یعقوب 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانفرق نَئن گُناهِ 1 می براران، شُمان کی اَمی خُداوند عیسی مسیح، اُ خُداوند جلالَ ایمان دَریدی، نبایستی آدمان میان فرق بَنید. 2 چون اَگه اینفر ایتا اَنگوشتر طلا و قشنگ لباس مَرا شیمی مجلس درون بایه و ایتا نادار آدمم ژندره لباس امرا بدُرون بایه، 3 و اگه شُمان اونیه کی قشنگ لباس دُکوده دَره بیشتر تحویل بیگیرید و اونَ بیگید: «بیا اَ خُب جا سر بینیش،» ولی اُ نادار آدم بیگید: «هویا بأس!» و یا: «اَیا می پا جیر زمین سر بینیش،» 4 مگه شُمان شیمی میان فرق نَنَئیدی و شُرور فکران امرا قضاوت نُکودیدی؟ 5 عزیز براران، گوش فَدید! مگه خُدا اَ دُنیا نادارانَ انتخاب نُکوده تا ایمان درون دولتمند بیبید و اُ پادشائی وارث بیبید کی خُدا اوشانیَ کی اونَ دوست دَریدی واده فدَه؟ 6 ولی شُمان فقیر آدمَ بی حُرمتی بُکودیدی. مگه پولدار آدمان نیئید کی شیمی سر ظلم کونیدی و شمرأ به محکمه فَاکشیدی؟ 7 مگه اوشان نیئید کی اُ خُب اسمَ کی شیمی سر نَئه، کُفر گیدی؟ 8 اَگه شُمان راس راستی شاهانه شریعتَ مطابق مقدّس بینیویشته بجا باورید کی گه: تی هَمساده یَ هُطو تی جانِ مانستن دوست بدَر،» خُبِ کار کونیدی. 9 ولی اَگه فرق بَنید، گُناه بُکوده ئید و شریعت، شمرأ تخصیر کار دینه و شمرأ محکوم کونه. 10 چونکی اَگه اینفر تمان شریعتَ بجا باوره ولی ایتا جه اوشان درون کم کاری بُکونه، تمانِ اُ شریعت درون گُناهکار ایسه. 11 چون اُ خدایی کی بگفت: «زینا نُکون،» هَطوئَم بگفت: «قتل نُکون.» تو اَگه زینا نُکونی ولی قتل بُکونی، شریعتَ قانونَ بشکَنه‌ئی. 12 پس اُ کسانِ مانستن گَب بزَنید و عمل بُکونید کی دَنیدی مطابق شریعتِ آزادی، اوشان ره داوری به، 13 چونکی داوری نسبت به اونکی رحم نُکوده، بی رحم خوائه بوستن. رحم، داروی سر حریفَ به! ایمان بی اعمال بمرده یِه 14 می براران، اَگه اینفر ادعا بُکونه کی ایمان دَره، ولی اعمال ندَره چی فایده دَره؟ اَجور ایمانی تانه اونَ نجات بده؟ 15 اَگه ایتا برار یا خواخور، خو هر روج خوراک و لباس ره محتاج بِبه 16 و اینفر جه شُمان اوشانَ بگه: «بیشید به سلامت، گرم و سیر بیبید،» ولی اوشانِ خواسته ئان جسمیَ برآورده نُکونه، چی فایده دَره؟ 17 پس خالی ایمان، اَگه اعمال امرا نَبه، بَمرده یِ. 18 ولی امکان دَره کی اینفر بگه: «تو ایمان دَری و مَنم اعمال دَرم!» تو تی ایمانَ بی اعمال مَرا نیشان بَدن و منم می ایمانَ می اعمال مَرا تَره نیشان دئم. 19 تو باور دَری کی خُدا ایتایِ. خُب کونی! حتّی دیوانم اَجور باوری دَریدی و ترس جا پرکیدی! 20 ای نادان، خوائی بدانی کی چره ایمان بی اعمال ثمر ناره؟ 21 مگه اَمی جّد ابراهیم خو اعمال مَرا صالح بیشمارده نُبوسته، اُ موقع کی خو پسر اسحاقَ قربانگا سر پیشکش بُکوده؟ 22 دینی کی اونِ ایمان و اعمال با هم کار کودید، و اونِ ایمان، اونِ اعمال مَرا کامل بُبوست. 23 و توارت اُ بینیویشته به حئیقت فارسه کی گه: «ابراهیم، خُدایَ ایمان باوَرد و اَن اونِ ره صالحی بیشمارده بُبوست،» و ابرهیم خُدا ریفِق دُوخواده بُبوست. 24 پس دینیدی اعمال اَمرایِ کی آدمی صالح بیشمارده به، نه فقط ایمان مَرا. 25 هُطوئَم مگه فاحشه راحاب خو اعمال مرا صالح بیشمارده نُبوست، اُ موقع کی قاصدانَ پناه بِدَه و اوشانَ ایتا دیگه راهِ جا روانه کود؟ 26 هُطوکی تَن روح جا سیوا بِبه میره، ایمانم اعمال جا سیوا بِبه میره. |
@ 2024 Korpu Company