لوقا 14 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانشفا ایتا مُقدّسِ شنبه درون 1 ایتا مُقدّسِ شنبه روجان درون کی عیسی غذا خوردن ره ایتا جه فَریسی فرقه عالمان پیله تران خانه بُشو بو، اوشانی کی اویا ایسابید حیسّابی اونِ پاستید. 2 اونِ جُلُو ایتا مرداک ایسابو کی اونِ جان آب باورده بو. 3 عیسی جه قاضیان و فَریسیان واورسه: «شنبه درون، شفا دَئن روا ایسه یا نه؟» 4 اوشان تام بزئید. پس عیسی اُ مرداک بیگیفته، شفا بدَه و سرا دَه. 5 بازون واگردسته و اوشان جا واورسه: «کیسه جه شُمان کی اون پسر یا گاب، شنبه درون چاه میان دکفه و تأدی مرا اونَ بیرون ناوره؟» 6 اوشان اَ گبان ره جوابی ناشتید. بُجور جیگا، بیجیر جیگا 7 وقتی عیسی بیده مِیمانان چطو تقلّا کونیدی مجلس بُجوری جیگا بینیشینید، اَشان بگفت: 8 «هَطو کی ایکَس تره عروسی ره دعوت بُکونه، بُجوری جیگا نینیشین، شاید ایکَس شناستر جه تو دعوت بُبوسته بی. 9 جه اَ رو صاحاب عروسی کی هر دوی شُمان دعوت بُکوده، خوائه اَمون و تره گه: ”تی جایَ اَ آدمِ فَدَن.“ اُ موقع مجبوری، خِفَّتِ مرا بجیر جیگا خوائی نیشتن. 10 پس هر وقت ایکَس تره مِیمان بُکوده، بوشو و بجیرترین جیگا بینیش، تا وقتی کی صاحاب مجلس بایه، و تره بگه ”رفِق، بفرما بُجور جیگا بینیش.“ هو موقع باقی مِیمانانِ جُلُو سربلند خوائی بوستن. 11 چونکی هرکی خورِه پیله بُکونه، پست خوائه بوستن، و هرکی خوره پست بُکونه، پیله خوائه بوستن.» 12 بازون عیسی صاحاب مجلسَ بگفت: «هَطوکی شام یا میمانی دیئی، تی رفقان و براران و فامیلان و دارا هَمسادانَ دعوت نُکون، نبه کی اوشانم تره دعوت بُکونید و تو تی عوضَ فیگیری. 13 پس وقتی مِیمانی دیئی، فقیران و زمینگیران و شَلان و کورانَ دعوت بُکون 14 کی برکت خوائی گیفتن؛ چونکی اوشان چیزی نارید کی تی عوضَ فَدید، و تو تی اجرَ، اُ زمات فیگیری کی صالحان زنده بید.» پیله مِیمانی نَقل 15 وقتی ایتا جِه مِیمانان کی عیسی مرا هم سُفره بو اَ چیانَ بیشتاوست، بگفت: «خوشا به حال اونکی خُدا پادشائی میمانی میان نان بُخورِه.» 16 ولی عیسی اون بگفت: «اینفر ایتا پیله میمانی بیگیفت و خیلیانَ دعوت بُکود. 17 وقتی کی شام زمات فارسه، خو خیدمتکارَ روانه کوده تا دعوت بُبوسته ئانَ بگه، ”بائید کی همه چی حاضیره.“ 18 ولی اوشان هر تا بهانه باوردید. ایتا بگفت: ”زمینی بیهِم کی بایسی بَشم اونَ بیدینم. خواهش کونم می عذرَ قُبیل بُکون.“ 19 اویتا بگفت: ”پینج جُفت گاب بیهِم، و هسّا خوائم بشم تا اوشانَ وَارسی بُکونم. خواهش کونم مَرا مُعافَ کون.“ 20 سیوّمی ئم بگفت: ”تازه زن بیگیفتم، هَن واسی نتَانم بایم.“ 21 پس خیدمتکار واگردَست و خو اربابَ واخُبَ کود. صاحاب مجلس بَرزَخا بو و خو خیدمتکارَ دستور بدَه: «زود شارِ کوچه بازار درون بُشو و فقیران و زمینگیران و کوران و شلانَ باور.» 22 خیدمتکار بگفت: ”آقا، تی دستورَ انجام بَدَم، ولی هنو جا نَئَه.“ 23 پس اونِ ارباب بگفت: ”جاده ئان و مالرو کوچه ئانِی کی شار جا بیرون دَرید بوشو و بزور مردومَ می مِیمانی ره باور تا می خانه پُرَ به. 24 شمرأ گَم کی هیدّانه جه دعوت بُبوسته ئان می شامَ نخوائید چیشن.» عیسی دُمبال کودن بها 25 عیسی پیله جماعتیَ کی اونَ همرائی کودید واگردسته بگفت: 26 «هرکی می ورجه بایه و جه پئر و مار، زن و زای، برار و خاخور، و حتی خو جان جا بیزار نَبه، می شاگرد نتانه بوستن. 27 و هرکی خو صلیبَ خو کول سر ننِه و فانکشه و می دُمبال نایه، می شاگرد نتانه بوستن.» 28 «کیسه جه شُمان کی خیال بدره ایتا برج چاکونه و اول نینیشینه اون خرجَ حیسابرسی بُکونه و بیدینه تانه اونَ بُجور باوره یا نه؟ 29 چونکی اَگه اونِ پیَ بکنه ولی اونِ بُجور بَردَنِ جا بمانه، هر کَس بیدینه اون دَس پَره گیره و 30 گه: ”اَ آدم بنا به ساختن بُکوده، ولی نتانسته اونِ تمانَ کونه!“ 31 و یا کویتا پادشا ایسه کی به جنگِ ایتا دِه پادشا بشه و قبل اون، اول نینیشینه خو مرا فیکر نُکونه کی، دَه هیزار سرباز مرا تانه کسیَ جُلُو بئسه کی بیست هیزار سربازِ مرا به اون جنگِ اَیه؟ 32 و اَگه بیدینه کی نتانه اون جُلُو بئسه، اُ موقع تا دُشمندِ لشکر فانرسِه، ایتا نماینده روانه کونه تا واورسه کی چُطو صُلح بُکونید. 33 جه اَرو، هیکَّس جه شُمان ئم تا تمان خو دارائی جا دَس نکشه، می شاگرد نتانه بوستن.» 34 «نمک خُبه، ولی اَگه خو مزه یَ جه دَس بده، چُطو به دُواره اونِ شورَ کودن؟ 35 نه زمین ره به کار اَیه و نه کود ره بدرد خوره؛ بلکی اونَ فیشانید. هرکی گوش دَره ایشتاوستن ره، بیشتاوه!» |
@ 2024 Korpu Company