لوقا 17 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانگُناه وسوسه 1 بازون عیسی خو شاگردان بگفت: «گُناه وسوسه همیشک دَره، ولی وای به اونی کی باعث و بانی وسوسه ببه. 2 اون ره بهتر اَن بو کی آسیاب سنگَ اون گردن دور تَوَدید و دریا درون بگانید تا اَنَکی باعث ببه کی ایتا جه اَ کوجدانه ئان گُناه بُکونید. 3 پس شمرأ بپّائید. اَگه تی برار گنُا بُکوده، اونَ تشر بزَن، و اَگه توبه بُکوده، اونَ ببخش. 4 اَگه هفت مرتبه ایتا روج درون تره گُناه بُکونه، و هفت مرتبه تی ورجه بایه و بگه: ”توبه کونم“، بایسی اونَ ببخشی.» 5 رسولان عیسی خُداوند بگفتید: «اَمی ایمانَ زیادا کون!» 6 عیسی خُداوند جواب بدَه: «اَگه ایتا کوج دانه خردل اندر ایمان بدَرید، تانید اَ توت دارَ بیگید بَنه جا بیرون بایه و دریا درون بکاشته ببه، و شیمی جا فرمان خوائه بَردن.» 7 «کیه کی شیمی میان وقتی اون کارگر شوخم زَئنِ جا یا گوسفندان چَرا دئن صارا جا واگرده، اون بگه: ”زود بیا، سُفره سر بینیشین“؟ 8 مگه نیگه: ”می شامَ حاضیرا کون و تی رختَ می خیدمت ره دُکون تا بخورم و بُنوشم، و بازون تو بُخور و بُنوش“؟ 9 مگه خو کارگر منّتَ کونه کی اون دستورَ بجا باورده؟ 10 شُمانم اونچی کی شمرأ دستور بدَه بُبوسته، بجا باوردید، بیگید: ”اَمان کارگرانی بی‌منّتیم و فقط اَنجام وظیفه بُکوده ئیم.“» دَه تاخوره بیگیفته شفا 11 عیسی خو راه سر اورشلیم ور، جه مرز سامِرِه و جلیل دوارستی. 12 وقتی کی ایتا دهات بدرون بُشو، دَه تا خوره بیگیفته یَ کی دور ایسابید بیده. 13 اوشان داد بزئید و بگفتید: «اَی عیسی، اَی اوستاد، اَمَره رحم بُکون.» 14 وقتی عیسی اوشانَ نیگا بُکود، بگفت: «بیشید و شمرأ یهود معبد کاهنَ نیشان بدئید.» اوشان رادکفتید و راه میان جه خوره شفا بیگیفتید. 15 ایتا جه اوشان وقتی بیده شفا بیافته، هُطو کی بلند بلند خُدایَ ستایش کودی، واگردَست 16 و خودشَ عیسی لنگ جیر تَوَدَه و اونِ جا تشکر بُکود. اُ خوره بیگیفته، سامِری بو. 17 عیسی بگفت: «مگه اَ دَه نفر همتان شفا نیگیفتید؟ پس اُ نُه نفر دیگه، کویا ایسا ئید؟ 18 جیغیرِ اَ غریبه، هیکّس دِه وانگردَسته تا خُدایَ ستایش بُکونه؟» 19 بازون اُ سامری بگفت: «ویریز و بوشو، تی ایمان تره شفا بدَه.» خُداپادشایی اَمون 20 عیسی فَریسی فرقه عالمانِ جواب درون کی واوَرسه بید خُدا پادشائی کِی خوائه اَمون، بگفت: «خُدا پادشائی جوری نایه کی ببه اون دئن، 21 و هیکّس نخوائه گفتن اَیا یا هویا ایسا، چونکی خُدا پادشائی شیمی میان ایسا.» 22 عیسی بازون شاگردانَ بگفت: «زماتی فارسه کی ناجی دَریدی ایتا جه انسان پسرِ روجانَ بیدینید، ولی نخوائید دِئن. 23 مردوم شمرأ خوائید گفتن: ”بیدین، اَیا ایسا،“ یا ”بیدین اویا ایسا“ ولی اوشان دُمبالسر رادَنکَفید. 24 چونکی ایتا برخ مانستن ایواری آسمانَ جه اَ طرف تا اُ طرف فتاوه و روشنا کونه، انسان پسر ئم خو روج درون اَطو به. 25 ولی اول بایسی خَیلی عذاب بکشه و اَ نَسل جا ردّا به. 26 انسان پسرِ دوران، نوحِ دوران مانستن خوائه بوستن. 27 مردوم خوردید و نوش کودید و زن بَردید و مردا بوستید تا اُ روج کی نوح کشتی بدرون بُشو. بازون سیل بامو و همه یَ سر به نیستَ کود. 28 لوط زماتم هُطو بو. مردوم خوردید و نوش کودید و هِئید و فُروختید و کِشت و کار کودید و ساختید. 29 ولی اُ روج کی لوط سُدوم شار جا بیرون بامو، آتش و گوگرد آسمان جا بوارست و همه ی اوشانَ سر به نیستَ کود. 30 روجی کی انسانِ پسر ظهور بُکونه ئَم هُطو خوائه بوستن. 31 اُ روج میان، اُ کَس کی خو بام خانه سر بئسه و اون اسباب اثاثیه خانه درون، اوشان اوسادن ره بجیر نایه و اونی کی زمین سر بئسه ئم به خانه وانگرده. 32 لوط زنانه یَ به‌یاد باورید! 33 هر کی بخوائه خو جانَ قایم بدَره، اونَ جه دَس خوائه دَئن، ولی هر کی خو جانِ جا بُگذره، اونَ نیجات خوائه دئن. 34 شمرأ گَم، اُ شب میان جه دو نفری کی ایتا جیگا سر خوفته ئید، ایتا اوساده و اویتا واهَشته به، 35 و دوتا زنای کی ایتا جا گندم آسیاب کونیدی، ایتا اوساده و اویتا واهَشته به. 36 دوتا مرداکم کی زمین سر ایسائید، ایتا اوساده و اویتا واهَشته به.» 37 شاگردان واورسه ئید: «کویا، اَی خُداوند؟» جواب بدَه: «هر‌جا کی لاشه ئی بِبِه، لاشخورانم اویا جمَ بیدی!» |
@ 2024 Korpu Company