متّی 8 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی ایتا خوره بیگیفته یَ شفا دئه 1 وقتی کی عیسی کوهِ جا بیجیر بامو، خَیلی مردومان، اونِ دُمبالسر را دکفتید. 2 اُ زمات ایتا خوره بیگیفته مردای، اونِ ورجه بامو و اونِ جُلُو زانو بزه و بگفت: «آقا، اَگه بخوائی تانی مَرا شفا بدی.» 3 عیسی خو دَسَ درازَ کود، اونَ سر دَس فاکشه و بگفت: «خوائم؛ شفا بیگیر!» هودَم اونِ خوره پاکا بو. 4 بازین عیسی اونَ بگفت: «واخُب بُبو کی اَ جریانَ هیکّس ره نیگی، ولی بوشو تره کاهنَ نیشان بدَن و تی شفا گیفتنِ ره قربانی ئیَ کی موسی دستور بدَه، پیشکش بُکون تا اوشانِ ره گُوائی ببه.» ایتا رومی افسرِ ایمان 5 وقتی کی عیسی کَفَرناحومَ بدرون بُشو، ایتا رومی افسر اونِ ورجه بامو و مّنتِ مرا 6 اونَ بگفت: «آقا، می ایفلیجِ خیدمتکار، خانه درون خوفته و خَیلی درد کشئن دَره.» 7 عیسی بگفت: «من اَیم و اونَ شفا دئم.» 8 رومی افسر جواب بدَه: «آقا، قابیل نیئم می خانه بایی. فقط ایچی بُگو کی می خیدمتکار شفا گیره. 9 چونکی من خودم ایتا فرمانبرم. سربازانیم دَرم کی می فرمانبریدی. ایتایَ گَم ”بوشو،“ شه، و اویتایَ گَم ”بیا،“ اَیه. می غلامَ گَم ”اَکارَ بُکون “، کونه.» 10 وقتی عیسی اونِ گبانَ بیشتاوست، ماتا بوست و اوشانیَ کی اونِ دُمبالسر باموبید بگفت: «حئیقتن، شمرأ گَم، اَجور ایمانیَ حتی اسرائیلِ درونم نیدِم. 11 و شمرأ گَم کی خَیلیان شرق و غربِ جا خوائید اَمون و آسمان پادشائی درون ابراهیم و اسحاق و یعقوبِ مرا ایتا سُفره سر خوائید نیشتن، 12 ولی اوشانی کی آسمانِ پادشائی شینید بیرون، تارکی میان اِگاده خوائید بوستن، اویا کی گریه کونید و گاز گازِ سر خوائید سابانِن.» 13 بازون اُ رومی افسرَ بگفت: «بوشو! عَینِ تی ایمان تره فَدَه بِه.» هو دَم اونِ خیدمتکار شفا بیگیفت. عیسی خَیلیانَ شفا دئه 14 وقتی عیسی پِطرُسِ خانه بُشو، اونِ زن مارَ بیده کی خو جیگا درون خوفته و خَیلی تب دَره. 15 عیسی اونِ دَسَ بیگیفت و اون تب قَطا بوست. پس اون ویریشت و عیسی جا پذیرائی بُکود. 16 غروب دَم، خَیلی جه دیو بزِه ئانَ اونِ ورجه باوردید و اون خو کلامِ مرا ارواحَ، اوشانِ جا بیرون تَوَدَه و تمانِ ناخوشانَ شفا بدَه، 17 تا اِشعیایِ پیغمبرِ پیشگویی اَطو به حئیقت فارسه کی: «اون اَمی دردَ اوساد و اَمی ناخوشیانَ به کول فاکشه.» عیسی دُمبال کودن بها 18 وقتی عیسی بیده خلق اونِ دور جمَ بوستید، دستور بدَه: «اُ طرفِ دریا بیشیم.» 19 هو موقع ایتا توراتِ آموجگار اونِ ورجه بامو و بگفت: «اَی اوستاد، هر جا بیشی، تی دُمبال اَیَم.» 20 عیسی جواب بدَه: «شألان خوشانِ ره لانه دَریدی و آسمانِ پرنده ئان فَک، ولی انسانِ پسر جائی نَره کی خو سرَ بنِه.» 21 ایتا دِه شاگرد اونَ بگفت: «آقا، اوّل وَئل بشم و می پئرِ بَمَرده بو پسی اونَ دفنَ کونم و بایَم.» 22 ولی عیسی اونَ بگفت: «مره دُمبال بُکون و وائال مُرده ئان، خوشانِ مُرده ئانَ دفنَ کونید.» کولاکِ آرام کودن 23 بازون عیسی لوتکایَ سوارَ بوست و اونِ شاگردانم اونِ دُمبال بُشوئید. 24 ناخبر ایتا پیله کولاک ویریشت، هُطو کی نزدیک بو، دریا کؤل لوتکایَ غرقَ کونه. ولی عیسیَ خواب اوساد. 25 پس شاگردان عیسی ورجه باموئید و اونَ ویریزانه ئید و بگفتید: «آقا، هیچی نَمانسته کی دیمیریم؛ امرا نیجات بدَن!» 26 عیسی جواب بدَه: «اَی کم‌ایمانان، چره اَطو هراسانید؟» بازون عیسی ویریشت و باد و دریا کؤلَ تَشَر بزِه و دریا آرام بیگیفت. 27 اوشان حیرانَ بوستید و همدیگرِ جا واورسه ئید: «اَن چُطو آدمی ایسه؟ حتی باد و کولاکم اونِ جا فرمان بَریدی!» دوتا دیو بزِه مرداکِ شفا 28 وقتی عیسی جَدَریانِ منطقه کی اُ طرفِ دریا بو فارسه، دوتا دیو بزِه مردای کی قبرستانی جا بیرون اَمون دیبید، اونَ بیده ئید. اُ دو تان اَنقَد واشی بید کی هیکّس نَتانستی جه اُ راه ردّا بِه. 29 اوشان داد بزئید: «تو امرا چی کار دری، اَی عیسی خُدای متعالِ پسر؟ باموئی پیش جه اُ وقتی کی بایستی عذاب بکشیم، اَمَره عذاب بدی؟» 30 ایپیچه اوشتر جه اوشان ایتا پیله گله خوک غذا خوردن دیبید. 31 دیوان منّت کونان عیسیَ بگفتید: «اَگه امرا بیرون توَدَن دری، خوکان گله درون اوسِه کون.» 32 عیسی اوشانَ بگفت: «بیشید!» دیوان بیرون باموئید و خوکانِ درون بُشوئید و تمانِ گله، جه پوشته سراجیری دریا وَر رَم بُکودید و دَمَردید. 33 خوکبانان پا به فرار بنه ئید، شار درون بُشوئید و تمانِ اَ جریانَ و اونچیَ کی اُ دیو بزِه ئان ره، ایتفاق دکفته بو، واگویا بُکودید. 34 بازین تمانِ شارِ مردوم، عیسی دِئن ره بیرون باموئید و وقتی اونَ بیده ئید اونَ منّت بُکودید کی اوشان منطقه جا بشه. |
@ 2024 Korpu Company