موکأشفه 11 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

دوتا شاهد

¹ بازین ایتا درازِ چوب، کی اندازه زَئنِ چوبَ مانستی مَرا فدَئید و بگفتید: «ویریز و خُدا معبد و قربانگاهَ اندازه بزن و اوشانیَ کی اویا پرستش کودن دَرید بَشمار،

² ولی معبدِ صحرایَ کی بیرون نَئه، کار داشتن نوا و اونَ اندازه نزن، چونکی اون، ملتّانَ واسپارده بُبوسته و اَشان، مُقدسِ شارَ چهل و دو ماه لگددَمج خوائيد کودن.

³ و من می دوتا شاهدَ اقتدار خوائَم فَدَن کی پلاس دوکونید و هازار و دويست و شصت روج نبوّت بُکونید.»

⁴ اوشان، هو دوتا زيتون دار و هو دوتا چراغدانید کی زمینِ خُداوندِ جُلُو، ايسیدی.

⁵ و اگه ایکس بخوائه اوشانَ صدمه بزنه، اوشانِ دهنِ جا آتش وَل زنه و اوشانِ دُشمندانَ سوجانه و خاکسترَ کونه. پس اگه اینفَر بخوائه اوشانَ صدمه بزنه، بایستی اَطویی بُکوشته بِبه.

⁶ اوشان، اَ قدرتَ داریدی کی آسمانَ دَوَدید تا اُ روجانِ درون کی نبوّت کونیدی وارش نَواره و قوت داریدی کی آبانَ خونِ مانستن چاکونید و هرچن مرتبه کی بخوائید هر رقم بَلا زمینِ سر باوَرید.

⁷ هَطوکی اوشان خوشانِ شهادتَ تمانَ کودید، اُ واشی جانور کی هاویه چاهِ جا بيرون اَيه، اوشانِ مَرا جنگ کونه و اوشانِ سر حریفَ به و اوشانَ کوشه.

⁸ و اوشانِ جنازه ئان اُ پيله شارِ خیابانِ درون کی کنايه مَرا صدوم و مصر گیدی، زمينِ سر مانه؛ اویا کی اوشانِ خُداوند، مصلوب ببُوست.

⁹ سه روج و نصفِ اَندر، بعضی آدمان جه هر مردوم و هر طایفه و جه هر زوان و هر ملّت، اوشانِ جنازئانِ دِئنِ ره شیدی و وَئلانیدی اوشانَ دفنَ کونید.

¹⁰ اوشانی کی زمین سر ایسائیدی اَشانِ مَردنِ ره ذوق کونیدی و جشن گیریدی و همديگر ره پیشکشان اوسه کونیدی، چونکی اُ دوتا پیغمبر اوشانیَ کی زمین سر ایسابید عذاب بِدَه بید.

¹¹ ولی سه روج و نصف کی بُگذشته، زیندگی نَفَس خُدا طرف جا اُ دوتا پیغمبرِ درون بشو و اَشان بپا بِئسائید، و اوشانیَ کی تماشا کودَن دیبید ایتا پیله ترس اوساد.

¹² بازین ايتا پیله اوخان آسمانِ جا بيشتاوستید کی اوشانَ گفتی: «اَیا بائيد بُجور!» و اوشان، ايتا ابرِ درون آسمانَ بُجور بُشوئید و اوشانِ دُشمندان اَشانَ فاندرستَن دیبید.

¹³ و هو ساعتِ درون، ايتا پیله زمین لرزه بامو و يک دهمِ شار فُگوردست و هفت هازار نفر اُ زمین لرزه درون بکوشته بُبوستید و اوشانی کی زنده بمانستیدِ زاله بترکست و آسمانِ خُدایَ جلال بِدَه ئید.

¹⁴ دومّتا ’وای‘ رَدَّ بوست. بیدین، سیوّمتا ’وای‘ خَیلی زو بایستی فاراسه.

هفتمين شيپور

¹⁵ بازون هَفتمين فیریشته خو شيپورِ درون فو بزِه، و پیله اُوخانانی آسمانِ درون بپيچسته کی گفتیدی: « دُنیا پادشاهی، اَمی خُداوند و اونِ مسيح شین بُبوسته. و اون تا ابد و تا ابد سلطنت خوائه کودن.»

¹⁶ و اُ بيست و چار تا پیر کی خُداوندِ حضورِ درون خوشانِ تختِ سر نيشته بید، خوشانِ ديمَ مرا بکفتید و خُدایَ پرستش بُکودید و

¹⁷ گفتیدی: « اَی خُداوندْ قادرِ مطلقِ خُدا، تَره شُکر کونیمی، اَی تو کی، ايسابی و ایسایی. چونکی تو تی پیله قُدرتَ بدَس بیگیفتی و بنا بُکودی سلطنت کودن.

¹⁸ و ملّتان بَرزخَ بوستید، ولی تی غَضَب فارسه، مُرده ئانِ داوری روج فارسه، و اُ وقت فارسه کی تی خادمان، پیغمبران، مقدّسین و اوشانی کی تی نامِ حُرمتَ داریدی، پیله دانه تا کوجدانه، پاداش فَدی، و نابودَ کونی اوشانیَ کی زمینَ نابودَ کودید.»

¹⁹ بازین خُدا معبد، آسمانِ درون وازَه بوست؛ و خُدا عهد صوندوق اونِ معبد میان آشکارَ بوست؛ و ناخبر آسمانِ برق و گُرخانه و پیله اوخانان و زمین لرزه و تُندِ تگرگ بو کی اَمانده بو.