یوحنا 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعیسی پنج هیزار نفرَ غذا دئه 1 چن وقت بازون، عیسی اُ طرف جلیل دریا کی هو تیبِریه دریایه، بُشو. 2 پیله جماعتی اون دُمبالسر رادکفتید، چون نیشانه ئان و مُعجزه ئانی کی ناخوشان شفا دَئن موقع انجام بدَه بویَ، بیده بید. 3 پس عیسی ایتا پوشته سر بُشو و خو شاگردان مرا اویا بینیشت. 4 یهودیانِ پِسَخ عیدِ نزدیک بو. 5 وقتی عیسی خو سرَ راستَ کود و بیده کی پیله جماعتی اون سمت اَمون دَرید، فیلیُپسَ بگفت: «جه کویا نان بیهینیم تا اَشان بُخورید؟» 6 اَنه بگفت تا اون امتحان بُکونه، چونکی خودِش خُب دانستی چی خوائه بُکونه. 7 فیلیپُس جواب بدَه: «اَگه دویست دینار اَندر نان بیهینیمَم اَشان ره وس نُکونه، حتی اَگه، هر تا فقط ایپچه بُخورید.» 8 ایتا ده جه شاگردان آندریاس نام، کی شَمعون پِطرُس برار بو، بگفت: 9 «ایتا کوجی رِی اَیا ایسا کی پنج تا نانِ جو و دونه ماهی دَره، ولی اَن اَ جماعت ره چی کونه؟» 10 عیسی بگفت: «مردومَ بینیشانید.» اویا خَیلی علف دوبو. پس اوشان کی دوروَر پنج‌هزار مردای بید، بینیشتید. 11 هوموقع عیسی نانَ بیگیفت و شُکر بُکوده بو پسی، اوشان میان کی نیشته بید سَام بُکود، و هونقدریم کی خواستید اوشانَ ماهی فدَه. 12 وقتی کی بُخوردید و سئرا بوستید، عیسی شاگردان بگفت: «زیاد باورده خُرده نانانَ جمَ کونید تا هیچّی لا نبه.» 13 پس اوشانَ جمَ کودید و جه زیادباورده تیکه ئانِ اُ پنج تا نانِ جوئی کی جماعت بُخورده بید، دوازده تا سبد پُرَ بوست. 14 مردوم وقتی اَ نیشانه و مُعجزه یَ کی عیسی انجام بدَه، بیده ئید بگفتید: «حئیقتن، اون هو پیغمبری ایسه کی بایسی اَ دُنیا درون بایه.» 15 عیسی وقتی بفهمست مردوم خیال دَریدی کی اونَ بیگیرید و بزور پادشا بُکونید، اویا تَرکا کود و ایوار ده تنها کوه بُشو. عیسی آب رو را شه 16 غروب دَم، عیسی شاگردان، دریا سمت بُشوئید 17 و لوتکایَ سوارَ بوستید و اُ طرف دریا، کَفرناحوم شار سمت رادکفتید. هوا تارکَ بوسته بو، ولی عیسی هنو اوشانَ ورجه ناموبو. 18 هه میان دریا، تُندِ باد واسی کولاک بُبوست. 19 وقتی دوروَر شیش کیلومتر پارو بزه بید، عیسیَ بیده ئید که دریا رو راه شئون دَره و لوتکایَ نزدیکَ بوستن دَره. پس اوشان دیل زاله بترکست. 20 ولی عیسی اوشانَ بگفت: «منم؛ نترسید.» 21 بازین بخواستید اونَ لوتکا سوارَ کونید، کی لوتکا هو دَم اُ جائی کی خواستید بیشیدَ، فارسه. عیسی، نان زیندگی 22 فردایی، جماعتی کی دریا اُ طرف ایسابید، بفهمستید کی جغیر ایتا لوتکا، لوتکای دیگه ئی اویا ننه بو، و دانستیدَم کی عیسی خو شاگردان مرا اونَ سوار نُبوسته بو، بلکی شاگردان خوشانِ ره بُشوبید. 23 هو موقع چن تا ده لوتکا تیبِریه جا باموئید و نزدیک اُ جائی فارسه ئید کی اُ مردوم، بعد اَنکی خُداوند شُکر بُکوده بو، نان بُخورده بید. 24 پس وقتی کی جماعت بفهمستید کی نه عیسی اویا ایسا و نه اونِ شاگردان، اُ لوتکا ئان سوارَ بوستید و عیسی وامُجستن ره کَفَرناحوم بُشوئید. 25 وقتی کی عیسیَ اُ طرف دریا بیافتید، اونَ بگفتید: «اوستاد، کِی اَیا باموئی؟» 26 عیسی جواب بدَه: «حئیقتن، شمرأ گَم، مَرا وامُجیدی نه اُ نیشانه ئان و مُعجزه ئان واسی کی بیده ئید، بلکی اُ نان واسی کی بُخوردید و سئرا بوستید. 27 اُ خوراک واسی کی از بین شه کار نُکونید، بلکی اُ خوراک واسی کی تا ابدی زیندگی بجا مانه کار بُکونید، خوراکیَ کی انسان پسر شمرأ خوائه فدن. چون خُدای پدر، انسان پسرِ سر مُهر تأیید بزه.» 28 هو موقع اوشان عیسی جا واورسه ئید: «چی کارانی بُکونیم کی خُدا کارانَ انجام بِدَه بیبیم؟» 29 عیسی اوشان جواب بدَه: «کاری کی خُدا شیمی جا خوائه بُکونید اونه کی اونِ اوسِه بُکوده یَ ایمان باورید.» 30 اوشان عیسیَ بگفتید: «چی نیشانه و مُعجزه ئی امرا انجام دئی تا اون دِئن مرا واوَر بُکونیم؟ چی مُعجزه ئی کونی؟ 31 اَمی پئران ویاوان درون منّا، اُ نانی کی آسمان جا بجیر فووستی، بُخوردید، هُطو کی مُقدّسِ بینیویشته ئان درون بینیویشته بُبوسته: ”موسیِ پیغمبر، آسمان جا اوشانَ نان فدَه تا بُخورید.“ 32 عیسی جواب بدَه: «حئیقتن، شمرأ گَم، موسی نُبو کی اُ نانَ آسمان جا شمرأ فَدَه، بلکی می پئره کی حئیقی نانَ آسمان جا شمرأ فَدِه. 33 چون خُدا نان، اونه کی آسمان جا بجیر بامو و دُنیایَ زیندگی فَدِه.» 34 پس اوشان بگفتید: «آقا، اَ نانَ همیشک اَمَره فَدَن.» 35 عیسی اوشانَ بگفت: «اُ نانی کی زیندگی بخشه منم. هرکی می ورجه بایه، هرگس ویشتا نیبه، و هرکی مَرا ایمان باوَره هرگس تشنه نیبه. 36 ولی هُطو کی شمرأ بگفتم، با اَنکی مَرا بیده ئید، ولی هنو ایمان ناوردیدی. 37 تمان اوشانی کی پئر مَرا فَدَه می ورجه اَئیدی؛ و اُ کَس کی می ورجه اَیه اونَ هرگس می جا دورا نُکونم. 38 چونکی آسمان جا بجیر ناموم تا می خواسته یَ انجام بدم، بلکی باموم تا خواسته یِ اونی کی مَرا اوسِه بُکوده یَ به انجام فارسانم. 39 و اونی کی مَرا اوسی بُکوده خواسته اَنه کی جه اوشانی کی اون مَرا فَدَه، هیتّای جه دَس ندم، بلکی اوشانَ آخر زمات زنده بُکونم. 40 چون می پئر خواسته اَنه کی، هر کسِ چوم به پسر ببه و اونَ ایمان باوره، ابدی زیندگیَ دَره، و من آخر زمات درون اونَ زنده کونم.» 41 بازون یهودیان اونِ باره غُرغُر بُکودید، چره کی عیسی بگفته بو «منم اُ نان کی آسمان جا بجیر بامو.» 42 اوشان گفتیدی: «مگه اَ مردای، عیسی یوسف پسر نیه کی اَمان اونِ پئر و مارَ ایشناسیم؟ پس چُطو الان گه کی ”آسمان جا بجیر باموم“؟» 43 عیسی جواب بدَه: «همدیگر مرا اَنقد غُرغُر نُکونید. 44 هیکّس نتانه می ورجه بایه مگر اُ پئری کی مَرا اوسِه کوده، اونَ می سمت فاکشه، و من آخر زمات درون اونَ زنده کونم. 45 پیغمبران بینیویشته ئان درون بامو دَره ”همه خُدا جا خوائید آموختن.“ پس هرکی خُدا جا بیشتاوه و اون جا یاد بیگیره، می ورجه اَیه. 46 هیکّس پئرَ بیده نره، جغیر اونکی خُدا طرفِ جا اَیه؛ اونه کی پئرَ بیده. 47 حئیقتن، شمرأ گَم، هرکی ایمان دَره، ابدی زیندگیَ دَره. 48 من اُ نانی ایسم کی زیندگی فَدِه. 49 شیمی پئران، منّای ویاوان درون بُخوردید، و با اَ حال بمَردید. 50 اَنه، نانی کی آسمان جا بجیر اَیه، کی هرکی اونِ جا بُخوره، نخوائه مَردن. 51 منم اُ نانی کی زیندگی فَدِه و آسمان جا بجیر بامو . اَگه ایکس اَ نان جا بُخوره، تا ابد زنده مانه. اُ نانی کی من دُنیا زیندگی ره فدَم، می تنه.» 52 یهودیان میان بُگو مگو دکفت کی: «اَ مردای چُطو تانه خو تَنَ امرا فَده تا بُخوریم؟» 53 عیسی اَشانَ بگفت: «حئیقتن، شمرأ گَم، کی تا انسان پسر تَنَ نُخورید و اونِ خونَ ننُوشید، شیمی درون زیندگی نارید. 54 هرکی می تَنَ بُخوره و می خونَ بُنوشه، ابدی زیندگی دَره، و من آخر زمات درون، اونَ زنده خوائم کودن. 55 چونکی می تَن حئیقتی خوردنی و می خون حئیقتی نوشیدنیه. 56 اُ کَس کی می تَنَ خوره و می خونَ نوشه، می درون مانه و من اون درون. 57 دُرُست هُطو، اُ پئری کی زیندگی فَدِه مَرا اوسِه کود و من هو پئر خاطری زنده ئم، هرکسَم کی مَرا بُخوره می خاطری زنده مانه. 58 اَن اُ نانیه کی آسمان جا بجیر بامو؛ نه اُ نانیَ کی شیمی پئران بُخوردید و با اَ حال بَمردید؛ بلکی هر کَس اَ نانِ جا بُخوره، تا ابد زنده مانه.» 59 عیسی اَ گبان زماتی بگفت:کی یهود عبادتگا کی کَفَرناحوم درون بو، تعلیم دَئی. پِطرُس اعتراف کودن 60 خَیلی جه عیسی شاگردان اَ گبان ایشتاوستن مرا بگفتید: «اَ گبان خَیلی سخته، کی تانه اونَ قُبیل بُکونه؟» 61 ولی عیسی، دانستی کی اونِ شاگردان اَ جریان واسی غُرغُر کونیدی، اَشانَ بگفت: «هه جریانِ کی شمرأ ناراحتَ کونه؟ 62 پس اَگه انسان پسرَ بیدینید جه هو جائی کی اول ایسابو بُجور شه چی خوائید کودن؟ 63 خُدا روحه کی زنده کونه؛ جسم هیچ فایده ئی ناره. گبانی کی من شمرأ بگفتم، روح و زیندگیه. 64 ولی بعضی جه شُمان ایسائید کی ایمان ناوریدی.» چونکی عیسی جه اول دانستی کیان ایمان ناورید و اون کیسه کی اونَ دُشمند دَس فَدِه. 65 بازون عیسی دُمباله بدَه: «هن واسی شمرأ بگفتم کی هیکّس نتانه می ورجه بایه، جغیر اونکی می آسمانی پئر جا اونِ ببخشه بُبوسته بِبِه.» 66 بازون پس، خَیلی جه عیسی دُمباله روئان اونَ تَرکا کودید و ده اونَ هَمرائی نُکودید. 67 پس عیسی اُ دوازده شاگردَ بگفت: «شُمانم خوائید بیشید؟» 68 شَمعونِ پِطرُس جواب بدَه: «آقا، کی ورجه بشیم؟ ابدی زیندگیِ کلام تی ورجه نئَه. 69 و اَمان ایمان باوردیم و دانیم کی تو اُ قدّوسِ خُدا ایسی.» 70 عیسی اوشان جواب بدَه: «مگه شُمان دوازده نفرَ من انتخاب نُکودم؟ ولی با اَ حال، اینفر جه شُمان ایتا ابلیسه.» 71 عیسی، یهودا، شَمعون اَسخَریوطی پسرَ ایشاره کودی، چونکی اون ایتا جه اُ دوازده نفر بو کی خواستی چن وقت بعد عیسیَ دُشمند دَس فَده. |
@ 2024 Korpu Company