متّی 13 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانکشاورز نقل 1 هو روج، عیسی خانه جا بیرون بامو و دریا کنار بینیشت. 2 ولی اَنقد پیله جماعت اونَ دوره کودِبید کی ایتا لوتکایَ سوارَ بوست و بینیشت. مردوم دریا کنار ایسا بید. 3 بازین عیسی خَیلی چیانَ نقل مرا اَشانِ ره باورد. بگفت: «روجی ایتا کشاورز دانه فکونی ره بیرون بُشو. 4 وقتی کی دانه فکودن دوبو، ایپچه راه درون فُووست و پَرنده ئان باموئید و اوشانَ بُخوردید. 5 ایپچه دِه چُؤُر زمین سر فووست کی خاکِ زیادی ناشتی؛ پس زو زپّه بزه، چره کی خاک عُمقی ناشتی. 6 ولی هَطو کی آفتاو بُجور بامو، بسوخت و چونکی بنِه ناشتی خُشکا بوست. 7 ایپچه توموش گومارِ میان فووست، و توموش پیله بوست و دانه ئانَ خفه کود. 8 ولی باقی دانه ئان خُبِ زمینِ سر فووست و بار باورد: بعضیان صد برابر، بعضیان شصت و بعضی سی. 9 هر کی گوش ایشتاوستن ره دَره، بیشتاوه.» 10 هو موقع شاگردان عیسی ورجه باموئید و واورسه ئید: «چره اَ مردومِ مرا نقلانِ اَمرا گب زنی؟» 11 عیسی جواب بدَه: «آسمانِ پادشائی رازانِ فهمستن شمرأ فدَه بُبوسته، ولی اوشانَ فدَه نُبوسته. 12 چون اونیَ کی دَره، ویشتر فَدَه بِه تا به فَتّ و فراوانی بدَره، و جه اونی کی ناره، هونیم کی دَره فیگیفته خوائه بوستن. 13 هنِ واسی اَشان مرا نَقلانِ اَمرا گب زنم، چونکی: «فندریدی، ولی نیدینیدی؛ گوش دیئیدی، ولی نیشتاویدی و نفهمیدی. 14 حئیقتنَم اِشعیای پیغمبرِ نبوت، اوشانِ باره به انجام فارسه کی: «”شیمی گوشِ مرا ایشتاوید، ولی هرگس نخوائید فهمستن؛ شیمی چوم مرا دینید، ولی هرگس شمرأ حَالی نخوائه بوستن. 15 چونکی اَ مردومِ دیل سنگ بُبوسته، اَشان گوشان سنگینَ بوسته، و خوشانِ چومانَ دوَسته ئید، نبه کی خوشانِ چوم مرا بیدینید، و خوشانِ گوشانِ مرا بیشتاوید و خوشانِ دیلانِ درون بفهمید و واگردید و من اَشانَ شفا بدم.“ 16 ولی خوشا به حال شیمی چوم کی دینیدی و شیمی گوش کی ایشتاویدی. 17 حئیقتن، شمرأ گَم، خَیلی جه پیغمبران و صالحان ذوق و شوق دَشتید اونچیَ کی شُمان دینیدی بیدینید و نیدِه ئیدی، و اونچیَ شُمان ایشتاویدی بیشتاوید و نیشتاوستید.» 18 «پس شُمان، کشاورزِ نَقلِ معنیَ بیشتاوید: 19 وقتی اینفر خُدا پادشائی کلامَ ایشتاوه ولی اونَ حَالی نیبه، شیطان اَیه و اونچیَ کی اونِ دیلِ درون نئَه، دوزانه. اون هو دانه ئیه کی راه درون بکاشته بُبوسته. 20 ولی دانه ئی کی چُؤُرِ زمینِ سر فووست کَسیه کی خُدا کلامَ ایشتاوه و درجا اونَ ذوق مرا قُبیل کونه، 21 ولی چونکی بنِه ناره، فقط ایپیچه دوام اَوره. وقتی کلامِ واسی، سختی یا آزار بیدینه، هو دَم تاش خوره. 22 دانه ئی کی توموش گومارِ میان بکاشته بُبوست، اُ کَسی ایسه کی کلامَ ایشتاوه، ولی اَ دُنیا دیل ناگرانیان و مالِ دُنیا زرق و برق، اونَ خفه کونه و بار ناوره. 23 ولی دانه ئی کی خُبِ زمینِ سر بکاشته بُبوستِ کسیه کی کلامَ ایشتاوه و اونَ فهمه و زپه زنه، صد، شصت یا سی برابر بار اَوره.» هرزِ واشانِ نقل 24 عیسی ایتا دِه نقلم اَشانِ ره باورد: «آسمانِ پادشائی مرداکیَ مانه کی خو زمینِ سر خُرّم دانه بپاشانِه. 25 ولی وقتی کی اون نوکران خوفته بید، اونِ دُشمند بامو و گندمِ میان، هَرزِ واش بکاشت و بُشو. 26 وقتی گَندم سبزا بُو و غوشه بزه، هَرزِ واشم بیرون بامو. 27 اربابِ نوکران باموئید و اونَ خبر بدئید کی: ”آقا، مگه تو خُرّم دانه تی زمینِ سر نکاشتی؟ پس هَرزِ واش جه کویا بامو دَره؟“ 28 ارباب جواب بدَه: ”اَن دُشمند کارِه.“ نوکران اونِ جا واورسه ئید: ” خوائی بیشیم و اوشانَ جمَ کونیم؟“ 29 بگفت: ”نه! اَگه بخوائید هَرزِ واشانَ جمَ کونید، امکان دَره گَندمَم، اوشانِ مرا بنِه جا بکَنید. 30 وائالید هر دوتا، تا بِئِن فصل با هم پیله بید. اُ زمات اوشانیَ که محصولَ بینیدی گَم کی اول هَرزِ واشانَ جمَ کونید و دَسته بُکونید تا بُسوجانید، بازون گندمانَ جمَ کونید، می تیلامبارِ درون باورید.“» خردلِ دانه و خمیرمایه نَقل 31 عیسی اوشانِ ره ایتا دِه نقل باورد: «آسمان پادشائی ایتا خردلِ دانه ئیَ مانه کی، اینفر اونَ بیگیفت و خو زمینِ سر بکاشت. 32 خردلِ دانه با اَنکی جه همه یِ دانه‌ئان کوجی تره، ولی وقتی سبزا بِه جه همه یِ باغ گیائان پیله تر بِه، ایتا دار بِه، هُطو کی آسمانِ پَرنده ئان اَئیدی و اونِ خالئانِ درون فَک چاکونیدی.» 33 عیسی بازون اَشانِ ره ایتا ده نقل باورد و بگفت: «آسمان پادشائی هُطو خمیرمایه ئیَ مانه کی ایتا زنای اونَ اوساد و سَه تا پیله لنگه آردِ مرا قاطی بُکود تا خمیر همه واج بامو.» 34 عیسی تمانِ اَ گبانَ نقلِ مرا خلق ره بگفت و حئیقتن جغیر نقل اوشانَ هیچّی نگفت. 35 اَ ایتفاق دکفت تا پیغمبرِ گبان به انجام فارسه کی بگفته بو: «من می دَهَنَ نَقلِ مرا وازا کونم، و اونچیَ کی جه دُنیا بنا قایم بمانسته، خوایم گُفتن.» هرزِ واش نقلَ واشکافانه 36 بازون عیسی جماعتَ تَرکا کود و خانه بدرون بُشو. هو موقع اونِ شاگردان اونِ ورجه باموئید و بگفتید: «زمینِ هَرزِ واشانِ نقلَ اَمَره واشکافان.» 37 عیسی جواب بدَه: «اینفر کی خُرّم دانه زمین سر کاره، انسانِ پسره. 38 زمین، اَ دُنیایه و خُرم دانه، آسمانِ پادشائی زاکانید. هَرزِ واشان، اُ شُرورِ زاکانید؛ 39 و دُشمندی کی اوشانَ کاره، ابلیسه. بِئِن فصل، آخرِ زماتِ و اوشانی کی محصولَ بینیدی، فیریشته ئانید. 40 هُطوکی هَرزِ واشانَ جمَ کونیدی و آتشِ درون سوجانیدی، آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. 41 انسانِ پسر خو فیریشته ئانَ اوسِه کونه و اوشان هر چیَ کی باعث و بانیِ گُناه بِه و تمانِ بدکارانم اونِ پادشائی جا جمَ کونیدی 42 و اوشانَ آتشِ تَنورِ میان خوائید تَوَدَن، جائی کی گِریه کونیدی و گاز گازِ سر خوائید سابانِئن. 43 هو موقع صالحان خوشانِ پئرِ پادشائی درون، آفتاوِ مانستن فتاویدی. هر کی گوش ایشتاوستنِ ره دَره، بیشتاوه.» جیگا بُخورده گنجِ نَقل 44 «آسمانِ پادشائی ایتا گنجِ مانستنِ کی زمینِ دیلِ درون جیگا بُخورده و اینفر اونَ پیدا کونه و ایوارده اونَ جیگا دئه و ذوقِ جا شه و اونچیَ کی دَره، فروشه و اُ زمینَ هینه.» 45 «هَطویم آسمانِ پادشائی تاجریَ مانه کی با ارزشِ مُرواریانِ دُمبال دَره. 46 پس وقتی با ارزشِ مُرواریَ یابه، شه و اونچیَ کی دَره فروشه و اُ مُرواریَ هینه.» صیادانِ ماشکِ نَقل 47 «و بازم آسمان پادشائی ماشکیَ مانه کی دریا درون تَوَدَه بِه و همه جور ماهی اونِ درون شه. 48 وقتی کی ماشک پُرَ بِه، اونَ بُجور فاکِشیدی. بازین نیشینیدی و خُبانَ، زیبیلِ درون جمَ کونیدی، ولی بدانَ دور تَوَدید. 49 آخرِ زماتَم هَطو خوائه بوستن. فیریشته ئان اَئیدی و بدکارانَ، دُرستکارانِ جا سیوا کونیدی 50 و اوشانَ آتشِ تَنورِ درون خوائید تَوَدَن، اویا کی گریه کونید و گاز گازِ سر خوائید سابانن.» 51 عیسی بازین واورسه: «همۀ اَ گبانَ بفهمستید؟» شاگردان جواب بدَه ئید: «بله!» 52 عیسی بگفت: «پس، هر توراتِ آموجگار کی آسمانِ پادشائی جا، درس بیگیره، اُ صابخانه ئیَ مانه کی خو صوندوقِ جا تازه و کهنه چیانَ بیرون اَوره.» ناصره مردومِ بی ایمانی 53 وقتی عیسی اَ نقلانَ به آخر فارسانه، اویا تَرکا کود 54 و به خو شار ناصره بُشو و عبادتگا درون بنا بُکود مردومَ آموختن. مردوم ماتا بوستید و واورسه ئید: «اَ مردای اَجور مُعجزاتِ انجام دَئنِ حکمت و قوّتَ جه کویا بدست باورده؟ 55 مگه اَ رِی، اُ نجّارِ پسر نیه؟ اونِ مارِ نام، مریم نیه؟ اونِ براران یعقوب و یوسف و شَمعون و یهودا نیئیدی؟ 56 مگه همه یِ اونِ خاخوران اَمی میان زیندگی نُکونیدی؟ پس اَ چیانَ جه کویا بدَس باورده؟» 57 پس اوشانَ خوش نامو. ولی عیسی اوشانَ بگفت: «پیغمبر بی حُرمت نیه جغیر خو شار و خو خانه درون!» 58 و عیسی اوشانِ بی‌ایمانی واسی، زیاد اویا مُعجزه نُکود. |
@ 2024 Korpu Company