عبرأنیأن 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

هُشدار دَئن غافل بوستن، نجاتِ جا

¹ پس اَمی حواس بایستی اونچی کی بیشتاوستیمِ سَر، ویشتر بمانه، نَبه کی اونِ جا منحرف بیبیم.

² چون، جه اویا کی اُ پیغامی کی بواسطه فیریشته ئان اعلام بُبوسته، ثابت بُبوست کی قابیل اطمینانِ، و هر تقصیر و نا اطاعتی، به حَق جزا گیفتی،

³ پس اگر اَمان اَجور پیله نجاتِ جا غافل بیبیم، چطو اونِ جزا جا جیویزیم؟ اَ نجات اول بواسطه خُداوند اعلام بُبوست و بازون بواسطه اوشانی کی اونَ بیشتاوستید، اَمرا ثابت بُبوست،

⁴ هُطوکی خُدا ئَم، جور واجور نیشانه و عجایب غرایب مُعجزات و روحِ القُدّسِ عطائانِ امرا کی عینِ خو اراده دِئه، اُ نجاتَ شهادت بدَه.

⁵ چون خُدا، اُ دُنیایی کی آیه، و اَمان اونِ جا گب زنیم، فیریشته ئانَ فرمانبر نُکود.

⁶ ایتا جا، مزمور کتابِ درون، شهادت بدَه بُبوسته کی: «انسان چیسه کی تو اونِ فکر بیبی، یا انسانِ پسر، کی اونَ اهمیت بِدی؟

⁷ تو اونَ ایپچه زمات، فیریشته ئانِ جا پَست تر بُکودی، جلال و حرمتِ تاجَ اونِ سر بنَئی،

⁸ تمانِ چیانَ اونِ پا جیر، اونِ فرمانبر بکودی.» هسّا کی خُدا تمانِ چیانَ اونِ فرمانبر بُکوده، هیچیَ باقی نَنه کی اونِ فرمانبر نَبه. هسّا، هنو نیدینیم کی همه چی اونِ فرمانبر بِبه.

⁹ ولی اَمان اونَ کی ایپچه زمات فیریشته ئانِ جا پَست تر بو، دینیم، یعنی عیسیَ، کی مرگِ عذابِ واسی، جلال و حرمتِ تاج، اونِ سر بَنه بُبوست، تا بواسطه خُدا فیض، همتانِ واسی مرگِ مزه یَ بیچیشه.

¹⁰ چون اَن دُرُست و بجا بو خُدا، کی تمانِ چیان اونِ ره و بواسطه اون وجود دَریدی، اَنه واسی کی خَیلی پسرانَ به جلال فارسانِه، بایستی اوشانِ نجاتِ بانیَ، عذابِ راهِ درون کامِلَ کونه.

¹¹ چون اونکی تقدیس کونه و اوشانی کی تقدیس بیدی، همه تان ایتا سرچشمه داریدی. جه اَ رو عیسیَ عار نایه کی اوشانَ برار دوخوانه،

¹² هُطوکی مزمور کتاب گه: «تی نامَ می برارانِ ره اعلام خوائم کودن؛ و جماعتِ میان تی ستایشَ خوائم خواندَن.»

¹³ و بازم اِشعیایِ پیغمبر کتابِ درون گه: من اونَ توکل کونم.» و بازم گه: بیدین، من و زاکانی کی خُدا مَره فدَه.»

¹⁴ پس جه اویا کی زاکان جسم و خونِ درون شَریکید، اون، خودِشَم اَ چیانِ درون شریک بُبوست، تا مرگِ راهِ درون، اونیَ کی مرگِ قوتَ دَره یعنی ابلیسَ، نابود بُکونه،

¹⁵ و تمانِ اوشانیَ کی مرگِ ترسِ واسی، تمانِ خوشانِ عمرَ اسیری بکشه اید، آزاد بُکونه.

¹⁶ چون راس راسی اون، فیریشته ئانَ یاری نُکونه، بلکی اون، ابراهیمِ نسلَ یاری دِئه.

¹⁷ پس، لازم بو کی اون جه هر بابت خو برارانِ مانستن بِبه، تا اَطو خُدا خیدمتِ درون ایتا بخشنده و ایتا وَفادارِ پیله کاهن بِبه تا مردومِ گُنائانِ ببخشه بوستن ره کفاره فَده.

¹⁸ چونکی اون خودش وقتی کی امتحان بُبوست، عذاب بکشه و تانه اوشانیَ کی امتحان بیدی، یاری بدِه.