عبرأنیأن 4 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

خُدا آسایش فَدَئن

¹ پس با اَنکی اَ واده یِ بدرون شوئن اونِ آسایش درون هنو پابرجا ایسه، تَرسیم نُکونه معلوم بِبه کی اینفر جه شیمی میان اُ واده بدَس آوَردَنِ ره شکست بخوره.

² چونکی اَمرَئم اوشانِ مانستن خُبِ خبر فارسه، ولی اُ پیغام کی اوشان بیشتاوستید، اوشانِ ره منفعت ناشتی، چون وقتی کی اونَ بیشتاوستیدی، ایمانِ امرا گوش نُکودید.

³ چون اَمان کی ایمان باوَردیم، اُ آسایش درون راه یابیم، هُطوکی خُدا مزمور درون بگفت: «پس می غیظِ درون قسم بُخوردم، اوشان، می آسایشِ درون راه نیابیدی.» هرچن، اونِ کاران دُنیا خلق کودَنِ موقع، تمانَ بوسته بو؛

⁴ چونکی اون ایتا جا توراتِ درون، هفتم روجِ باره اَطو بگفته: «و خُدا هفتم روجِ درون، خو تمانِ کارانِ جا آسایش بیگیفت،»

⁵ و بازم اَیا بگفت: «اوشان می آسایشِ درون راه نیابیدی.»

⁶ پس جه اویا کی بعضیان هنو فرصت داریدی کی اونِ آسایش درون راه بیابید، و اوشانی کی پیشتر خُبِ خبرَ بیشتاوستید، نافرمانی واسی راه یافتنِ درون شکست بخوردید،

⁷ خُدا ایوارده ایتا خاصِ روج تعیین کونه، ’ایمروجَ‘ و خَیلی سالانِ بُگذشته بو پسی مزمورِ کتابِ درون و داوود زبانِ امرا، اَ کلماتِ مَرا بگفته: «ایمروج، اگر اونِ صدایَ ایشتاویدی، شیمی دیلانَ سنگ نُکونید.»

⁸ چونکی اگر یوشَع اوشانَ آسایش فدَه بو، دُمبالتر، خُدا ایتا دیگر روجِ باره اَطو گب نزئی.

⁹ پس خُدا مردومِ ره، مقدّس شنبه آسایش، بجا مانه.

¹⁰ چون هرکس خُدا آسایش درون راه بیافت، خو کارانِ درونم آسایش گیره. هُطوکی خُدا خو کارانِ جا آسایش بیگیفت.

¹¹ پس بائید تقلا بُکونیم تا اُ آسایشِ درون راه بیابیم، تا هیکَس اَجور نافرمانی اَمرا نَکفه.

¹² چونکی خُدا کلام، زنده یِ و کار کونه، و هرتا دو دَمِ شمشیرِ جا تیج تَرِه، اوجور واوینه کی نَفْس و روح، و مفصلان و مغز و اُستخوانَ سیوا کونه و فکران و دیلِ نیّتانَ تشخیص دِئه.

¹³ هیچ خلق بُبوسته ای خُدا چومانِ جا جیگا بخورده نیه، بلکی همه چی اونِ چومانِ جُلُو، کی امان بایستی اونَ حساب پس بدیم لُخت و سُوخت و معلومِ.

پیله کاهن عیسی

¹⁴ جه اویا کی اَمان پیله کاهنِ اعظمی دَریمی کی آسمانانَ بجور بُشو، یعنی عیسی خُدا پسر، بائید اَمی ایمانِ اعترافَ قُرص بداریم.

¹⁵ چونکی اَمی پیله کاهن، اوطو نیه کی نتانسته بی اَمی ضعفانِ اَمرا همدردی بُکونه، بلکی اون، کسی ایسه کی اَمی مانستن جه هر طرف امتحان بُبوسته، بی اونکی گُناه بُکونه.

¹⁶ پس اطمینانِ امرا، فیضِ تختَ نزدیکَ بیم تا امرا رحم بِبه و فیضَ بدَس باوَریم کی احتیاجِ موقع اَمرا یاری بُکونه.