متّی 25 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلاندَه باکره نقل 1 «اُ روجان، آسمان پادشائی دَه تا باکره یَ مانستنه کی خوشانِ چراغانَ اوسادید، دولید پیشواز ره بیرون بُشوئید. 2 پنج تا جه اوشان دانا و پنج تا دِه نادان بید. 3 نادان باکره ئان خوشانِ چراغانَ اوسادید، ولی روغنَ خوشان مرا نبَردید. 4 ولی دانائان، خوشانِ چراغان مرا گوله ئانیم کی پُر جه روغن بو ببَردید. 5 وقتی دولید دیرَ کوده، همتان چومان سنگینَ بوست و بُخوفتید. 6 نصفه شب، اوخانی به گوش فارسه کی گفتی: ”دولید اَمون دَره! اونِ پیشواز بیشید!“ 7 بازون تمان باکره ئان بیدارَ بوستید و خوشانِ چراغانَ حاضیرا کودید. 8 نادانان دانایانِ بگفتید: ”ایپیچه شیمی روغن جا امرا فَدید، چونکی اَمی چراغان خاموشَ بوستن دَره.“ 9 ولی دانایان جواب بدَه ئید: ” فأندیم، چونکی روغن، اَمان همتان ره وَس نُکونه. بختره بیشید و فروشنده ئانِ جا شمرأ بیهینید.“ 10 ولی زماتی کی اوشان روغن هِئِن ره بُشوبید، دولید فارسه و باکره ئانی کی آماده بید، دولیدِ مرا عروسی جشن ره بدرون بُشوئید و در دوَسته بُبوست. 11 بازون اویتا باکره ئانم فارسه ئید و بگفتید: ”آقا، آقا، درَ امرا وازا کون!“ 12 ولی دولید اوشان بگفت: ”حئیقتن، شمرأ گَم، من شمرأ نشناسم.“ 13 پس بیدار بأسید، چونکی اُ روج و اُ وقتِ جا خبر نارید. قنطاران نقل 14 «آسمانِ پادشائی اُ مرداکی مانستنه کی خواستی سفر بشه. اون خو خیدمتکارانَ دوخواد و خو اموالَ اوشان واسپارد؛ 15 هر خیدمتکارَ دوخواد و اوشانِ توانِ اندر، ایتای پنج قنطار کی صد سال ایتا کارگر دستمُزد اندر بو، اویتای دو قنطار و اویتا دیگه ی ایتا قنطار فدَه؛ هو موقع سفر ره راهی بُبوست. 16 اُ مردای کی پنج قنطار فیگیفته بو، درجا اونِ مرا کاسبی بُکود و پنج قنطار دِه بهره بُکود. 17 هُطو، اونیمَ کی دو قنطار دَشتی، دوتا ده قنطارم بدس باورد. 18 ولی اونکی ایتا قنطار فیگیفته بو، بُشو و زمینَ بکَند و خو اربابِ پولَ گیلا کود. 19 خَیلی زمات بُگُذشته، کی اُ خیدمتکارانِ ارباب سفرِ جا واگردست و اوشان جا حیساب کتاب بخواست. 20 اُ مردای کی پنج قنطار فیگیفته بو، پنج تا دِه قنطارم خو مرا باورد و بگفت: ”ارباب، مَرا پنج قنطار واسپاردی، بفرما، اَنم پنج تا دِه قنطار، کی سود باورده. “ 21 اونِ ارباب جواب بدَه: ”آفرین، اَی خُبِ و امین خیدمتکار! کوج کاران درون اَمین بی، پس تره پیله کاران سر نئم. بیا و تی اربابِ شادی درون شریک بُبو!“ 22 اُ خیدمتکاری کی دو قنطار دَشتی ئم جُلُو بامو و بگفت: ”ارباب، تو مَرا دو قنطار واسپاردی، بفرما، اَنم دو تا دِه قنطار کی سود باورده.“ 23 اونِ ارباب جواب بدَه: ”آفرین، اَی خُب و اَمینِ خیدمتکار! کوج کاران درون اَمین بی، پس تره پیله کاران سر نئم. بیا و تی اربابِ شادی درون شریک بُبو!“ 24 بازون اُ خیدمتکار کی ایتا قنطار فیگیفته بو، نزدیک بامو و بگفت: ”ارباب، چونکی دانستیم ایتا سختگیر مردای ایسی، جه اویا کی نکاشته‌ئی دبینی و جه اویا کی فونکودی جمَ کونی، 25 پس بتَرسم و تی قنطارَ زمینِ درون گیلا کودم. بفرما، اَنَم تی مال!“ 26 ولی اونِ ارباب جواب بدَه: ”اَی شرور خیدمتکار و تنبل! تو کی دانستی جه اویا کی نکاشته‌ئم دیبینم و جه اویا کی فونکودم جمَ کونم، 27 پس بایسی می پولَ صرّافانَ فدَه بی تا وقتی کی سفر جا واگردَم اونَ بهره مرا پس فیگیرم. 28 پس اُ قنطارَ اونِ جا فیگیرید و اونیَ کی دَه قنطار دَره فَدید. 29 چون هر کیَ کی دَره، ویشتر فَدَه به تا به فراوانی بدَره ولی اون کی ناره، هونیم کی دَره، اونِ جا فیگیفته خوائه بوستن. 30 اَ بی مصرف خیدمتکارَ بیرون تارِکی درون بگانید، اویا کی گریه کونید و گاز گازِ سر خوائید سابانن.“ داوری روج 31 وقتی کی انسان پسر خو شکوه و جلال مرا بایه و تمان فیریشته ئان اون اَمرا، هو موقع خو پادشائی تخت سر خوائه نیشتن 32 و تمان مردومان اونِ جُلُو حاضیر خوائید بوستن و مردومَ همدیگر جا سیوا خوائه کودن، هَطو چوپانی مانستن کی گوسفندانَ، بُزان جا سیوا کونه؛ 33 گوسفندانَ راستِ وَر و بُزانَ خو چپ وَر دَره. 34 بازون پادشا اوشانیَ کی اونِ راستِ وَر ایسائیدَ خوائه گفتن: ”بائید، اَی کی می پئر جا برکت فیگیفته ئید، و اُ پادشائیَ کی دُنیا بنا جا شمرأ آماده بُبوسته بو به ارث ببرید. 35 چونکی ویشتا بوم، مَرا غذا بدَه ئید؛ تشنه بوم، مَرا آب فدَئید؛ غریب بوم، مَرا جا فدَئید. 36 لُخت بوم، مَرا بپوشانه ئید؛ ناخوش بوم، مَرا سر بزئید؛ خولتانکِ درون دوبوم، می ملاقات باموئید.“ 37 هو موقع صالحان جواب دیئیدی: ”آقا، کِی تره ویشتا بیده ئیم و تره غذا فدَئیم، یا تشنه بیده ئیم و تره آب فَدَئیم؟ 38 کِی تره غریب بیده ئیم و تره جا بدَه ئیم و یا لُخت بیده ئیم و تره بپوشانه ئیم؟ 39 کِی تره ناخوش و یا خولتانکِ درون بیده ئیم و تی ملاقات باموئیم؟“ 40 پادشا جواب خوائه دَئن: ”حئیقتن، شمرأ گَم، اونچی کی ایتا جه می اَ کوج براران ره بُکودید، مَرا بُکودید.“ 41 بازون اوشانیَ کی اونِ چپ وَر ایسائیدَ خوائه گفتن: ”اَی لَعنت بُبوسته ئان، می جا دورَ بید و ابدی آتش درون بیشید کی ابلیس و اونِ فیریشته ئانِ ره آماده بُبوسته، 42 چونکی ویشتا بوم، مَرا غذا فاندئید. تشنه بوم، مَرا آب فاندئید؛ 43 غریب بوم، مَرا جا فاندئید؛ لُخت بوم، مَرا نُپوشانه ئید؛ ناخوش و خولتانک درون دوبوم، می ملاقات ناموئید.“ 44 هو موقع اوشانَم جواب خوائید دَئن: ”آقا، کِی تره ویشتا و تشنه و غریب و لُخت و ناخوش و خولتانک درون بیده ئیم و تره خیدمت نُکودیم؟“ 45 هو موقع پادشا اوشانِ جواب خوائه دَئن: ”حئیقتن، شمرأ گَم، اونچی کی ایتا جه اَ کوجدانه ئان ره نُکودید، مَرا نُکودید.“ 46 پس اوشان، ابدی مجازات درون شیدی، ولی صالحان ابدی زیندگی درون.» |
@ 2024 Korpu Company