لوقا 7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی ایتا افسر رومی غلامَ شفا دئه 1 هَطو کی عیسی تمانِ خو گُفتارَ مردوم ره به آخر فارسانه، کَفَرناحوم شار بُشو. 2 اویا ایتا رومی افسر ایسابو، غُلامی دَشتی کی اون ره خَیلی عزیز بو. غُلام ناخوش بو و مَردن دوبو. 3 اُ افسر وقتی عیسی باره بیشتاوسته، چَندتا جه یهود ریش سیفیدان اوسِه کود تا عیسی جا بخوائید بایه و اونِ غُلامَ شفا بدَه. 4 اوشان عیسی ورجه باموئید و منّت مرا بگفتید: «اَ افسر قابیلِ کی اَ لوطف اون ره بُکونی. 5 چونکی اَمی مردومَ خوش دَره و عبادتگائَم امرا بساخته.» 6 پس عیسی اوشان اَمرا بُشو. هنو خانه یَ فأنرسه بید، کی اُ افسر چَند تا جه خو رفقانَ اَ پیغام اَمرا عیسی ورجه روانه کود، کی: «اَی آقا، تره زحمت نَوادان، چونکی من قابیل نئَم کی می خانه بائی. 7 هَن واسی، مَرا قابیل ندانستم کی تی ورجه بایم. فقط ایچی بُگو کی می غُلام شفا خوائه گیفتن. 8 چونکی من خودم ایتا فرمانبرم. سربازانیم دَرم کی می فرمانبرید. ایتایَ گَم، ”بوشو“، شه اویتای گَم“بیا“، اَیه. می غُلامَ گَم ”اَ کارَ بُکون“، کونه.» 9 عیسی هَطو کی اَ گبانَ بیشتاوست، اون جا ماتا بوست و مردومیَ کی اون دُمبالسر اَموئید واگردست و بگفت: «شمرأ گَم، اَجور ایمانیَ حتی اسرائیل درونم نیدم.» 10 وقتی اوشانی کی پیغام باورده بید بخانه واگردستید، غُلامَ شفا بیگیفته بیده ئید. ویوه زناک پسرِ زنده کودن 11 چن وقت بازون، عیسی ایتا شار نائین نام بُشو. شاگردان و پیله جماعتم اون همرأ شوئید. 12 هُطو کی شار دروازه یَ فارسه، بیده ایتا مُرده یَ بریدی کی ویوه زناکی ایتادانه پسر بو. خیلیان جه شار مردومان ئم اُ زناکَ همرائی کودید. 13 وقتی خُداوند ویوه زناکَ بیده، اون واسی اَن دیل بُسوخت و بگفت: «گریه نوا کودن.» 14 بازون پیش بُشو و تابوت رو دَس فاکشه. اوشانی کی اونَ بَردن دیبید، بأسائید. عیسی بگفت: «اَی جوان، تره گَم، ویریز!» 15 مُرده ویریشت و بینیشت و بنا به گب زئن بُکود! عیسی اُ رِکَ، اون مارِ دس واسپارد. 16 ترس تمان اوشانی کی اویا ایسابیدَ اوساد و هُطو کی خُدای ستایش کودن دیبید گفتیدی: «ایتا پیله پیغمبر اَمی میان ظهور بُکوده! و خُدا خو مردومِ یاری ره بامو.» 17 عیسی اَ کارِ خبر، سراسر یهودیه و هو سامانسر پخشَ بو. عیسی پیغام یحیی ره 18 یحیی شاگردان اونَ جه همه اَ ایتفاقات واخُب بُکودید. پس اون دوتا جه اوشانَ دوخواد 19 و اَ پیغام مرا عیسی وَر اوسه کود: «تو هونی ایسی کی بایسی بایه، یا وا اینفر دیگرِ رافا بئسم؟» 20 اُ دو تا شاگرد عیسی ورجه باموئید و بگفتید: «تعمید دئنده یحیی امرا اوسِه کوده تا تی جا واورسیم تو هونی ایسی کی بایسی بایه، یا وا اینفر دیگرِ رافا بئسیم؟» 21 هو وقت درون، عیسی خَیلی جه ناخوشی ئان و دردان و اوشانی کی پلید ارواح دَشتیدَ شفا بدَه و کورچومانَ وینایی ببخشه. 22 پس عیسی، یحیی دوتا شاگردِ بگفت: «بیشید و اونچیَ کی بیده و بیشتاوستید یحیی ره واگویا بُکونید، کی کوران دینیدی، شَلان را شیدی، خوره بیگیفته ئان پاکَ بیدی، کران ایشتاویدی. مُردئان زنده بیدی و نادارانَ خُب خبر فدَه به. 23 خوشا به حال هوکسی کی مَرا شَک نُکونه.» 24 هَطو کی یحیی دوتا شاگردان بُشوئید، عیسی اون باره گب زئنَ بنا بُکود و مردومَ بگفت: «چیِه دِئن ره، ویاوان درون بُشوبید؟ ایتا لُولِه دِئن ره کی باد جا تکان خوره؟ 25 چیه دِئن ره بُشوبید؟ مرداکی کی ایتا نرم قبا دُکوده دَره؟ اوشانی کی زر زری قبا دُکونید و پُر زرق و برقِ زندگی دَرید، پادشائانِ قصران درونید. 26 پس چی دِئن واسی بُشوبید؟ ایتا پیغمبر؟ بله، شمرأ گَم، ویشتر جه ایتا پیغمبر. 27 اَن هونه کی اون باره مُقدّس بینیویشته ئان میان بامو: «”من می پیغام آورَ پیشتر جه تو اوسِه کونم کی تی رائَ جُلُوتر آبادَ کونه.“ 28 شمرأ گَم کی هیکّس پیله تر جه یحیی مار جا بزا نُبوسته ولی خُدا پادشائی درون،کوجی ترین اونِ جا پیله تره.» 29 تمان خلق کی اَ گبانَ بیشتاوستید، حتی خراجگیران، بگفتید کی خُدا عادلِ، چونکی یحیی دَس جا تعمید بیگیفته بید. 30 ولی فَریسی فرقه عالمان و قاضیئان خوشان تعمید نیگیفتن امرا یحیی دَس جا هدفیَ کی خُدا اوشان ره دَشتی ردّا کودید. 31 عیسی دُمباله بدَه: «پس اَ نسل مردوم چیَ مانیدی؟ اوشان چی مانستنید؟ 32 کوج زاکانیَ مانیدی کی بازار درون نیشینیدی و کَس کَسِ ره خوانیدی: «”شمرأ لَله بزِه ئیم، رقص نُکودید؛ رُوضه بخواندیم، گریه نُکودید.“ 33 چونکی تعمید دئنده یحیی بامو کی نه نان خوردی و نه شراو؛ بگفتید، ”دیو دَره.“ 34 انسان پسر بامو کی هم نان خوره و هم شراو؛ گیدی، ”شکم پیس و عرق خوره، خراجگیران و گُناه کاران رِفقِ.“ 35 ولی اونچی کی عقل و حیکمت جا به بار اَیه نیشان دئه کی اُ عقل و حیکمت درستِ یا نه.» گُناکار زنای ببَخشه بُبوست 36 روجی ایتا جه فَریسیان عیسیَ غذا خوردن ره مِیمان بُکود. پس اُ فَریسی خانه بُشو و اونِ سُفره سر بینیشت. 37 اُ شار درون ایتا گُناکار زنای زیوَستی، هَطو کی بیشتاوست عیسی اُ فَریسی خانه درون مِیمانه، ایتا مرمری جا، پُر جه عطر، خو مرا باورد 38 و گریه کونان عیسی پوشت سر، اون لنگان کنار بأسا. هو وقت خو آرسوئان مرا عیسی لنگان شوردن ره دَس بکار بُبوست و خو مو مرا اوشانَ خُشکا کود. اون لنگانَ ماچی بدَه و عطر واسِه. 39 چون صابخانه هو فَریسی، اَنه بیدِه، خو مرا بگفت: «اَگه اَ مردای حئیقتن پیغمبر بو، دانستی اَ زنای کی اونَ دَس زنه کیسِه و چُطو زنی ایسه - دانستی کی گُناکاره.» 40 عیسی اون بگفت: «اَی شَمعون، خوائم ایچی تره بگم.» بگفته: «بفرما، اوستاد!» 41 عیسی بگفت: «ایتا آدم جه دو کَس طلب دَشتی: اینفر جا پانصد روج کارگری دستمُزد، جه اویتا پنجا روج. 42 ولی چون هیچّی ناشتید اونَ فَدید، هر دوتانِ دَس قرضَ ببَخشه. حالا کویتَا ویشتر اونَ دوست خوائه داشتن؟» 43 شَمعون جواب بدَه: «خیال کونم اونکی قرض ویشتری دَشتی و ببَخشه بُبوست.» عیسی بگفت: «دُرست بگفتی.» 44 بازون اُ زنایَ نیشان بدَه و شعمونِ بگفت: «اَ زنایَ دینی؟ تی خانه بأموم، و تو می لنگان شوردن ره آب ناوردی، ولی اَ زنای خو آرسوئان مرا می لنگانِ بُشورد و خو مو مرا خُشکا کود! 45 تو مَرا ماچی نده ئی، ولی اَ زنای جِه وقتی کی بدرون باموم، ای لحظه جه می لنگانِ ماچی دَئن، دَس اونساده. 46 تو می سرَ روغن نمالستی، ولی اُ زنای می لنگانَ روغن بمالست. 47 پس تَره گَم، اُ زناکِ گُنائان کی خَیلی ئم زیاده ببَخشه بُبوست چونکی ویشتر محبت بُکود. ولی اونکی کمتر ببخشه به، کمترم محبت کونه.» 48 پس واگردست اُ زناکِ بگفت: «تی گُنائان ببَخشه بُبوست!» 49 هو موقع اوشانی کی سُفره سر نیشته بید کَس به کَس گفتید: «اَن کیسه کی حتّی گُنائانم بخشه؟» 50 عیسی اُ زناک بگفت: «تی ایمان تَره نیجات بدَه، بوشو بسلامت!» |
@ 2024 Korpu Company