لوقا 15 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلاناویرَ بوسته گوسفند نَقل 1 ولی خراجگیران و گُناکاران همه عیسی ورجه باموئید و اون دور جمَ بوستید تا اونَ گبان بیشتاوید. 2 ولی فَریسی فرقه علمان و تورات آموجگاران گله کونان گفتیدی: «اَ مرداک گُناه کارانِ قُبیل کونه و اوشان اَمرا ایتا سُفره سر نیشینه.» 3 پس عیسی اَ نَقلَ اَشانَ ره باورد: 4 «کیسه جه شُمان کی صدتا گوسفند بدره و اَگه ایتا جه اوشان اَویرَ به، اُ نود و نه تایَ صارا درون ننِه و اُ اَویرَ بوسته دُمبال نشه تا اونَ بیابه؟ 5 و وقتی کی اَویرَ بوسته گوسفند بیَافته، اونَ ذوق مَرا کول سر نئِه 6 و به خانه اَیه، رفقان و هَمسادانَ دوخوانه و گه: ”می مرا ذوق بُکونید، چونکی می اَویرَ بوسته گوسفند بیَافتم.“ 7 شمرأ گَم جه اَ رو، آسمان درون جشن و شادی پیله تری ایتا گنُا کار ره کی توبه کونه بپا به، تا اون نود و نه صالح واسی کی توبه یَ نیاز ناریدی.» اَویرَ بوسته سکه نَقل 8 «و یا کویتا زناک ایسه کی دَه تا سکۀ نقره بدَره و وقتی کی ایتا جه اوشان اَویرَ به، چراغَ وانگیرانه و خانه یَ روفت و روب نُکونه و تا اونَ نیافته، وامُجستن جا نئسه؟ 9 و هَطوکی اونَ بیافت، رفقان و هَمسادانَ دوخوانه و گِه: ”می مرا ذوق بُکونید، چونکی می اَویرَ بوسته سکه یَ بیافتم.“ 10 شمرأ گَم، جه اَ رو، ایتا گنُا کاری ره کی توبه کونه، خُدا فیریشته ئان وَر جشن و شادی بپا بِه.» اَویرَ بوسته پسر نَقل 11 بازون دُمباله بدَه و بگفت: «ایتا مرداک ره دوتا پسر بو. 12 ایتا روج کوجی پسر خو پئر بگفت: ”ای پئر، سَامی کی تی دارائی جا مَرا خوائه فارسه، الان مَرا فَدَن.“ پس پئر خو دارائیَ دوتا پسرِ میان قسمت بُکود. 13 هنو خَیلی نُگُذشته بو کی، کوجی پسر هر اونچیَ کی دَشتی جمَ کود و دوردَست ولایت روانه بُبوست و خو دارائیَ خوشگُذرانی ره به باد بدَه. 14 وقتی هرچی دَشتیَ خرج بُکود، اُ ولایت درون بدجور قحطی بامو، و خَیلی فقیرَ بوست 15 جه اَ رو، بُشو و ایتا جه اُ ولایت مردومان کارگر بُبو، و اُ مرداک اونَ خو زمینانِ سر اوسه کود کی خوکانَ غذا بده. 16 اُ رِی ناجی دَشتی خو شکمَ خوکان غذا مرا سئرا کونه، ولی هیکّس اونَ هیچّی فاندَه ئی. 17 آخرپسی بخودِش بامو و بگفت: ”می پئرِ کارگران اضافی غذا هم دَریدی و من اَیا ویشتائی جا مَردن دَرم. 18 ویریزم و پئر ورجه شم و اونِ گَم: ’اَی پئر، من در حقّ خُدا و تو گُناه بُکوده ئم. 19 دِه قابیل نیئم تی پسر دوخواده ببم. می مرا ایتا جه تی کارگرانِ مانستن رفتار بُکون.‘“ 20 پس ویرشت و خو پئر خانه روانه بُبوست. ولی هنو خانه جا دور بو کی اون پئر اونَ بیدِه، اون دیل بُسوخت و اون سو بُدوست، اونَ کشه گیفته و رِکَ ماچی بدَه. 21 اُ رِی بگفت: ”ای پئر، من در حقّ خُدا و تو گُناه بُکوده ئم. دِه قابیل نیئَم تی پسر دوخواده ببم.“ 22 ولی اونِ پئر خو کارگران بگفت: ”بُدوبید! بخترین رختَ باورید و اونِ تن دُکونید. اَنگوشتری اون اَنگوشت و ایتا پاپوش اون پا درون دُکونید. 23 ایتا چاق مأنده باورید و سرابینید، بائید بُخوریم و جشن بیگیریم. 24 چونکی می اَ پسر بمَرده بو، زنده بُبوست اَویرَ بوسته بو، پیدا بُبوست!“ پس بنا به جشن و شادی بُکودید.» 25 «و ولی پیله پسر زمینِ سر ایسا بو. هَطوکی خانه یَ فارسن دوبو، دَس کَلا و رقص و آواز صدای بیشتاوست، 26 ایتا جِه کارگرانِ دوخواد و واورسه: ”چی خبر ایسه؟“ 27 کارگر جواب بدَه: ”تی برار بامو و تی پئر اُ چاق مأنده یَ سراوِه، چونکی خو پسرَ ساق و سلامتی مرا بیافته.“ 28 هَطوکی اَنه بیشتاوست، بَرزَخا بوست و نخواستی بخانه بایه. پس پئر بیرون بامو و اونَ منّت بُکود. 29 ولی اون خو پئر جواب درون بگفت: ”بیدین، اَن همه سال من تره خیدمَت بُکوده ئم و هرگس تی دستورات جا سر باز نزِم. با اَ حال تو هرگس حتی ایتا بو‌ُزغاله مَرا فاندئی تا می رفقانِ مرا جشن بیگیرم. 30 ولی حَلا کی تی اَ پسر واگردَسته، هو پسری کی تی دارائیَ روسپیان مرا به باد بدَه، تو اون ره اُ چاق مأنده یَ سراوِه ئی!“ 31 پئر بگفت: ”اَی زای، تو همیشَک می اَمَره ئی، و هر اونچیَ کی دَرم، تی شینه. 32 ولی هسّا موقع جشن و شادیه، چونکی تی اَ برار بمَرده بو، زنده بُبوست؛ اَویرَ بوسته بو، پیدا بُبوست!» |
@ 2024 Korpu Company