موکأشفه 15 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

هَفتا فیریشته، هَفتا بَلا امرا

¹ اُ موقع ایتا دِه پیله نیشانه و عجیب، آسمان درون بيدِم، هَفتا فیریشته کی هَفتا بَلا اوشانِ امرا بو، اوشان آخرتا بَلا ئان ایسید، چونکی اوشانِ امرا خُدا غضب تمانَ به.

² و ایچی بيدِم کی شيشه ای دریایَ مانستی کی آتشِ امرا قاطی بُبوسته بِبه، و هم اوشانیَ بيدِم کی شیشه ای دريا کنار ایسابید و اُ واشی جانور و اونِ مجسمه و اونِ نامِ شماره سر پيروز بُبوسته بید و خُدا سازانِ چنگ اوشانِ دَسِ درون دبو.

³ و اوشان خُدا خادم، موسی سرود، و بَرّه سرودَ خوانديد و گفتیدی: «تی کاران پیله و عجیبِ، اَی خُداوندْ خُدای قادرِ مطلق تی رائان چنقدر عدل و حقِّ، اَی ملتّانِ پادشاه.

⁴ اَی خُداوند، کيسه کی تی جا نترسه، و تی نامَ جلال نَده؟ چونکی فقط تو، قدّوسی. تمانِ ملتاّن اَئیدی و تره پرستش خوائید کودن، چونکی تی عادلانه کاران آشکارَ بوسته.»

⁵ بازون بیدِم کی شهادتِ خیمه یِ مُقدّسِ جیگا، آسمانِ میان وازَه بوست،

⁶ و هَفتا فیریشته کی هَفتا بَلا داشتيدی جه اُ مُقدّسِ جیگا بيرون باموئید و اوشان، ایتا رخت کتانِ پارچه جا کی پاک بو و شبق شبق زئی دوکوده بید و ایتا شال کی طلا جا بو، خوشانِ سينه دور داشتید.

⁷ و ايتا جه اُ چارتا زنده مخلوق، هَفتا طلایی پياله کی خُدا غضبِ جا پُر بو، اُ هَفتا فیریشته یَ فَدَه، خُدائی کی تا اَبد و تا اَبد زنده ایسه.

⁸ و اُ مُقدّس جیگا، خُدا جلال و قُدرتِ امرا پُر جه دود بُبوست، و تا اُ زمات کی اُ هَفتا فیریشته هَفتا بَلا تمانَ نُبوسته بی، هیکّس نتانستی اُ مُقدّسِ جیگایَ بدرون بشه.