لوقا 22 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانیهودا خیانت 1 عید نان بی خمیر مایه کی به پِسخ هم معروفه نزدیکَ بوستی، 2 و کاهنان سران و تورات آموجگاران ایتا راه دُمبال بید کی چُطو عیسیَ بُکوشید، چونکی مردوم جا هراس دَشتید. 3 هوموقع شیطان یهودا شناس به اَسْخَریوطی جلد درون، کی ایتا جه دوازده شاگرد بو بُشو. 4 اون کاهنان سران و معبد فرمانده ئانِ ورجه بُشو و اوشان اَمرا گب بزه کی عیسیَ چُطو اوشان دَس فَده. 5 اوشان خوشحالَ بوستید و قُبیل بُکودید پولی اونَ فَدید. 6 یهودا هَم قُبیل بُکود و ایتا مهلَت دُمبال بو کی دور جه مردوم، عیسیَ اوشانَ دَس فَده. آخرتا شام 7 پس عیدِ نان بی خمیر مایه روج کی بایسی پِسَخِ بَرّه قُربانی ببه فارسه. 8 عیسی، پِطرُس و یوحنایَ روانه کود، بگفت: «بیشید و پِسَخ شامَ امرا تهیه بیدینید تا بُخوریم.» 9 واورسه ئید: «کویا خوائی تهیه بیدینیم؟» 10 عیسی جواب بدَه: «هُطو کی شار درون بُشوئید، مرداکیَ ایتا گوُله آب مرا دینیدی. اون دُمبالَ کونید و اُ خانه ئیَ کی بدرون شه بیشید. 11 و صابخانه یَ بیگید: ”اوستاد گِه: «مِیمانخانه کویا نئَه تا می شاگردان مرا پِسَخ شامَ بُخورم؟“» 12 اون ایتا پیله تَلار، فَرش بُبوسته آماده شمرأ نیشان خوائه دَئن. اویا تهیه بیدینید.» 13 اوشان بُشوئید و همه چی اوجور بو کی اوشانِ بگفته بو، و پِسَخَ حاضیرا کودید. 14 وقتی کی شام زمات فارسه، عیسی خو رسولان مرا سُفره سر بینیشت. 15 هو موقع اَشان بگفت: «خَیلی شوق دَشتیم قبلِ اَنکی سختی بکشم، اَ پِسَخَ شیمی مرا بُخورم. 16 چون شمرأ گَم کی اون جا نخوائم خوردن تا زماتی کی پِسَخ خُداپادشایی درون به انجام فارسه.» 17 پس ایتا جامَ اوساد و شُکر بُکود و بگفت: «اَنه فیگیرید و شیمی میان سَام بُکونید. 18 چونکی شمرأ گَم از الان تا خُدا پادشائی زمات دِه انگورِ محصولِ جا ننُوشم.» 19 و هُطو نانَ اوساد، شُکر بُکود و پَلکَ کود و اوشانَ فَدَه و بگفته: «اَن می تنِ کی شیمی واسی فَدا به؛ اَنه می یادِ واسی انجام بدید.» 20 جه اَرو، بعدِ شام جامَ اوساد و بگفت: «اَ جام، جدیدِ عهدِ می خون درون کی شیمی واسی فووسته به. 21 ولی اونی کی خیال دَره مَرا تسلیمَ کونه، اونِ دَس می دَسِ مرا ایتا سُفره درون دَره. 22 انسان پسر هُطو کی قرارِ بشه شه، ولی وای به حال اُ کَس کی اونَ دُشمند دَس فَده.» 23 بازون اوشان همدیگر جا واورسین دیبید کی کویتَا اَ کارَ کونه. 24 رسولان میان بُگو مگو بُبوست کی اوشان درون کویتا پیله تره. 25 عیسی اَشان بگفت: «دیگر ملّت پادشائان اَشانِ سر آقایی کونیدی و اوشانی کی اَشان سر قدرت دَریدی "خان" دوخواده بیدی. 26 ولی شُمان اَطو نیبید. پیله ترین شیمی میان بایسی کوجی ترینِ مانستن ببه و رهبر بایسی خیدمتکارِ مانستن ببه. 27 چونکی کویتا پیله تره، اونکی سُفره سر نیشینه یا اونکی خیدمت کونه؟ مگه اونی نیه کی سُفره سر نیشینه؟ اَمّا من شیمی میان خیدمتکار مانستنم.» 28 «شُمان کسانی ایسید کی می سختیان درون می پهلو ایسابید. 29 پس هوجور کی می پئر ایتا پادشائیَ مَرا فدَه، منم شمرأ فدَم، 30 تا می پادشائی میان می سُفره سر بُخورید و بُنوشید و تختان سر بینیشینید و دوازده قبیله ی اسرائیلَ داوری بُکونید.» 31 «اَی شَمعون، اَی شَمعون، شیطان اَنه بخواستِ کی شمرأ گندم مانستن تَبَجه بزنه. 32 ولی من تره دُعا بُکودم تا تی ایمان از بین نشه. پس هُطو کی واگردَستی، تی برارانَ قوت بده.» 33 ولی پِطرُس جواب بدَه: «اَی آقا، من حاضیرَم تی مَرا خولتانک درون بشم و جان بدَم.» 34 عیسی جواب بدَه: «پِطرُس، بدان کی ایمرو پیش جه اَنکی خوروس بخوانه، تو سه وار حَشا خوائی کودن کی مَرا ایشناسی.» 35 بازون عیسی اوشان جا واورسه: «مگه اُ موقع کی شمرأ بدون پول و چانچو و پاپوش راهی بُکودم، هیچّیَ مُختاجَ بوستید؟» جواب بدَه ئید: «نه، هیچّیَ.» 36 عیسی اوشانَ بگفت: «ولی هسّا هرکی کیسه یا چانچو دَره، اون ویگیره و اَگه شمشیر ناره، خو رختَ بُفروشه، ایتا شمشیر بیهینه. 37 چونکی شمرأ گَم اَ خُدا کلامِ بینیویشته، وا می باره به انجام فارسه کی: ”اون گُناکاران مانستن محکومَ به.“ چونکی، اونچی می باره بینیویشته بُبوسته، عملی بوستن دَره.» 38 شاگردان بگفتید: «اَی خُداوند، بیدین، دوتا شمشیر دَریم.» اَشان بگفت: «بَستِه!» عیسی دُعا کودن زیتون کو سر 39 بازون عیسی بیرون بُشو و بنا به خو عادت، زیتون کو سو راهی بُبو و اونِ شاگردانم اون دُمبالسَر بُشوئید. 40 وقتی اویا فارسه ئید، خو شاگردانَ بگفت: «دُعا بُکونید تا امتحان درون دنکفید.» 41 بازون اوشان جا ایتا سنگ پرانِنِ اَندر فاصله بیگیفت و زانو بزه اَطو دُعا بُکود: 42 «اَی پئر، اَگه خواست تو اَنه، اَ جامَ می جا دورَ کون؛ ولی نه می خواسته واسی، بلکی تی خواسته انجام ببه.» 43 بازون ایتا فیریشته آسمان جا عیسی ره ظاهیرَ بو و اونَ ویشتر قوّت بدَه. 44 عیسی اُ رنج و عذاب میان کی دوبو موصمم تر دُعا کودی، و اونِ عرق خون مانستن توکّه توکّه زمینِ سر فووستی. 45 وقتی کی دُعا جا ویریشت و شاگردانِ ورجه واگردَست، بیده کی انقدر غُرصه دَشتید خوفته ئید. 46 اَشان بگفت: «چره خوفته ئید؟ ویریزید و دُعا بُکونید تا امتحان درون دنکفید.» عیسی گرفتارَبوستن 47 عیسی هنو گب زئن دوبو کی دسته ئی جه راه فارسه ئید. اُ مردای کی یهودا نام دَشتی و دوازده شاگرد مرا بو، اوشانَ رائنمایی کودی. اون عیسیَ نزدیکَ بوسته تا اونَ ماچی بدَه، 48 ولی عیسی اون بگفت: «اَی یهودا، انسان پسرَ ایتا ماچی امرا تَسلیم کونی؟» 49 وقتی کی عیسی دُمبالروئان بفهمستید چی بوستن دَره، بگفتید: «اَی آقا، اَمی شمشیر اَمرا اوشانَ بزَنیم؟» 50 و ایتا جه اوشان، پیله کاهن غُلامَ، شمشیر مرا بزِه و اون راست گوشَ وَاوِه. 51 ولی عیسی بگفت: «اَ کارَ نُکونید!» و اُ مرداک گوشَ دَس فاکشه و شفا بدَه. 52 بازون عیسی کاهنان سران و معبد فرمانده ئان و ریش سیفیدانی کی اون گرفتار کودن واسی باموئیدِ، بگفت: «مگه من رازنم کی شمشیر و کولاکَت مرا می دُمبال باموئید؟ 53 هر روج معبد درون شیمی اَمرا بوم؛ شیمی دسَ مَرا درازَ نُکودید. ولی اَلان، شیمی وقتِ و ظولمات قدرت وقت.» پِطرُس حَشا کودن 54 بازون عیسیَ بیگیفتید و پیله کاهن خانه درون ببَردید. پِطرُس دورادور اَشان دُمبالسَر شوئی. 55 خانه صارا میان، آتشی روشن بو و چن نفر اون دور نیشته بید. پِطرُسم اوشان میان بینیشت. 56 هو موقع، ایتا کُولفَت اونَ آتش روشنائی درون بیده و اونَ زُل بزه بگفت: «اَ مرداکم اون مرا بو.» 57 ولی پِطرُس حَشا بُکود و بگفت: «اَی زنای، اونَ نشناسم.» 58 ایپیچه دئرتَر، اینفر دِه اونَ بیده و بگفت: «توئم ایتا جه اوشانی.» پِطرُس جواب بدَه: «اَی مرد، من جه اوشان نیئم.» 59 ای ساعت بُگُذشت و اینفر دِه اصرار مرا بگفت: «بی شک اَ مرداکم اون مرا بو، چونکی جلیل شینه.» 60 ولی پِطرُس اون بگفت: «اَی مردای، نانم تو چی گی.» هنو گب زئن دوبو کی خوروس بخواند. 61 هو موقع عیسیِ خُداوند رو واگردانه و پِطرُسَ نیگا بُکود، و پِطرُس اون گب به‌یاد باورد کی بگفته بو: «ایمرو پیش جه اَنکی خوروس بخوانه، سَه بار مَرا حَشا خوائی کودن.» 62 پس بیرون بُشو و زَرخ گریه بُکود. عیسی رَخشنَ گیفتن 63 اوشانی کی عیسیَ بیگیفته بید، اون رَخشنَ گیفتید و زِئید. 64 اون چومانَ دوَستید و گفتید«هسّا جه غیب بُگو کی تره زئن دَره؟» 65 و خَیلی گبانِ مرا اونِ توهین بُکودید. عیسی محاکمه یهود شورا ورجه 66 وقتی صُب بُبوست، شورای قومِ ریش سیفیدان، هم کاهنان سران و هم تورات آموجگاران، همدیگر مرا جلسه بنه ئید. بازون عیسیَ شورا میان باوردید و اونِ جا واورسه ئید: 67 «اَگه تو مسیح موعودی، امرا بُگو.» ولی عیسی جواب بدَه: اَگه بگم، می گبَ واوَر نخوائید کودن، 68 و اَگه شیمی جا واورسم، مَره جواب نخوائید دَئن. 69 ولی بازین پس، انسان پسر، خُدا راست دَسِ قوّت وَر خوائه نیشتن.» 70 همه بگفتید: «مگه تو خُداپسری؟» عیسی جواب بدَه: «شُمان گیدی کی ایسم.» 71 پس اوشان بگفتید: «دِه چی نیازی به گُوائی ایسه؟ خودمان اونِ زوان جا بیشتاوستیم.» |
@ 2024 Korpu Company