یوحنا 5 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانعلیل مرداک شفا حوض کناری 1 چن وقت بازون، عیسی ایتا عید ره کی یهود شین بو، اورشلیم شار سو بُشو. 2 اورشلیم درون، ’دروازه ی گوسفند ‘ کنار، ایتا حوض نئَه کی عبرانی زوان درون، اونَ ’بِیت‌حِسْدا‘ گیدی و پنج تا ایوان دَره کی هرتا سایبان دَریدی. 3 اویا ایتا پیله دسته جه علیلان یعنی کوران و شلان و ایفلیجان خوفتیدی و رافا بید آب تکان بُخوره. 4 چونکی اوشان فیکر کودیدی کی هر چن وقت، ایتا فیریشته جه خُداوند طرف اَیه و آبَ تکان دئه؛ اوّلین کَسی کی آبِ تکان بُخورده بو پسی حوض درون شوئی، جه هر ناخوشی کی دَشتی شفا گیفتی. 5 اویا، ایتا مردای ایسا بو که سی و هشت سال علیل بو. 6 وقتی عیسی بیده کی اون اویا خوفته و دَنستی کی خَیلی زماتِ کی اَ ناخوشیَ دَره، اونِ جا واورسه: «خوائی شفا بیگیری؟» 7 علیلِ مرداک بگفت: «آقا، هیکّس نارَم کی وقتی آب تکان خورِه، مَرا حوض درون بنه، و تا مَرا اویا فارسانم، اینفر دیگر جُلُوتر جه من بدرون بُشو دَره.» 8 عیسی اونَ بگفت: «ویریز، تی جیگای اوسان و بوشو.» 9 اُ مردای دَرجا شفا بیگیفت و خو جیگای اوساد و بنا به را شئون بُکود. اُ روج، مُقدّسِ شنبه بو. 10 هنه واسی یهودیانِ سران شفا بیگیفته مرداکَ بگفتید: «ایمروج مُقدّسِ شنبه یه و شرعاً تره روا نیه کی تی جیگای اَ طرف اُ طرف ببَری.» 11 اُ مرداک جواب بدَه: «اون کی مَرا شفا بدَه مَرا بگفت تی جیگایَ اوسان و را بوشو“.» 12 اون جا واورسه ئید: «اون کی تره بگفت تی جیگایَ اوسان و را بُشو، کی بو؟» 13 ولی اُ شفا بیگیفته مرداک نانستی اون کیسه، چونکی عیسی اُ خلق میان کی اویا ایسابید غِیبا بوسته بو. 14 ایپچه دئرتر، عیسی اُ مرداکَ معبد درون بیافت و اونَ بگفت: «بیدین، هسّا خُبَ بوستی، دِه گُناه نوا کودن تا ایچی بدتر تی سر نایه.» 15 اُ مردای بُشو و یهودیانَ بگفت: «اون کی مَرا شفا بدَه، عیسی یه.» 16 هَن واسی بو کی یهودیان عیسیَ اذیت و آزار کودید، چونکی مُقدّسِ شنبه درون اَجور کارانَ کودی. 17 ولی عیسی جواب، اَن بو کی «می پئر هنو کار کونه، منم کار کونم.» 18 هن واسی یهودیان ویشتر جه قبل خواستید کی اونَ بُکوشید، چونکی نه فقط مُقدّسِ شنبه قانونَ زیر پا نئی، بلکی حتی خُدایَم خو پئر دوخوادی و خودِشَ خُدا مرا مساوی دانستی. 19 پس عیسی اَطو اوشانَ جواب بدَه: «حئیقتن، شمرأ گَم کی پسر خودِش جا نتانه کاری بُکونه مگه اُ کارانی کی دینه اونِ پئر انجام دئه؛ چون هر‌چی پئر کونه، پسرَم هو کارَ کونه. 20 چونکی پئر، پسرَ دوست دَره و هر کاریَ کونه اونَ نیشان دئه و پیله تر جه اَ کارانم اونَ نیشان خوائه دَئن تا شُمان ماتا بید. 21 چون هُطو کی پئر مُردئان زنده کونه و اوشانَ زیندگی فدِه، هوطوئم پسر هر کیَ بخوائه، زیندگی فَدِه. 22 چونکی پئر هیکّس داوری نُکونه، بلکی تمان داوری کارَ پسر دَس واسپارده. 23 تا تمان مردوم، پسرَ حُرمت بَنید، هُطو کی پئرَ حُرمت نیئیدی. اُ کَس کی پسر حُرمتَ نَنه، هو پئرَم کی اونِ اوسِه بُکوده، حُرمتْ ننِه. 24 حئیقتن، شمرأ گَم، هر کی می کلامَ بیشتاوه و کسی کی مَره اوسِه بُکوده یَ ایمان باوره، ابدی زیندگی دَره و داوری نیبه، بلکی جه مرگ به زیندگی بُشو دَره. 25 حئیقتن، شمرأ گَم، زماتی فارسه، بلکی هه اَلانه، کی مُردئان خُدا پسر صدایَ ایشتاویدی و اوشانی کی ایشتاویدی، زنده خوائید بوستن. 26 چون هُطو کی پئر خو درون زیندگی دَره پسرم فدَه، تا خو درون زیندگی بدَره، 27 و اونَ اَ قدرت فدَه کی داوریَم بُکونه، چونکی انسان پسره. 28 اَ گبان جا ماتا نیبید، چونکی زماتی فارسه کی همۀ اوشانی کی قبر درونید، اونِ صدایَ ایشتاویدی و بیرون خوائید اَمون. 29 اوشان کی خُبی بُکوده بید، زنده بیدی کی تا به ابد زیندگی بُکونید، و اوشانی کی بدی بُکوده بید، زنده بیدی تا داوری بیبید. 30 من می جا نتانم کاری کودن، بلکی بنا به اونچی ایشتاوم داوری کونم و می داوری عادلانه یه، چونکی می خواسته دُمبال نیئم بلکی، اُ کَس خواسته دُمبالم کی مَره اوسِه بُکوده. 31 «اَگه من خودم، مَرا گُوائی بدم، می گُوائی ایعتبار ناره. 32 اینفر دِه ایسا کی می باره گُوائی دئه و دانم اونِ گُوائی می باره ایعتبار دَره. 33 شُمان کَسانیَ یحیی ورجه اوسِه کودید و اون، حئیقت ره گُوائی بدَه. 34 نه اَنکی من آدمی گُوائی قُبیل بُکونم، بلکی اَ گبانَ اَنِ واسی زنم تا نیجات پیدا بُکونید. 35 یحیی چراغی بو تابان و سوجان و شُمان خواستیدی ایپچه اونِ روشنائی درون خوش بیبید. 36 ولی من گُوائی پیله تر جه یحیی گُوائی دَرم چونکی اُ کارانیَ کی پئر مَرا واسپارده تا به آخر فارسانم، یعنی هه کارانی کی کونم، هَشان مَرا گُوائی دیئیدی کی پئر مَرا اوسِه کوده. 37 و هو پئری کی مَرا اوسِه کوده، خودِش می باره گُوائی دئه. شُمان هرگس اونِ صدای نیشتاوستید و اونِ دیمَ نیدِه ئید 38 و اونِ کلام شیمی درون ننَه، چونکی اونِ اوسِه بُبوسته یَ ایمان نارید. 39 شُمان مُقدّس کتابانَ واموجیدی، چونکی گُمان کونید بواسطه ی اون، ابدی زیندگی دَریدی، هسّا هه کتابان مرا گُوائی دیئیدی. 40 ولی نخوائید می ورجه بائید تا زیندگی بیاوید. 41 «آدمیان جا جلالَ قُبیل نُکونم، 42 ولی شمرأ خُب ایشناسم کی خُدا محبتَ شیمی دیل درون ناریدی. 43 من می پئر نام مرا باموم، ولی شُمان مَرا قُبیل نُکونید. اَگه اینفر دیگه خو نام مرا بایه، اونَ قُبیل خوائید کودن. 44 چُطو تانیدی ایمان باورید وقتی کی جلالَ همدیگر جا قُبیل کونیدی؟ ولی اُ جلال دُمبال کی خُدای یکتا جا ببه، نیئید. 45 خیال نُکونید، منَم کی پئر ورجه شمرأ متهم کونه؛ اونی کی شمرأ متهم کونه موسی پیغمبره، هون کی به اون دیل دَوَستید. 46 چونکی اَگه موسیَ ایمان دَشتید، مَرا ئم ایمان اَوردیدی، چونکی اون می باره بینیویشته. 47 ولی اَگه اونِ بینیویشته ئانَ واوَر ناریدی، چُطو می گبان واوَر خوائید کودن؟» |
@ 2024 Korpu Company