موکأشفه 16 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

خُدا غضبِ هَفتا پیاله

¹ بازین معبدِ جا ایتا پیله اوخان بيشتاوستم کی اُ هَفتا فیریشته یَ گفتی: «بيشيد و خُدا غضبِ هَفتا پياله یَ زمينِ سر فُکونيد.»

² پس اوّلتا فیریشته بُشو و خو پیاله یَ زمینِ سر فُکود، و زَخمانی کی زشت و درد آور بو، اُ مردومِ سر ظاهرَ بوست کی اُ واشی جانورِ نیشانَ داشتیدی و اونِ مجسمه یَ پرستش کوديدی.

³ دوّمتا فیریشته خو پياله یَ دريا درون فُکود، و دريا ايتا بَمرده آدمِ خونِ مانستن بُبوست، و هرچی کی دريا درون جان داشتی بَمرد.

⁴ سیوّمتا فیریشته خو پياله یَ روخانان و آبِ چشمه ئانِ درون فُکود، و اوشان، خون بُبوستید.

⁵ و بيشتاوستم اُ فیریشته کی آبانِ اختیار اونَ فَدَه بُبوسته بو، بگفت: «اَی قدّوس، تو عادلی، تو کی ایسائی و ایسابی، چونکی اَ مجازاتَ تو باوردی.

⁶ چونکی اوشان، مُقدّسین و پیغمبرانِ خونَ فُکودید، و تو اوشانَ خون فَدَئی تا بُخورید. اَن، اوچی ایسه کی اَشانِ حقِّ!»

⁷ و بيشتاوستم کی قربانگاه گه: «بله، اَی خُداوندْ قادر مطلقِ خُدا، تی داوَری ئان حقّ و عدلِ.

⁸ چارمين فیریشته خو پياله یَ آفتابِ سر فُکود، و آفتابَ اجازه فَدَه بُبوست تا مردومَ آتشِ مرا بسوجانه.

⁹ مردوم، گرما شدتِ جا بُسوختید و خُدا نامَ کی اَ بَلائانِ قدرتَ دَره، لعنت بکودید. اوشان توبه نُکودید و اونَ جلال نَدَئید.

¹⁰ پنجمين فیریشته خو پياله یَ اُ واشی جانور تختِ رو فُکود و اونِ پادشایی مملکتَ ظُلمات بیگیفت. آدمان اَنقدر کی دَرد داشتید، خوشانِ زوانَ گاز گيفتيدی.

¹¹ و خوشانِ دَردان و زخمانِ واسی آسمانِ خُدایَ لعنت کودیدی. اوشان خوشانِ کارئان جا توبه نُکودید.

¹² شيشمين فیریشته خو پياله یَ اُ پیله روخان، فُراتِ سر فُکود و اونِ آب واسوخت تا اُ پادشائانِ ره کی مشرق جا اَئیدی، راهَ بازَ کونه.

¹³ بازین بیدِم آژدها دهنِ جا، و واشی جانورِ دهنِ جا و دوروغِ پیغمبرِ دهنِ جا سه تا پلیدِ روح کی گوزگا مانستن بید بيرون باموئید.

¹⁴ چونکی اَشان ديوانِ ارواح ایسید کی نیشانه و مُعجزات آوریدی و تمانِ دُنيا پادشائانِ ورجه شیدی تا اوشانَ قادرِ مطلقِ خُدا پیله روجِ درون جنگ واسی، جما کونید.

¹⁵ «بيدین، من ايتا دوزدِ مانستن اَيم! خوشا بحال اونکی بيدار بِئسه و رخت دوکوده بِبه، نَبه کی لُخت و سوخت راه دکفه و همه اونِ رُسواییَ بیدینید.»

¹⁶ و اُ سه تا پلیدِ روح، زمینِ پادشائانَ ایتا جا جما کودید، کی عبرانيانِ زوانِ درون اونَ گیدی «’حارمَگِدّون‘».

¹⁷ هفتمين فیریشته خو پياليه یَ هوا درون فکود و ايتا بُلند صدا اُ تخت و معبد جا بامو کی: «تمانَ بوست!»

¹⁸ و آسمانِ برق، و گُرخانه ويريشت، و پیله زمین لرزه اتفاق دکفته، اوجور پیله زمین لرزه کی اونِ مانستن جه اُ زمات کی آدمی زمینِ سر ایسابو، تا الان اتفاق دَنکفته بو.

¹⁹ پيله شار سه خاله بُبوست و ملتّانِ شاران فُگوردستید. و خُدا اُ پیله بابلَ به ياد باوَرد و ایتا شراوِ پیاله، کی پُر جه خودشِ غضبِ آتش بو، اونَ بُخورانه.

²⁰ و هر جزيره ای جیویشت و دِه هی کوهی نُبو.

²¹ و پیله تگرگی کی هرتا دور و بَرِ پنجاه کيلو، وَزن داشتی آسمانِ جا آدمانِ سر بوارست؛ آدمان خُدایَ تگرگِ بَلا واسی لعنت بکودید، چونکی اَ بَلا خَیلی سخت بو.