لوقا 11 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی دُعا کودنَ خو شاگردانَ آموجه 1 روجی عیسی ایتا جا دُعا کودی. عیسی دُعا تمان بو پسی، ایتا جه اونِ شاگردان بگفت: «اَی آقا، دُعا کودن امرا باموج، هَطو کی تعمید دئنده یحیی خو شاگردانَ آموختی.» 2 عیسی اَشان بگفت: «هر وقت دُعا کونیدی، بیگید: ”اَی پئر، تی نام مُقدّس ببه، تی پادشائی بایه، 3 اَمی هر روجِ نانَ هر روج امرا فَدِه. 4 اَمی گُنائان ببَخش، چونکی اَمان ئم همه اَمی قرضداران بخشیم. و امرا امتحان درون تانوَد.“» 5 بازون اَشان بگفت: «کیه جه شُمان کی ایتا رِفق بدَره، و نصفه شب اون ورجه بشه و بگه: ”ای رِفق، سه تا نان مَرا قرض فدَن، 6 چونکی ایتا جه می رفقان سفر جا واگردسته، و من هیچّی نارَم تا اون جُلُو بنم“ 7 و اون خانه درونِ جا جواب بدَه: ”مره زحمت فاندن. در قُلفه، و می زاکان می اَمرا رختخواب درونید. نتانم جه می جا ویریزم و ایچّی تره فَدَم.“ 8 شمرأ گَم، شاید خو رِفق واسی وینریزه و اونَ نان فاندَه، ولی اونِ اصرار واسی ویریزه و هر اونچی کی لازم دَره اونِ خوائه فَدَن.» 9 «پس شمرأ گَم، بخوائید کی شمرأ فَدَه خوائه بوستن؛ واموجید کی خوائید یافتن، بُکوبید کی در شیمی رو واز خوائه بوستن. 10 چونکی هرکی بخوائه، اونِ فدَه به و هر کی وامُجه، یابه؛ و هرکی بُکوبه، در اون رو وازا به. 11 کویتا جه شُمان پئران کی اون پسر ماهی بخوائه، اونِ ایتا لانتی فَدِه؟ 12 یا اَگه مُرغانَه بخوائه، ایتا عقرب اونَ فدِه؟ 13 حَلا اَگه شُمان کی شرورید دانیدی کی چُطو شیمی زاکانَ خُرّم چیان فَدید، چندی ویشتر شیمی آسمانی پئر روح القدسَ هرکیَ کی اونِ جا بخوائه، بخشه.» عیسی و بِعِلزِبول 14 عیسی ایتا لال دیوَ، ایکَسِ جا بیرون کودن دوبو. چون دیو بیرون بُشو، لال مرداک بَتانست گب بزنه و مردوم ماتا بوستید. 15 ولی بعضیان بگفتید: «اون دیوانَ، بِعِلزِبولِ یاری مرا، کی دیوانِ پیله تره بیرون کونه.» 16 بقیه ئم اون محَک زئن ره، دائم ایتا آسمانی نیشانه خواستیدی. 17 عیسی اوشان فیکرانَ بفهمست و بگفت: «هر مملکتی کی ضدّ خودش دسته دسته ببه، سر به نیست خوائه بوستن، و هر خانه ئی کی ضدّ خودش دسته دسته ببه، خوائه فُگوردستن. 18 اَگه شیطانم ضدّ خودش دسته دسته ببه، چُطو اون مملکت برقرار مانِه؟ چون گیدی من دیوانَ بِعِلزِبول یاری مرا بیرونَ کونم. 19 اَگه من بعِلزبول یاری مرا دیوانَ بیرون کونم، شیمی شاگردان کی یاری مرا اوشانَ بیرون کونید؟ پس اَشان، شمرأ قضاوت خوائید کودن. 20 ولی اَگه من خُدا قدرت مرا دیوانَ بیرون کونم، حَتم بدَرید کی خُدا پادشائی شیمی ره بامودَره. 21 هر وقت ایتا قوی مرداک کی حیّسابی مُسلح بُبوسته خو خانه ی بپایه، اونِ مال و مَنال در اَمان خوائه بوستن. 22 ولی وقتی اینفر جه اون قوی تر اون سر فُتُرکه و حریفَ به، سلاحیَ کی اُ مرداکِ پوشت اونِ گرمه اونِ جا فیگیره، دارائیَ تقسیمَ کونه. 23 هرکی می اَمرا نیه، می ضّده، و هرکی می اَمرا جمَ نُکونه، پاشانه. پلید روح واگرده 24 «زماتی کی پلید روح اینفرِ جا بیرون اَیه، خُشک و بی آب جیگائان سو شه تا ایتا جا خو استراحت ره بیابه. ولی چون پیدا نُکونه خو اَمرا گِه اُ خانه ئیَ کی اون جا باموم، واگردَم.“ 25 و هَطوکی اویا فارسه و خانه یَ جارو بکشه و ترِتمیز دینه، 26 شه و هفت تا روح جه خودِش بدتر ئم اَورِه، و همه بدرون شیدی و اویا نیشینیدی. آخر پسی عاقیبتِ اُ آدم بدتر جه اونِ اولی حال بِه.» 27 وقتی کی عیسی اَ گبانَ گفتی، ایتا زناک جَم میان بلند بلند بگفت: «خوشا به حال اُ زناکی کی تره بزا و تره شیر بدَه.» 28 ولی عیسی بگفت: «نه، بلکی خوشا به حال اوشانی کی خُدا کلامَ ایشتاویدی و اونَ بجا اَوریدی.» یونس پیغمبر نیشانه 29 هَطوکی جمعیت زیادَ بوستید، عیسی بگفت: «اَ نَسل، نَسلی ایسه شُرور کار. ایتا نیشانه دُمبالید! ولی نیشانه ئی اَشانَ فَدَه نخوائه بوستن جغیر یونس پیغمبر نیشانه. 30 چون هوجور کی یونس، نیشانه ئی بو نینوا مردوم ره، انسان پسرَم، اَ نَسل ره نیشانه ئی خوائه بوستن. 31 داوری روج درون، جنوب ملکه اَ نسلِ مرا خوائه ویریشتن و اَشانَ محکوم خوائه کودن، چونکی؛ اون جه اُ سر دُنیا بامو تا سلیمان حیکمَتَ بیشتاوه، و بیدین کی اینفر پیله تر جه سلیمان اَیا ایسا. 32 نینوا مردوم داوری روج درون اَ نَسل مرا خوائید ویریشتن و اوشانَ محکوم خوائید کودن، چونکی اوشان یونس موعظه واسی توبه بُکودید و بیدین، کی اینفر پیله تر جه یونس اَیا ایسا.» شیمی درونِ روشنائی 33 «هیکّس گرسوزَ وانگیرانه تا اونَ جیگا بدَه یا ایتا دَلف جیر بنه، بلکی گرسوزَ چراغدان سر نیئیدی تا هرکی بدرون بایه اون روشنائی بیدینه. 34 تی چوم، تی تنِ چراغه. وقتی تی چوم سالم ببه، تی تن روشن خوائه بوستن. ولی وقتی تی چوم فاسد ببه، تی تن ظولمات جا پُره. 35 پس واخب بُبو، نبه کی روشنائی کی تی درونه، ظولمات ببه. 36 اَگه شیمی تن روشنائی درون ببه و هی ذرّه جه اون ظولمات درون نبه، هو موقع تمان شیمی تن روشنائی درون خوائه بوستن هُطو کی ایتا چراغی پُر نور شیمی سر فتاوه.» وای بر فَریسی عالمان و قاضیان 37 هَطو کی عیسی خو گبانَ به آخر فارسانه، ایتا جه فَریسی فرقه عالمان اونَ غذا خوردن ره مِیمان بُکود. پس عیسی اونِ خانه بُشو و بینیشت 38 ولی وقتی فَریسی بیده کی عیسی قبلِ غذا خوردن خو دستانَ نُشوست، خَیلی تعجب بُکود. 39 هو موقع عیسی خُداوند، اون بگفت: «شُمان فَریسیان کاسه و بشقاب بیرونَ پاکَ کونیدی، ولی جه درون، حرص و طمع و شرارت جا پُرید! 40 اَی نادانان، مگه اونکی بیرونَ بساخته، بدرونِ ئم نساخته؟ 41 ولی جه اونچی کی شیمی درونِ صدقه فَدید و بیدینید کی همه چی شیمی ره پاکَ بِه.» 42 «ولی وای بر شُمان اَی فَریسیان! چونکی شُمان جه بینه و خلواش و همه جوره سبزی دَه‌یک فدنِ حکمَ بجا اَوریدی، ولی عیدالت و خُدا محبتَ نیده بو گیریدی. اَشانَ بدون اَن کی اوشانَ نیده بو بیگیرید بایسی انجام بدَه بید. 43 وای بر شُمان اَی فَریسیان! چونکی دوست دَریدی عبادتگائان درون بخترین جیگا بینیشینید و مردوم، کوچه بازار درون شمرأ سلام بیگید. 44 وای بر شُمان! چونکی بی نام و نیشان قبران مانیدی کی مردوم نانسته بو اوشان رو راه شید و ردا بید.» 45 ایتا جه قاضیان اون جواب درون بگفت: «اوستاد، تو اَ گبان مرا؛ اَمَره ئم توهین کودن دری.» 46 عیسی بگفت: «وای بر شُمانم، اَی قاضیان، کی سنگینِ بار مردوم دوش سر نیئیدی، ولی خودتان نخوائید حتی ایتا اَنگوشت کمک ره اون زیر بنید. 47 وای بر شُمان کی پیغمبرانی واسی کی شیمی پئران اوشانَ بُکوشتیدی، مقبره چاکونیدی! 48 جه اَ رو شُمان گُوائی دیئیدی و اُ کارانی کی شیمی پئران انجام بدئیدَ تصدِق کونید. چونکی اوشان پیغمبرانَ بُکوشتید و شُمان اوشان ره بوقعا چاکونیدی. 49 جه اَ رو خُدا حیکمَت بگفته کی ”من اوشان واسی پیغمبران و رسولان روانه خوائم کودن. ولی بعضیانَ خوائید کوشتن و بعضیانَ آزار خوائید دَئن.“ 50 تا، خون همۀ پیغمبرانی کی جه دُنیا بنا بوستن تا هسّا فُووسته، اَ نَسلِ گَردن ببه- 51 جه هابیل خون تا زکریا خون کی قربانگا و محرابگا میان فُووسته. بله، شمرأ گَم کی اَ نَسل اَشان واسی حساب پس خوائه دَئن. 52 وای بر شُمان اَی قاضیان! چونکی معرفت کیلیدَ بدوزانه ئید. خودتان بدرون نُشوئید و اوشان جُلُویَ کی خوائیدی بدرون بیشیدَم گیرید.» 53 وقتی کی عیسی بیرون بُشو، تورات آموجگاران و فَریسیان بنا به مخالفت اون مرا بُکودید و اون زور باوردید تا خَیلی چیانِ باره گب بزنه 54 و رافا بید تا ایتا گَب جه اون زبان بیرون بایه تا اونَ گرفتارَ کونید. |
@ 2024 Korpu Company