موکأشفه 18 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانبابِلِ فگوردَستن 1 بعدِ اون بیدِم، ایتا دِه فیریشته آسمانِ جا بيجير اَموئندره کی ایتا پیله اقتدار داشتی و زمين اونِ جلال امرا نورانی بُبوست. 2 ایتا بلندِ صدا مرا داد بزه کی: «فگوردَست! پیله بابِل فگوردَست! اون، دیوانِ جیگا بُبوسته! و هر ناپاکِ ارواحِ مَقَر، و هر ناپاکِ پرنده فَک و هر واشی جانوَرِ لانه کی ناپاک و نفرت انگیزِه. 3 چونکی اونِ هرزگی هوا و هوسِ شراوِ جا، تمانِ ملتّان بُخوردید. و زمینِ پادشاهان اونِ امرا زینا بُکودید، و زمینِ تاجران اونِ زیادی زَرق و بَرق جا پولدار بُبوستید.» 4 بازین ایتا دِه صدا آسمانِ جا بيشتاوَستم کی گفتی: اَی می مردوم، اُ شارِ جا بيرون بائيد، نَبه کی اونِ گُنائانِ درون شريک بيبيد، نَبه کی اونِ بَلائان شیمی سَرَم بایه، 5 چونکی اونِ گُنائان سر به فلک فاکشه، و خُدا اونِ خطائانَ به ياد باوَرده. 6 هُطوکی اون، دیگرانِ امرا تا بُکود اونِ امرا تا بُکونید، جایِ اُ کاران کی بُکوده، دو برابر اونَ عوض بَدید. اُ شراوِ پیاله درون کی خودش چاکوده، دو برابر اونَ فَدید. 7 هونقدر کی خورَه جلال بدَه و زَرق و بَرقِ درون زیندگی بُکود، هونقدر اونَ عذاب و شیون بَديد. چونکی خو ديل درون گه: “من هَطو، ایتا مَلکه مانستن نیشتِم، ويوه نيئَم و هرگس شیون نخوائم کودَن.“ 8 جه اَ رو اونِ بَلائان ایتا روجِ درون آئیدی، مرگ و شیوَن و قحطی. و آتش امرا سوجه. چون خُداوندْ خُدائی کی اونَ داوری بُکوده، قادر ایسه.» 9 و زمينِ پادشائان کی اونِ امرا زینا بُکودید و اونِ امرا زَرق و بَرقِ درون زیندگی بُکودید، وقتی اونِ سوختنِ دودَ بیدینید، اونِ ره شیون زاری کونیدی و اونِ عزا سر نیشینیدی. 10 اونِ عذابِ ترسِ جا دور ایسیدی و گیدی: وای، وای! اَی پیله شار، اَی بابِل، اَی زوردارِ شار! چونکی ایی ساعت درون تی داوری بامو!» 11 و زمينِ تاجران اونِ ره گريه خوائيد کودن و اونِ عزا سر نيشینیدی، چونکی دِه هیکّس اوشانِ بارَ نیهینه، 12 یعنی، طلا و نقره و جواهرات و مُرواريد بار، گرانِ نازک کتان و ارغوان و ابریشم و سُرخِ حریر بار، جور واجور عطردارِ چوبان و جور واجور ظرفانِ بار و جور واجور عاجان و جور واجور گیرانِ چوبی ظرفان و مفرغ و آهن و مرمرِ بار، 13 دارچين و ادويه و خوشبو بُخور و مُر و کُندر بار، شراو و روغن زيتون و خُبِ آرد و گندم بار، و گاو و گوسفندان و گله ئان و اسبان و اوشانِ ارابه ئانَ و نوکران یعنی آدمانِ جان. 14 اوشان خوائيد گفتن: «اُ ميوه کی تی جان اونِ ناجیَ داشتی، جه دَس بشو. تی زَرق و بَرق و شوکت همه ذره بَر باد بشو، و دِه هرگس اوشانَ بدَس ناوَری.» 15 و اَ بارانِ تاجران کی اونِ امرا پولدار بُبوستید، اُ عذابِ ترسِ جا کی اون کِشه، دورادور ایسیدی و گریه کونیدی و پیله شیونِ مَرا 16 خوائید گُفتن: وای وای! اَی پیله شار، کی رختانی نازکِ کتانِ پارچه ئانِ جا کی ارغوانی و سُرخ بو، دوکودی، و طلا و جواهر و مُرواريدِ امرا قشنگَ بوستی! 17 چونکی تمانِ تی دارایی ایی ساعتِ درون بَر باد بُشو.» و تمانِ ناخُدائان و هر تا جه اوشان کی دائم کشتی مَرا سفر کونیدی، ملوانان و تمانِ اوشان کی دريا راهِ جا تجارت کونیدی، دور بِئسائید. 18 و اُ موقع کی اونِ سوختنِ دودَ بیده ئید، داد بزه ئید و بگفتید:«کویتا شار، اَ پیله شارِ مانستن بو؟» 19 و خاک خوشانِ سر فُکودید و شیون کودید و ماتم گیفتید و داد زئیدی کی: «وای وای! اَ پیله شارِ واسی، اُ شار کی تمانِ صاب کشتیان، اونِ ثروتِ مرا پولدار بُبوستید، چونکی اون، ایی ساعتِ درون فُگوردست! 20 اَی آسمان اونِ ره شادی بُکون! اَی مقدّسین و رسولان و پیغمبران اونِ ره شادی بُکونید! چونکی خُدا شیمی تقاصَ اونِ جا فیگيفته.» 21 بازون ایتا زوردارِ فیریشته، ایتا سنگ، کی ایتا پیله آسیابِ سنگِ مانستن بو اوساد و اونَ دريا درون تَوَده و بگفت: «بابِل، اُ پیله شار، اَطویی کُشت و کُشتاره مَرا، فُگورده، و دِه هی نيشانی اونِ جا پیدا نیبه. 22 بازین پس دِه نه مُطربان و چَنگ زَنانِ صدا و نه نِی زَنان و شيپور زَنان صدا تی جا بیشتاوسته نیبه. دِه هی صنعتگری و هی صِنفی تی درون پيدا نیبه. و دِه هی آسیابِ صدایی تی جا بیشتاوسته نیبه. 23 و چراغ نور دِه تی درون نخوائه فتاوستن؛ دِه هی عروس و داماد صدا تی جا به گوش فائنرسه. چونکی تی تاجران زمینِ پیله کسان بید، و تمانِ ملتّان تی جادو مَرا گُمراه بُبوستید، 24 و اونِ دَس مُقدّسین و پیغمبرانِ خون، و تمانِ اوشان کی زمینِ سر بُکوشته بُبوستیدِ خونِ امرا آلوده بو.» |
@ 2024 Korpu Company