مَرقُس 13 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی معبد فگوردستنَ پیشگویی کونه 1 وقتی کی عیسی معبد جا بیرون اَمون دُبو، ایتا جه اون شاگردان اونَ بگفت: «اوستاد، بیدین! چی قشنگ سنگانی و چی قشنگ بنائانی!» 2 عیسی اونَ بگفت: «تمان اَ پیله بنائانَ دینی؟ بدان کی دِه اَیا سنگ سنگ سر نمانه، بلکی همه فوگوردِه.» 3 وقتی عیسی معبد روبرو زیتون کوه سر نیشته بو، پِطرُس، یعقوب، یوحنا و آندریاس خلوتی درون اون جا واورسه ئید: 4 «اَمره بگو اَ ایتفاقات کِی دکفه و اوشانِ نزدیکَ بوستن نیشانه اُ زماتی کی به انجام فارسه چیسه؟» 5 عیسی اَشانَ بگفت: «واخُب بیبید تا کسی شمرأ گُمرا نُکونه. 6 چونکی خیلیان می نام اَمرا اَئیدی، خوائید گفتن ”من هونم“ و خیلیانَ گُمرا کونیدی. 7 وقتی جنگ باره ایشتاویدی و جنگ خبران شیمی گوش فارسه، هراس ندَرید، چونکی بایسی اَجور ایتفاقی دکفه، ولی هنو، آخر زمات فانرسه. 8 ملّتی ضّد ایتا دیگر ملّت و مملکتی ضّد ایتا دیگر مملکت خوائید ویریشتن. خَیلی جائان زمین لرزه خوائه اَمون و قطعی آیه. ولی اَشان همه شروعِ زایمان دردَ مانه کی زمات، جه اَ درد تا اُ درد، کمتر و کمتر به. 9 «ولی شُمان شیمی هوایَ بدَرید، چونکی شمرأ حاکم دس واسپارید و عبادتگا درون خوائید زِئِن و می خاطری فرمانداران و پادشائانِ جُلُو خوائید ایسان تا اوشانِ ره گُوائی بدید. 10 بایسی اول اِنجیل، تمان ملتان ره اعلام ببه. 11 پس هر وقت شمرأ گرفتارَ کونید و محکمه درون ببرید، جُلُوتر نیگران نیبید کی چی بیگید، بلکی هر چی اُ زمات شمرأ فدَه بُبوست اونَ بیگید؛ چونکی شُمان نیئید کی گب زنید بلکی روح القدسه. 12 برار، برارَ، و پئر، زاکَ مرگِ دَس فدِه. زاکان، ضد خوشان پئر و مار ویریزید و اوشانَ به کوشتن دئید. 13 همه می نامِ خاطری شیمی جا خَفت خوائید داشتن؛ ولی هر کی تا به آخر دوام باوره، نیجات خوائه گیفتن. 14 «ولی وقتی اُ ویرانگر چندش آورَ اویا کی نبایسی، بیدینید کی برپا بُبوسته -اونکی خوانه مُلتفت بِبِه- بازون اوشان کی یهودیه ولایت درون ایسائید، کوئان سمت جیویزید؛ 15 و هر کی خانه بامِ سر بئسه، بجیر نایه تا ایچی اوسانه و خانه یَ بدرون نِشه؛ 16 و هر کی زمین سر بئسه، خو قبا اوسادَن ره بخانه وانگرده. 17 وای بر شکمدار زناکان و مارانی کی خوشان زاکان اُ روجان درون شیر دیئیدی! 18 دُعا بُکونید کی اَ اتفاقات زمستان درون دَنکفه. 19 چونکی اُ روجان درون چنان مصیبتی ایتفاق دکفه کی جه دُنیا بنا کی خدا خلق بُکود تا هسّا اونِ مانستن ایتفاق دنکفته و هرگسم ایتفاق دنکفه. 20 اَگه خُداوند اُ روجان کوتاه نُکوده بی، هی آدمی جان سالم بدَر نبردی. ولی انتخاب بُبوسته ئان واسی، کی خودِش اوشانَ انتخاب بُکوده، اُ روجانَ کوتاه بُکوده دَره. 21 اُ زماتِ درون، اَگه اینفر شمرأ بگه ”بیدین، مسیح موعود اَیا ایسا“، یا ”بیدین، اون، اویا ایسا!“ واور نُکونید. 22 چونکی دوروغ مسیح ئان و دوروغ پیغمبران ویریزید، پیله مُعجزه ئان و نیشانه ئان آشکارَ کونید تا اَگه ببه، حتی انتخاب بُبوسته ئانَ گُمرا بُکونید. 23 پس شیمی حواس بمانه، چونکی پیشتر، تمانِ اَشانَ شمرأ بگفتم. 24 «ولی اُ روجان درون، بعدِ اُ پیله مصیبت، «”آفتاو تارِک بِه و ماهِ روشنائی دِه نخوائه فتاوستن؛ 25 ستاره ئان آسمانِ جا بجیر خوائید کفتن، و آسمانانِ قُوّتان بِلَرزه دکَفه.“ 26 بازین مردوم انسان پسرَ خوائید دِئن کی پیله قدرت و جلال مرا اَبرئان سر اَیه. 27 اون فیریشته ئانَ روانه کونه و خو انتخاب بُبوسته ئانَ دُنیا چار گوشه جا، جه اَ طرف زمین تا اُ طرفِ آسمان، جمَ کونه. 28 «اَ درسَ انجیل دارِ جا، باموجید: هطوکی اونِ خالئان زپه بزنه و ولگ باوره، فهمیدی کی تابستان نزدیکه. 29 هطوئم، هر موقع بیدینید کی اَ ایتفاقان دکفه، فهمیدی کی انسان پسرِ اَمون نزدیکه، بلکی درِ سر ایسا. 30 حئیقتن، شمرأ گَم تا تمانِ اَ ایتفاقان دنکفه، اَ نَسل از بین نیشه. 31 آسمان و زمین از بین خوائه شئون، ولی می گبان هرگس از بین نیشه. هیکّس اُ روج و وقتَ جا خبر ناره 32 « ولی هیکّس اُ روج و اُ وقتَ جا خبر ناره جغیر آسمانی پِئر؛ حتّی آسمانِ فیریشته ئان و پسرم اونِ جا خبر ناره. 33 پس بیدار بیبید و شیمی حواس بمانه، چونکی نَانید اُ وقت کِی فارسه. 34 اُ زمات، ایتا مرداک مانستنِ کی خوائه سفر بشه. اون وقتی خو خانه جا شئون دَره، خانه اختیارَ خو نوکران دَس واسپاره، و هر تا یَ ایتا وظیفه فدَه، و دربانَم دستور دئه کی بیدار بئسا. 35 پس شُمانم بیدار بأسید، چون نانیدی کی صابخانه کِی واگرده، شب یا نصفه شب، خوروس خوانِ موقع یا صوبه دَم. 36 نبه کی اون ایوارکی بایه و شمرأ خواب درون بیدینه. 37 اونچیَ کی شمرأ گَم، همه کَسِ ره گَم: بیدار بأسید!» |
@ 2024 Korpu Company