ عقرب ئانِ قُدرتِ مانستن فَدَه بُبوست.

⁴ و اوشانَ بگفته بُبوست كی نه زمينِ واشانَ، و نه هی سبزِ گياه يا داریَ صدمه نزنید، بلكی فقط مردومیَ صدمه بزنید کی خُدا مُهرَ خوشانِ پيشانی سر ناريدی.

⁵ و اوشانَ اجازه بدَه بُبوست کی اُ مردومانَ پنج ماه عذاب بدَید بی اونکی هیکّسَ بکوشید. و اوشانِ عذاب، عقربِ عذابِ مانستن بو، اُ موقع کی اینفَرَ زنه.

⁶ اُ روجانِ درون مردوم مرگِ دُمبال گردیدی، ولی اونَ نیابیدی؛ مَردنِ ناجه یَ داریدی، ولی مرگ اوشان جا فرار خوائه كودن.

⁷ و اُ مَلَخ ئان اسبانیَ مانستيد كی جنگ ره آمادَه بوستید. اوشانِ کله رو ایچی نَئه بو كی تاجِ طلا یَ مانستی و اوشانِ سر و شکل، آدمِ مانستن بو.

⁸ اوشانِ سرِ مو، زناكانِ سرِ مو مانستن بو و اوشانِ گازان، شيرانِ گازانِ مانستنی.

⁹ ایتا آهنی سینه پوش، خوشانِ سینه ئانِ رو داشتیدی، و اوشانِ بال ئانِ صدا، ارابه‌ئان و خَیلی اسبانِ صدا مانستن بو كی جنگِ ره تاخت زئن دبید.

¹⁰ اوشانِ دُم و نيش، عقربِ دُم و نيش مانستن بو، و خوشانِ دُمِ درون اَ قُدرتَ داشتیدی کی مردومَ پنج ماه عذاب بدَید.

¹¹ هاویه چاهِ فیریشته اَشانِ پادشاهِ، کی عبرانی زوانِ درون ’اَبَدون‘، و یونانی زوان درون ’آپولیون‘ ایسه یعنی ویرانگر.

¹² اولتّا ’وای‘ رَدَّ بوست؛ بیدین، دوتا دِه ’وای‘ هنو بایستی بایه.

¹³ بازین، شيشمين فیریشته خو شيپور درون فو بزِه، و من ایتا صدا طلایی قربانگاهِ چهار تا شاخِ جا كی خُدا جُلُو نَئه بو، بیشتاوستم،

¹⁴ کی شيشمین فیریشته یَ كی شيپور داشتی، بگفت: «اُ چارتا فیریشته كی پيله روخان، فُراتِ کنار اسيرید، آزادَه كون.»

¹⁵ پس اُ چارتا فیریشته كی اُ ساعت و اُ روج و اُ ماه و اُ سال ره آماده بوسته بید، آزادَه بوستيد تا یک سیوّمِ آدمانَ بُكوشيد.

¹⁶ سواره نظامِ تعداد دويست ميليون نفر بو؛ کی اوشانِ تعدادَ بيشتاوستم.

¹⁷ اسبان و اونِ سوارانَ می رویا درون اَطو بيدِم: اوشانِ زره‌ئانِ رنگ، آتشِ سُرخی و آبی كبود و گوگرد زردیَ داشتی. اَسبانِ کله، شيرِ کله یَ مانستی و اوشانِ دَهنِ جا آتش و دود و گوگرد بيرون زِئی.

¹⁸ اَ سه تا بَلا امرا، آتش و دود و گوگرد كی اوشان دَهن جا بيرون زِئی، يک سیوّمِ آدمان بُکوشته بُبوستید.

¹⁹ چون اَسبانِ قُدرت اوشانِ دَهن و دُم درون دُبو. چونکی اَشانِ دُم ئان، مارِ مانستنِ کی کله دَره و اوشانِ امرا صدمه زنیدی.

²⁰ الباقی آدمان، كی اَ سه تا بَلا امرا بُکوشته نُبوستيد، نه خوشانِ دسِ كارانِ جا توبه بُكوديد و نه دیوانِ پرستش کودنِ جا دس اوسادید و نه طلایی و نقره ای و برنجی و سنگی و چوبی بُتانِ پرستشِ جا، كی نه تانیدی بیدینید و نه ايشتاويدی و نه راه شیدی.

²¹ اوشان خوشانِ آدمکشی‌ ئان و جادوگری ئان و بی عفتی ئان و دوزی ئانِ جائَم توبه نکودید.