موکأشفه 21 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

تازه آسمان و تازه زمين

¹ بازون ایتا تازه آسمان و ایتا تازه زمين بيدم، چونکی اوّلتا آسمان و اوّلتا زمين از بین بُشو بید و دِه دریایی نَنه بو.

² و مُقدّسِ شار، یعنی تازه اورشليمَ بيدم کی جه آسمان جه خُدا ورجه بيجير اَموئن دُبو، ایتا چاکون فاکون بُکوده عروس مانستن کی خو مرداک ره حاضر بُبوسته بی.

³ و تخت جا، ایتا بُلند صدا بيشتاوَستم کی گفتی: «بیدین، خُدا منزل آدمان اَمرایه. اون، اوشانِ امرا خوائه ایسائن، و اَشان اونِ مردوم خوائید بوستن، و خُدا خودش اَشانِ اَمرایه و اوشانِ خُدا به.

⁴ اون، اوشانِ چومانِ جا هر آرسوییَ پاکَ کونه. و دِه مرگی نَنه؛ و دِه هی شیون و هی گریه و هی دَردی نَنه، چونکی اولتّا چیان از بین بشوئید.»

⁵ و اُ تخت نشين بگفت: «بیدین، من تمانِ چيانَ تازه کونم.» و بازم بگفت: «اَنَه بينیويس، چونکی اَ گبان راستِ و شه اونَ اطمینان کودن.»

⁶ و اون، مَرا بگفت: «انجام بُبوست! من ’الف‘ و ’ی‘ و اوّل و آخر ایسم. من هر کسَ کی تشنه بِبه، زیندگی آبِ چشمه جا، بی اونکی هیچی فَدِه اونَ خوائَم فَدَئن.

⁷ هر کی پيروز بِبه، اَنَ به ارث بَره، و من اونِ خُدا خوائم بوستن و اون می پسر.

⁸ ولی ترسوئان و بی ايمانان و فاسدان و آدم کوشان و زناکاران و جادوگران و بُت پرستان و تمانِ دوروغگوئان اوشان همتانِ نصیب، وَل بیگیفته دریاچه، آتش و گوگردِ امرا ایسه. اَن دوّمتا مرگِ.»

تازه اورشلیم

⁹ بازین، ايتا جه اُ هَفتا فیریشته کی هَفتا پياله پُر جه هَفتا آخرتا بَلایَ داشتید، بامو و مَرا بگفت: «بيا! من عروس، يعنی برّه زنَ تَره نيشان خوائم دَئن.»

¹⁰ و اون، خُدا روحِ درون مَرا ايتا پیله و بلندِ کو سر بَبرد و مُقدّس شار، اورشليمَ مَرا نيشان بدَه کی جه آسمان جه خُدا ورجه بيجير اَموئن دُبو.

¹¹ خُدا جلالَ داشتی، اونِ شبق شبق ايتا گیران و کمیابِ جواهرَ مانستی، هَطو یَشمِ مانستن، و بلورِ مانستن شفاف.

¹² ایتا پیله و بُلندِ ديوار داشتی، دوازده تا دروازه امرا و دوازده تا فیریشته اونِ دروازه ئانِ سر ايسابید و اُ دروازه ئانِ سر، دوازده تا بنی‌اسرائیلِ طایفه نام بينیويشته بُبوسته بو.

¹³ سه تا دروازه مشرقِ طرف، سه تا دروازه شمالِ طرف، سه تا دروازه جنوبِ طرف و سه تا دروازه مغربِ طرف قرار داشتی.

¹⁴ و شارِ ديوار، دوازده تا پِی داشتی کی اوشانِ رو، بَرّه دوازده تا رسولِ نام بينیويشته بُبوسته بو.

¹⁵ و اُ فیریشته کی می اَمرا گب زئی، ايتا چوب اندازه زئن ره کی طلا جا بو داشتی تا شار و درواز ئان و اونِ ديوارانَ اندازه بزنه.

¹⁶ شار مربع شکل بو، و اونِ درازا و پهنا برابر بو. فیرشته شارَ اُ چوبِ امرا اندازه بيگيفت کی دو هازار و چهارصد کیلومتر بو. اونِ درازا و پهنا و بلندی، برابر بو.

¹⁷ فیریشته شارِ ديوارَ اندازه بیگیفت، و آدمی قیاسِ امرا اُ دیوار شصت و پنج متر بو، کی فیریشته قیاسَم اَن بو.

¹⁸ شارِ ديوار یشمِ جا بساخته بُبوسته بو و شار، خالص طلا جا و شيشه مانستن شفاف بو.

¹⁹ شارِ دیوارِ پِی ئان، همه رقم جواهر امرا قشنگَ بوسته بو. اوّلتا پِی یشمِ جا بو، دوّمتا پِی لاجوردی یاقوتِ جا، سیوّمتا پِی سفید عقيقِ جا، و چارمی پِی زمرّدِ جا،

²⁰ پنجمين پِی سُرخِ عقيقِ جا، شيشمی پِی آتشی عقيقِ جا، هفتمی پِی زِبَرجدِ جا، هشتمين پِی ياقوتِ کبودِ جا، نُهمی پِی زردِ ياقوتِ جا، دهمی پِی سبزِ عقيقِ جا، يازدهمی پِی فيروزه جا و دوازدهمی پِی بنفشِ یاقوتِ جا.

²¹ و شارِ دوازده تا دروازه، دوازده تا مُرواريد بید، هرتا جه دروازه ئان ايتا مُرواريدِ جا بساخته بُبوسته بو. شارِ خیابان خالصِ طلا جا و شيشه مانستن شفاف بو.

²² و شارِ درون هی معبدی نيدِم، چونکی اونِ معبد، خُداوندْ قادرِ مطلقِ خُدا و بَرّه ایسید.

²³ و اُ شار احتياجی ناره آفتاب و ماه اونَ روشنَ کونه، چونکی خُدا جلال، اونَ نور فَدِه و بَرّه اونِ چراغ ایسه.

²⁴ ملتّان اونِ نورِ درون قدم زنیدی و زمينِ پادشاهان، خوشانِ جلالَ اويا اَوریدی.

²⁵ اُ شارِ دروازه ئان هرگس روجِ درون دَوسته نیبه، و اویا هی زمات شب دَنکفِه.

²⁶ ملتّانِ جلال و حرمت اویا باورده به.

²⁷ ولی هی ناپاکی و هيکّس کی اونِ کاران نفرت انگیز و دوروغِ جا بِبه، هرگس اویا راه پیدا نُکونه، بلکی فقط اوشانِ نام کی بَرّه دفترِ حیاتِ درون بينیويشته بُبوسته، اویا راه پیدا خوائید کودن.