لوقا 1 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان1 عالیجناب تِئوفیلوس: جه اویا کی خیلیان بنا به نیویشتنِ جریاناتی کی اَمی میان ایتفاق دکفته بُکوده ئید؛ 2 هَطوکی خادمان کلام و شاهدانی کی جِه اَ سر اُ جریاناتَ خوشان چومان مرا بیده بید، اَمَره واسپاردید، 3 منم کی همه چیانَ جِه اَ سر حیسّابی وارّسی بُکودم، خیرَ اَطو بیدِم کی اوشانَ به قایده شیمی واسی، بینیویسم، 4 تا جِه راستیِ اونچی کی بامُختیدی، حَتم بدَرید. تعمید دئنده یحیای زا روجِ پیشگویی 5 هیرودیس زمات درون، کی یهودیه پادشا بو، زکریا نامی کی یهودیانِ معبد کاهن و جِه اَبیّا دسته بو زیوستی. اونِ زنانه الیزابت ئم جِه هارونِ کاهنِ نَسل بو. 6 زکریا و الیزابت هر دو خُدا نظر درون صالح بید و خُداوندِ تمان حکمان و قوانین بی هی کم و کاستی بجا اَوردید. 7 ولی اوشان زاکی ناشتید، چونکی الیزابت ره زای نُبوستی و هر دو پیر بید. 8 ایوار کی زکریا دسته خیدمَت واده بو، و اون خُدا حضور درون در مقام کاهنی خیدمت کودن دوبو، 9 بنابه کاهنان داب، خُداوندِ معبدِ بدرون شئون و بُخور سوجاننِ قرعه اون نام ره دکفت. 10 بُخور سوجاننِ زمات، معبد صارا میان تمانِ خلق گرمِ دُعا بید 11 کی ناخبر ایتا جه خُداوند فیریشته ئان زکریا ره ظاهیرَ بوست و آتشدانِ راستِ وَر بأسا. 12 زکریا اون دِئن مرا، خَیلی پریشانَ بوست و اون دیلِ زاله بترکست. 13 ولی فیریشته اون بگفت: «اَی زکریا، هراس نَوا داشتن! تی دُعا قُبیل بُبوسته. تی زنانه الیزابت تره ایتا پسر زائه و تو وا اون نامَ یحیی بنی. 14 تو ذوق و شوق خوائی داشتن و خَیلی کَسانَم جِه اونِ زاستن شاد بیدی، 15 چونکی خُداوندِ نظر درون پیله خوائه بوستن. یحیی نبایسی هرگس شراو یا اَجورچیانَ توک بزنه. اون حتی جه مارِ شکم، روح القدس جا پُر خوائه بوستن، 16 اون خَیلی کسانَ، بنی اسرائیل جا اوشان خُداوند، خُدا سو خوائه واگردنئن. 17 اون ایلیا پیغمبرِ روح و قوّتِ درون، جُلُوتر جه خُداوند خوائه شئون تا پئرانِ دیلَ زاکان سو واگردانه، و یاغیانَ باموجه کی خوشان پئران مانستن مردومی خُدا ترس بیبید و اَطو به کی مردومی آماده خُداوند ره مهیا بُکونه.» 18 زکریا فیریشته جا واوَرسه: «اَنه جه کویا وا بدانم؟ من ایتا پیر مرداکم و می زنانه ئم پیره.» 19 فیریشته جواب بدَه: «من جبرائیلم کی خُدا حضور درون ایسم. هسّا اوسه بُبوستم تا تی مرا گب بزنم و اَ خبِ خبرَ تره فارسانم. 20 بیدین اَلان لال خوائی بوستن و گب زئن نایَ نخوائی داشتن تا اُ روج کی زای بزاسته ببه. چونکی می گبانَ کی خو وقتِ درون به انجام فارسه، واوَر نُکودی.» 21 اَ میان، خلق، زکریا رافا بید و اَنه واسی کی اونِ ایسان معبد درون انقد به درازا فاکشه حَیرانَ بوسته بید. 22 هَطو کی بیرون بامو، نتانستی مردوم اَمرا گب بزنه. پس بفهمستید ایتا رؤیا معبد درون بیده، چونکی لال لالکی نیشان دئی و گب زئن نایَ ناشتی. 23 زکریا خو خیدمت زماتِ تمان بو پسی، خو خانه وَر واگردست. 24 چن وقت بازون، اونِ زنانه الیزابت شکم دار بُبوسته و پنج ما خوره خانه درون مردومِ جا جیگا بدَه. 25 الیزابت گفتی: «خُداوند می واسی اَطو بُکوده. اون مَرا لوطف بُکوده و اونچی کی مردوم میان مَرا ننگ بو، می جا اوساده.» عیسی زا روج پیشگویی 26 ششمین ما، الیزابت حاملگی میان، خُدا جبرائیلِ فیریشته یَ ایتا شار ناصره، کی جلیلِ ولایت درون بو اوسه کود، 27 کی دختری باکره، مریم نامِ ورجه بشه. مریم ایتا مردایِ نامزد بو، یوسف نام، جه داوود نسل. 28 فیریشته اونِ ورجه بُشو و بگفته: «سلام به تو اَی کی لوطفِ جا قرار بیگیفتی. خُداوند تی امرایه.» 29 ولی مریم اونِ گبان ایشتاوستن مرا خَیلی پریشانَ بوست و خو مرا فیکر بُکود کی اَن چُطو سلامی ایسه. 30 فیریشته اون بگفت: «مریم، ترسن نوا! چونکی خُدا تره لوطف بُکوده. 31 هسّا شکم دار بی، ایتا پسر خوائی زاستن و اونِ نامَ عیسی نیئی. 32 اون پیله خوائه بوستن و خُدای متعالِ پسر دخواده به. خُداوندْ خُدا اونِ جدّ داوودِ پادشائی تختَ، اونِ بخشه. 33 اون تا به اَبد مردوم اسرائیل نسلِ سر پادشائی خوائه کودن و اونِ پادشائی هرگس تمانَ نیبه.» 34 مریم فیریشته جا واورسه: «اَن چُطو به، چونکی من هی مردی مرا نُبوم؟» 35 فیریشته جواب بدَه: «روح‌القدّس تره خوائه اَمون و خُدای متعال قوّت تی سر سایه خوائه تَوَدن. جه اَ رو، اُ زای، مُقدّس و خُدا پسر دخواده خوائه بوستن. 36 هسّا اِلیزابِتم کی تی خویش و قومِ، پیری سِند درون شکم دَره و پسری راه درون دَره. الان، اونکی گیدی اونِ ره زای نیبه، شیش مائه کی شکم دَره. 37 چون هی کاری نیه کی خُدا نتانه بُکونه!» 38 مریم بگفت: «خُداوند کولفَتم. اونچی کی می باره بگفتی، ببه.» هوموقع فیریشته جه اون ورجه بُشو. مریم اِلیزابِتَ سر زنه 39 اُ روجان درون، مریم ویرشت و تأدی مرا ایتا شار یهودیه کو کمر درون بُشو، 40 و زکریا خانه، بدرون بامو و الیزابتَ سلام بگفت. 41 وقتی الیزابت مریمِ سلامَ بیشتاوست، زای اونِ شکم درون تکان بخورد، و الیزابت روح القدس جا پُرَ بوست و 42 هَرا مرا بگفت: «تو زناکان میان موارکی، و اُ زاکی ئم کی تی شکم درون دَره موارکه! 43 من کی ببَم کی می خُداوندِ مار می ورجه بایه؟ 44 هَطو کی تی سلام می گوشَ فارسه، زای جه ذوق می شکم درون تکان بُخورد. 45 خوشا به حالِ اُ زنی کی واور بُکود کی اونچی خُداوندِ جا اون بگفته بُبوسته، به انجام فارسه.» مریم خُدای ستایش کونه 46 مریم بگفت: «می جان، خُداوندَ ستایش کونه 47 و می روح می نیجات دئنده خُدا درون، به ذوق اَیه، 48 چونکی خو کولفَت فقیریَ فندرست. بازین، تمانِ نسلان مرا موارک خوائید خواندن، 49 چون اونکی قدرت دَره، مَرا پیله کاران بُکوده، اونِ نام قدوسه. 50 اونِ رَحمت، پوشت در پوشت، تمانِ اوشانی ره ایسه کی اونِ جا ترس دَریدی. 51 اون خو بازو مرا، قوّتِ اَمرا عمل بُکوده و اوشانیَ کی خوشان دیل درون منَم منَم اَمرا فیکر کودید، بپاشانه؛ 52 حاکمانَ جه تخت بجیر فاکشه و فقیرانَ بُجورمرتبه بُکوده؛ 53 ویشتایانَ خب چیان مرا سیرا کوده ولی پولدارانَ دسخالی روانه بُکود. 54 اون خو رَحمتَ به‌یاد باورده، و خو خیدمتکار اسرائیلَ یاری بدَه، 55 هَطو کی اَمی پئران، ابراهیم و اونِ نسلَ واده بدَه بو کی تا به اَبد اَطو بُکونه.» 56 مریم دوروَر سه ما اِلیزبِت ورجه بأسا و بازون بخانه واگردست. یحیی زا روج 57 اُ زمات کی اِلیزبِت زائان وقت فارسه، ایتا پسر بزاستِ. 58 هُطو کی هَمسادان و خویش و قوم بیشتاوستید کی خُداوند خو پیله رحمتَ اون ره پیش کش بُکوده، اونِ ذوقِ درون شریک بُبوستید. 59 هشتم روج، قنداقه زایِ ختنه واسی باموئید و خواستیدی اونِ پئرِ نام، زکریا یَ اونِ سر بنید. 60 ولی زایِ مار بگفت: «نه! اونِ نام وا یحیی ببه.» 61 بگفتید: «جه تی خویش و قوم هیکّس اَطو نامی ناشتی.» 62 پس لال لالکی، زاکِ پئرِ جا واورسه ئید اُ زاکِ نامَ چی خوائه بنه؟ 63 زکریا ایتا تخته نیویشتن ره بخواست و بینیویشت: «اونِ نام یحیی ایسه!»، اوشان همتان ماتا بوستید. 64 هو دَم، اونِ زوان وازا بوست و خُدایَ پرستش بُکود. 65 تمان هَمسادانَ ترس اوساد و مردوم سراسر یهودیه کو کمر درون اَنِ واسی گب زئید. 66 هرکی اَ گبانَ ایشتاوستی، خو دیل درون فیکر کودی کی: «اَ زای چُطو کسی خوائه بوستن؟» چونکی خُداوندِ دَس اونِ مرا بو. زکریا نبّوت 67 بازون اونِ پئر، زکریا، روح القدس جا پُرَ بوست و اَطو نبوّت بُکود: 68 «متوراک ببه اسرائیلِ خُداوندْ خُدا، چونکی خو مردومِ یاری ره بامو و اَشانَ آزادَ کود. 69 اون امرا ایتا پیله نیجات دئنده خو خادمِ نسلِ جا داوود اوسه کوده، 70 هَطو کی جه قدیم خو مُقدّسِ پیغمبرانِ زوانِ جا واده بدَه بو کی 71 امرا جه دُشمندانِ دَس و همۀ اوشانی کی جه اَمان خَفت دَریدی، نیجات بدِه، 72 تا خو رحمتَ اَمی پئرانَ نیشان بده و خو مُقدّسِ عهدَ به یاد باوره؛ 73 هو قَسمیَ کی اَمی پئر ابراهیم واسی بُخورده امرا فدِه 74 کی امرا جه دُشمندِ دَس جیویزانه و امرا یاری بدَه کی اونَ بی هی هراسی پرستش بُکونیم، 75 و تمان اَمی عمر اون محضر درون قدّوسیت و عیدالت مَرا سر بُکونیم. 76 و تو، می زای، خُدای متعالِ پیغمبر دخواده خوائی بوستن؛ چونکی پیشتر جه خُداوند خوائی شئون تا رائانَ اون ره آبادَ کونی، 77 و اونِ مردومَ اَ شناغَ فَدی کی اوشانِ گُنائان بخشنِ مَرا، اَشانَ نیجات دِئه. 78 چونکی اَمی خُدا ایتا دیل دَره پُر جه رَحمت، جه اَ رو، جه بُجوری آسمان، آفتاو، امرا فتاوه. 79 تا هوشانیَ کی ظولمات و مرگِ سایه درون ایسائید، روشنائی فَده، و اَمی قدمانَ آشتی و سلامتی راه درون رائنمایی بُکونه.» 80 و ولی اُ زای پیله بوستی و روح درون باقُوا، و تا اُ روج کی اسرائیلِ مردوم ره خیدمَت بُکونه، ویاوانِ درون سر کودی. |
@ 2024 Korpu Company