متّی 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانصدقه فَدَن 1 «واخُب بیبید کی شیمی صالحیَ مردومِ چومِ جُلُو بجا ناورید، اَنه واسی که شمرأ بیدینید، وگرنه شیمی پئرِ ورجه کی آسمانِ درونِ پاداشی نخوائید داشتن. 2 «پس وقتی کی صدقه فَدی جار نوا زِئن هُطوکی ریاکاران، عبادتگائان و کوچه ئان درون کونیدی تا مردوم اوشانِ تعریفَ بُکونید. حئیقتن شمرأ گَم اَشان خوشانِ پاداشَ فیگیفتید. 3 ولی تو وقتی صدقه فَدئندری، وائنلان کی تی چپِ دَس جه اونچی کی تی راستِ دَس کونه واخُب ببه. 4 تا تی صدقه یَ هیکّس نیدینه؛ و تی پئر کی هیچی اونِ چومانِ جا جیگا بُخورده نمانه، تی پاداشَ خوائه دَئن.» دُعا کودن 5 «وقتی کی دُعا کونی، ریاکارانِ مانستن نُبو. چونکی اوشان دوست دَریدی عبادتگائانِ درون و کوچه ئانِ گوشه کنار بأسید، دُعا بُکونید تا مردوم اوشانَ بیدینید. حئیقتن، شمرأ گَم، اَشان خوشانِ پاداشَ فیگیفتید. 6 ولی تو وقتی کی دُعا کونی تی اتاقِ درون بوشو، درَ دَوَد و خلوتی تی پئرِ ورجه کی بیده نیبه، دُعا بُکون. و تی پئر کی تمانِ جیگا بُخورده چیانَ دینه، تره پاداش خوائه دَئن.» 7 «دُعا وقت چَتِ گبانَ تکرار نُکونید هُطوکی بُت پرستِ مردوم کونیدی، چونکی خیال کونیدی زیادی گفتنِ امرا اوشانِ دُعا مستجاب بِه. 8 اَشانِ مانستن نیبید، چونکی شیمی پئر، پیش جه اونکی اونِ جا بخوائید، شیمی خواسته ئانَ دَنه. 9 «پس شُمان اَطو دُعا بُکونید: «اَی اَمی پئر کی آسمانِ درونی، تی نام مُقدّس ببه. 10 تی پادشائی بایه. تی اراده، هُطوکی آسمانِ درون نئَه، زمینِ سرم بمانه. 11 اَمی روزیَ ایمرو امرا فَده. 12 و اَمی قرضانَ ببخش، چونکی امانَم اَمی قرض دارانَ بخشیم. 13 و اَمَره امتحانِ درون تَانود، بلکی شریر جا رهائی بدن. چونکی پادشائی و قوّت و جلال، تا به آخر تی شینه. آمین. 14 چونکی اَگه مردومِ تخصیرات ببَخشید، شیمی آسمانی پئرم شمرأ بَخشه. 15 ولی اَگه مردومِ تخصیراتَ نبخشید، شیمی پئرم شیمی تخصیراتَ نخوائه بخشِئن. روزه گیفتن 16 وقتی کی روزه گیریدی، ریاکاران مانستن شمرأ زالش باورده نیشان ندید، چونکی اوشان خوشان قیافه یَ، واگردانید تا مردوم ورجه، خوشانَ روزه دار نیشان بدید. حئیقتن شمرأ گَم، کی خوشانِ پاداشَ فیگیفتید. 17 ولی وقتی کی تو روزه گیری، تی سرَ روغن واسین و تی دیمَ بُشور 18 تا تی روزه مردوم ورجه معلوم نبه، بلکی تی پئر کی پنهانِ اونَ بیدینه، و اُ پئر کی هیچی اونِ چومانِ جا جیگا بُخورده نمانه تره پاداش دئه.» آسمانی گنج 19 «زمینِ سر گنج جمَ نُکونید، اویا کی بید و موران زنه و اونَ از بین بره، اویا کی دوزدان زمینَ کَنیدی و دوزدی کونید. 20 بلکی شیمی گنجَ آسمانِ درون جمَ کونید، اویا کی نه بید و موران اونَ از بین بره و نه دوزدان تانید زمینَ بکَنید و دوزدی بُکونید. 21 چونکی هرجا کی تی گنج بمانه، تی دیل ئم اویا نئَه.» 22 «چوم، تنِ چراغه. اَگه تی چوم سالم ببه، تمانِ تی تن روشنائی جا پُر خوائه بوستن. 23 ولی اَگه تی چوم فاسد ببه، تی تن ظولمتِ جا پُرَ بِه. پس اَگه روشنائی کی تی درونِ ظولمت ببه، چی پیله ظولمتی خوائه بوستن!» 24 «هیکّس دوتا اربابَ خیدمَت نتانه کودن، چونکی یا اینفرِ جا خَفت خوائه داشتن و اویتای دوست دَره، و یا اینفرَ میرایی دَره و اویتایَ پست ایشماره. شُمان نتانید هم خُدا بَنده بیبید، هم پول بَنده.» نیگران نیبید 25 «پس شمرأ گَم، شیمی زندگی کودن نیگران نیبید کی چی بُخورید یا چی بُنوشید، و نه نیگرانِ شیمی تن، کی چی دُکونید. مگه زندگی غذا جا و تن رختِ جا با ارزش تر نیه؟ 26 آسمانِ پَرنده ئانَ فندرید کی نه کاریدی و نه بینیدی و نه کندوجِ درون ذغیره کونیدی ولی باز شیمی آسمانی پئر اوشانِ روزیَ فدِه. مگه شیمی ارزش اوشانِ جا ویشتر نیه؟ 27 کیسه شیمی جا کی بتانه نیگرانی مرا، ایتا ذرّه خو عُمرَ زیادَ کونه؟ 28 «و چره رختِ ره نیگرانید؟ صارا سوسنانَ فندرید کی چُطو پیله بید نه زحمت کشیدی و نه بافیدی. 29 ولی با اَ حال شمرأ گَم کی حتی سلیمانِ پادشائم خو شُکوه و جلالِ مرا ایتا جه اَ سوسنانِ قشنگی مانستن نُبوست. 30 پس اَگه خُدا صارا واشَ کی ایمرو نئَه و فردَا تَنورِ میان تَوَدَه بِه، اَطو پوشانه، مگه شمرأ، اَی کم ایمانان ویشتر نخوائه پوشانِئن؟ 31 پس نیگران نیبید و نیگید چی بُخوریم یا چی بُنوشیم و یا چی دُکونیم. 32 چونکی اَ دُنیا مردومان، اَجور چیانِ دُمبال ایسید، ولی شیمی آسمانی پئر دَنه کی همه ی اَشانَ احتیاج دَریدی. 33 بلکی شُمان اول خُدا پادشائی و اونِ عیدالتِ دُمبال بیشید، بازون اَشان همه، شمرأ فَدَه خوائه بوستن. 34 پس، فردایِ نیگران نیبید چونکی فردا خو نیگرانیَ دَره. ایمروجِ مشکلات، ایمروج ره وَسّه!» |
@ 2024 Korpu Company