لوقا 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی مُقدّسِ شنبه صاحاب 1 ایتا مُقدّسِ شنبه روجان درون، عیسی گندم کَله جا ردّا بوستن دوبو و اون شاگردان گندمِ غوشه ئانَ بچِئید و خوشان دَس مرا سابستیدی و خوردیدی. 2 ولی چن تا فَریسی فرقه عالمان بگفتید: «چره کاری کونیدی کی مُقدّسِ شنبه درون نبایسی کودن؟» 3 عیسی جواب بدَه: «مگه نخواندیدی کی داوود چی بُکوده بو، اُ زمات کی خودِش و اون یاران ویشتا بید؟ 4 چُطو اون خُدا خانه بدرون بُشو و مُقدّسِ نانَ کی فقط کاهنان تانستید بُخوریدَ، بُخورد و خو شاگردانم فدَه؟» 5 و دُمبال تر عیسی بگفت: «انسان پسر مُقدّسِ شنبه روج صاحابه.» شفای مرداکی کی اَن دس لام بو 6 ایتا ده مُقدّسِ شنبه، عیسی عبادتگا بدرون بامو و مردومَ آموختن دوبو. ایتا مرداک اویا ایسابو کی اون راست دس لامَ بوسته بو. 7 تورات آموجگاران و فَریسی فرقه عالمان، عیسیَ پاستیدی تا بیدینید کی مُقدّسِ شنبه درون کسیَ شفا دئه یا نه؛ چونکی ایتا گَزَک دُمبال بید، تا اون بُهتان بزنید. 8 ولی عیسی کی اوشان فیکران جا واخُبَ بو، اُ مردای کی اون دَس لام بویِ بگفت: «ویریز و همتان جُلُو بئس.» اونم ویرشت و اویا بأسا. 9 عیسی اوشانِ بگفت: «شیمی جا واورسم، کویتا کارَ مُقدّسِ شنبه درون، وا کودن: خُبی یا بدی، آدمی جانَ نیجات دئن یا اون سر به نیست کودن؟» 10 پس عیسی اوشانی کی اون دور ایسابید فندرسته و بازون اُ مرداکِ بگفت: «تی دَس درازا کون!» اُ مردای اَطو بُکود، و اون دَس خُبَ بوست. 11 ولی اوشان خَیلی بَرزَخا بوستید و کَس به کَس گب زئن ره بینیشتید کی عیسی مَرا چی بُکونید. دوازده رسول سیوا کودن 12 ایتا جه اُ روجان، عیسی دُعا واسی کوه سر بُشو و شبَ خُدا پرستش درون به صُب فارسانه. 13 صوب دَمان خو شاگردان دوخواد، و اوشان میان دوازده کَسَ سیوا بُکود و اَشانَ رسول بخواند: 14 شَمعون کی اونَ پِطرُس نام بنه، آندریاس پِطرُس برار، یعقوب و یوحنا، فیلیپُس، بَرتولْما، 15 مَتّی، توما، یعقوب حَلفای پسر، شَمعون نامدار به وطن پرست، 16 یهودا یعقوب پسر، و یهودای اَسْخَریوطی کی اون خیانت بُکود. ’خوشا به شیمی حال‘ 17 عیسی اَشان اَمرا، کوه جا بجیر بامو و ایتا جا کی تخت بو بأسا. خَیلی جه اون شاگردان و تمان مردوم سراسر یهودیه، اورشلیم، و صور و صِیدون دریا کناران جا، اویا ایسابید. 18 اوشان بامو بید تا عیسی گبانَ بیشتاوید و جه خوشان ناخوشی ئان، شفا بیگیرید. وهوشانیَم کی پلید ارواح دَشتید، شفا گیفتید. 19 خلق همه تقلّا کودید تا خوشان دسَ اونَ فارسانید، چونکی ایتا نیرو اون جا بیرون اَموئی کی همتانَ شفا دَئی. 20 بازون عیسی خو شاگردان فندرست و بگفت: «خوشا به شیمی حال کی نادارید، چونکی خُدا پادشائی شیمی شینه. 21 خوشا به شیمی حال کی الَان ویشتائید، چونکی سئر خوائید بوستن. خوشا به شیمی حال کی الان گریانید، چونکی خنده خوائید کودن.» 22 «خوشا به شیمی حال بازون کی مردوم، انسانِ پسر واسی، شیمی جا خَفت بدَرید و شمرأ جه خوشان جَم بیرون تَوَدید و فاش بدید و اسم بندامی بزنید. 23 اُ روج درون، ذوقِ مرا دسِ رَقص بُکونید، چونکی شیمی پاداش آسمان درون پیله یه. چره کی اوشان پئران ئم پیغمبران اَمرا اَطو بُکودید.» 24 «ولی وای بر شُمان کی دارائید، چونکی شیمی خوشیانَ بیافتیدی. 25 وای بر شُمان کی الان سئرید، چونکی ویشتا خوائید بوستن. وای بر شُمان کی الان خنده خنده کونیدی، چونکی عزا خوائید گیفتن و گریه زاری خوائید کودن. 26 وای بر شُمان اُ زمات کی همه شیمی جا تعریف بُکونید، چونکی اوشانِ پئران ئم دوروغ پیغمبران اَمرا اَطو بُکودید.» شیمی دُشمندانَ محبت بُکونید 27 «ولی اَی شُمان کی گوش کونیدی، شمرأ گَم، شیمی دُشمندانَ محبت بُکونید و اوشانیَ کی شیمی جا اَشانَ خَفتَ گیره، خُبی بُکونید. 28 هر کَس کی شمرأ لَعن تَوَرا کونه اون ره برکت بطلبید، و هر کَس کی شمرأ آزار دئه اون ره دُعای خیر بُکونید. 29 اَگه کَسی تی دیمَ ایوَرَ کشیده بزه، اویتا وَرَم وائال بزنه. اَگه کَسی تی قبای تی جا فیگیره، تی پیرهنَم اون جا مضاقا نُکون. 30 محتاجَ اون چیَ کی خوائه اونَ فَدَن، و اگر ایکَس تی مالَ ببرده، اون جا پس فانگیر. 31 هو کردکارانیَ بُکونید کی خوائید مردوم شیمی اَمرا بُکونید.» 32 «اَگه فقط اوشانیَ محبت بُکونید کی شمرأ محبت کونیدی، شمرأ چی فایده دَره؟ حتی گُناکارانم خوشان دوستدارانَ محبت کونیدی. 33 و اَگه فقط اوشانیَ خُبی بُکونید کی شمرأ خُبی کونیدی، شمرأ چی فایده دَره؟ حتی گُناکارانم اَطو کونیدی. 34 و اَگه فقط اوشانیَ دَس قرض فادید کی دَنیدی تاوان فادِده، شمرأ چی سودی دَره؟ گُناکارانم گنُا کاران دَس قرض فادیدی تا ایتا روج اَشان جا پس فاگیرید. 35 ولی شُمان، شیمی دُشمندان محبت بُکونید، خُبی بُکونید، و بی اونکی بدانید شمرأ واگردانیدی، دَس قرض فادید، چونکی شیمی پاداش پیله یه و خُدای متعالِ زاکان خوائید بوستن، چونکی خُدا ناشُکران و شرورانِ مرا مهربانه. 36 رحیم بیبید، هَطو کی شیمی پئر رحیمه. مردوم قضاوت کودن 37 «قضاوت نُکونید تا شمرأ قضاوت نُکوند. محکوم نُکونید تا محکوم نیبید. گُذشت بُکونید تا شمرأ گُذشت بُکوند. 38 فادید تا شمرأ فَاده ببه. ایتا عَیار لبالَب، بتَپَسته، تکان بدَه، شیمی دامن پَره درون فیوه خوائه بوستن! چون هر عیاری مرا کی فادید هو عَیار مرا شمرأ فادَه به.» 39 و عیسی اَ نَقل ئم اوشان ره باورد: «مگه کوری تانه ایتا دیگر کورِ دسَ بیگیره؟مگه هر دوتا چا میان دَنکفیدی؟ 40 شاگرد، جه خو اوستاد سرتر نیه، ولی هرکی حیسّابی تعلیم بیگیره، خو اوستاد مانستن خوائه بوستن. 41 «چره اِسپیلَ تی برار چوم درون دینی، ولی جه کُنده ئی کی تی چوم درون دَری واخُب نیئی؟ 42 چُطو تانی تی برارَ بیگی: ”برار، وائال اِسپیلَ تی چوم جا بیرون باورم“، ولی کُنده یَ تی چوم درون نیدینی؟ اَی ریاکار، اول کُنده یَ تی چوم جا بیرون باور، بازون بختر تانی دِئن تا اِسپیلَ تی برار چوم جا بیرون باوری.» دار، و اون بار 43 «هی خب دار، بَد بار ناوره و هی بَد دار، خب بار فانده. 44 هر داریَ اون بار جا ایشناسیدی. نه توموش گومار جا تانی اَنجیل چئن، و نه جِه ولش کَله، انگور! 45 خُرَم آدم خو خُب صوندوق دیل جا خُرم چیان بار اَوره و بد آدم خو بد صوندوقِ دیل جا بد چیان بار اَوره. چونکی زوان اونچیَ کی دیل جه اون پُره گب زنه.» بلدمعمار و نادان معمار 46 «چُطو به کی مَرا ”آقا، آقا“ دوخوانید، ولی اونچیَ کی گَم انجام نیدید؟ 47 اونکی می ورجه اَیه و می گبانَ ایشتاوه و اونَ انجام دئه، شمرأ گَم کیَ مانه. 48 اونیه مانه کی خو خانه چاکودن ره، زمینَ گودَ کونه و خانه پیَ سنگ سر نئِه. وقتی سیل بامو و روت آب اُ خانه سر زور باورد، نتانستی اونَ تَکان بده، چونکی قُرص بساخته بُبوسته بو. 49 ولی اونکی می گبانَ ایشتاوه ولی اونَ انجام ندِه، اونیه مانه کی ایتا خانه بی پِی، خاک سر بَساخت. هَطو کی روتِ آب اُ خانه سر زور باورد، هو دَم فگوردست و پیله ویرانی بجا بنه.» |
@ 2024 Korpu Company