متّی 24 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانآخرِ زماتِ نیشانه ئان 1 وقتی کی عیسی معبدَ تَرکا کود و خو رائَ شئون دوبو، اونِ شاگردان عیسی ورجه باموئید تا معبدِ ساختمانانَ اونَ نیشان بدید. 2 عیسی اوشانَ بگفت: «اَشان همه یَ دینیدی؟ حئیقتن، شمرأ گَم، دِه سنگ سنگ سر نمانه، بلکی همه فوگورده.» 3 وقتی عیسی زیتون کو سر نیشته بو، اونِ شاگردان خلوتی اونِ ورجه باموئید، بگفتید: «اَمره بُگو اَ ایتفاقات کِی دکفه و تی اَمون و آخرِ اَ زماتِ نیشانه چیسه؟» 4 عیسی جواب بدَه: «واخُب بیبید تا کسی شمرأ گُمرا نُکونه. 5 چونکی خَیلیان می نامِ مرا خوائید اَمون و خوائید گفتن کی، ”من مسیح موعود ایسم،“ و خَیلیانَ گُمرا کونید. 6 هَطویَم جنگ باره خوائید ایشتاوستن و جنگ خبران شیمی گوش خوائه فارسن. ولی هراس ندَرید، چونکی بایسی اَجور ایتفاقی دکفه، ولی هنو آخر زمات فأنرسه. 7 ملّتی ضّد ایتا دیگر ملّت و مملکتی ضّد ایتا دیگر مملکت خوائید ویریشتن. و قحطی و زمین لرزه خَیلی جائان خوائه اَمون. 8 ولی اَشان همه شروعِ زایمان دردَ مانه کی زمات، جه اَ درد تا اُ درد، کمتر و کمتر به.» 9 «اُ زماتِ درون شمرأ تسلیم خوائید کودن تا خَیلی مصیبت بیدینید، و شمرأ خوائید کوشتن. تمانِ مردوم شیمی جا می نامِ واسی خَفت خوائید داشتن. 10 اُ روجان درون خَیلیان خوشانِ ایمان جا واگردیدی و همدیگرَ خیانت کونیدی و کَس کَسِ جا خَفت خوائید داشتن. 11 دوروغِ پیغمبرانِ زیادی ویریزید و خَیلیانَ گُمرا خوائید کودن. 12 شرارت انقد زیادَ به کی خَیلیانِ محبت سرد خوائه بوستن. 13 ولی هر کی تا به آخر بئسه، نیجات یابه. 14 و اَ پادشائی خُبِ خبر، سراسرِ دُنیا فدَه به، تا تمانِ مردومان ره گُوائی ببه. هو موقع دُنیا به آخر فارسه.» 15 «پس اُ ویرانگرِ چندش آور کی دانیال پیغمبر اون باره بینیویشته بیدینید کی مقدسِ معبدِ درون برپا بُبوسته ،- اونکی خوانه مُلتفت بِبِه- 16 بازون هر کی یهودیه درون بئسه، کوئان سمت جیویزه؛ 17 و هر کی خانه بامِ سر بئسه، بجیر نایه تا ایچی اوسانه؛ 18 و هر کی زمین سر بئسه، خو قبا اوسادَن ره بخانه وانگرده. 19 وای بر شکمدار زناکان و مارانی کی خوشانِ زاکانَ اُ روجانِ درون شیر دیئیدی! 20 دُعا بُکونید کی شیمی فرار کودن زمستان یا مُقدّسِ شنبه درون نبه. 21 چونکی اُ زماتِ درون پیله مصیبتی ایتفاق دکفه کی جه دُنیا بنا تا هسّا اونِ مانستن ایتفاق دنکفته و هَرگسم ایتفاق دنکفه. 22 اَگه اُ روجان کوتاه نُبوسته بی، هی آدمی، جانِ سالم بِدَر نبردی. ولی سیوا بُبوسته ئان واسی کوتاه خوائه بوستن.» 23 «اُ زماتِ درون، اَگه اینفر شمرأ بگه ”بیدینید، مسیح موعود اَیا ایسا!“ یا ”مسیح موعود اویا ایسا!“ واوَر نُکونید. 24 چونکی دوروغِ مسیح ئان و دوروغِ پیغمبران ویریزید، پیله مُعجزه ئان و نیشانه ئان آشکارَ کونید تا اَگه ببه، حتی سیوا بُبوسته ئانَم گُمرا بُکونید. 25 بیدینید، پیشتر شمرأ بگفتم. 26 جه اَ رو اَگه شمرأ بیگید، ”اون ویاوانِ درون ایسا، “ اویا نیشید؛ و اَگه بیگید، ” خانه درون ایسا،“ واوَر نُکونید. 27 چون هُطو کی برق، آسمانِ شرقِ جا بیرون اَیه و اونِ نور تا غرب فارسه، انسان پسر اَمونَم هَطو خوائه بوستن. 28 هر‌جا کی لاشه ئی ببه، لاشخورانم اویا جمَ بیدی! 29 «”بلافاصله، بعدِ اُ مصیبتِ روجان آفتاو تارِک بِه و ماهِ روشنائی دِه نخوائه فتاوستن؛ ستاره ئان آسمانِ جا بجیر خوائید کفتن، و آسمانانِ قُوّتان به لرزه دکَفه.“ 30 هو موقع انسان پسرِ نیشانه آسمانِ درون ظاهیر خوائه بوستن و تمان دُنیا قبیله ئان، خوشانِ سینه سر خوائید زئِن، و انسان پسرَ دینیدی کی قوّت و پیله جلالِ مرا آسمانِ اَبرانِ سر اَیه. 31 اون خو فیریشته ئانَ شیپورِ بلندِ صدا مرا روانه کونه و اوشان اونِ سیوا بُبوسته ئانَ دُنیا چارگوشِ جا، جه اَ طرفِ آسمان تا اویتا طرف جمَ کونید.» 32 «هَسا، اَ درسَ انجیل دارِ جا، یاد بیگیرید: وقتی کی اونِ خالئان زپه بزه و ولگ باورد، فهمیدی کی تابستان نزدیکه. 33 جه اَ رو هر موقع بیدینید کی اَ ایتفاقان دکفه، فهمیدی کی انسان پسرِ اَمون نزدیکه، بلکی درِ سر ایسا. 34 حئیقتن، شمرأ گَم، تا همه اَ ایتفاقات دنکفه، اَ نَسل از بین نیشه. 35 آسمان و زمین از بین خوائه شئون، ولی می گبان هرگس از بین نیشه.» هیکّس اونِ روج و ساعتَ نانه 36 «ولی هیکّس اُ روج و اُ وقتَ نانه جغیر پِئر؛ حتی آسمانِ فیریشته ئان نانید و پسرم اونِ جا واخُب نیه. 37 انسان پسرِ آشکار بوستنِ زمات، نوحِ اُ روجانِ مانستنه. 38 پیش جه روجانی کی سیل بایه، قبل اَنکی نوح کشتی درون بشه، مردوم خوردید و نوش کودید و زن بردید و مردا بوستید 39 و نانستید چی در پیش دَرید. تا اَنکی سیل بامو و همه یَ خو مرا ببَرد. انسان پسرِ اَمونم هَطو خوائه بوستن. 40 هو موقع جه دوتا مردای کی زمین سر ایسائید، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 41 و دو تا زنای کی ایتا جا گندم آسیاب کونیدی، ایتا اوساده به و اویتا واهشته به. 42 پس واخُب بیبید، چونکی نانید شیمی آقا چه روجی اَیه. 43 بدانید کی اَگه صابخانه دانستی کی دوزد چی ساعتی خوائه اَمون، بیدار مانستی و وائنلاشتی اون خانه جا دوزدی ببه. 44 پس شُمانم حاضیر بأسید، چونکی انسان پسر هو موقع خوائه اَمون کی اون رافا نیئید.» 45 «پس اُ غلامِ امین و دانا کیسه، کی اونِ ارباب اونَ خو خانه پیله تر چاکونه تا اوشانِ خوراکَ به موقع فَدِه؟ 46 خوشا به حال اُ غلامی کی وقتی اونِ ارباب وگردِه، اونَ اُ کارِ سر بیدینه. 47 حئیقتن، شمرأ گَم، کی اونَ خو تمان دارائی سرِ جور خوائه نَئَن. 48 ولی اَگه اُ غلام، شریر ببه و خو مرا بگه کی ”می ارباب دیرا کوده،“ 49 و خو همکارانَ اذیت و آزار بُکونه و عیاشانِ مرا بُخوره و بُنوشه، 50 هو موقع روجی کی خو ارباب رافا نیه و هو وقتی کی جه اون واخب نیه خوائه اَمون. 51 و اونَ دوخالا کونه، و ریاکاران جیگا درون تَوَده، اویا کی گِریه کونید و گاز گاز سر خوائید سابانن.» |
@ 2024 Korpu Company