عبرأنیأن 11 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانایمانِ امرا 1 هسّا ایمان، اطمینان کودَن اُ چیانِ سرَ ایسه کی اوشانَ اُمید دَریمی و خاطرجَم بودَن اُ چیانِ جا کی چومِ امرا نتانیم بیدینیم. 2 چونکی ایمانِ خاطری بو کی قدیمِ مردومانِ باره، خُبی امرا، تعریف و تمجید بُکودید. 3 اَمان ایمانِ مَرا فهمیم کی جهان خُدا کلام امرا خلق بُبوسته، اَطویی کی، اُ چیان کی بیدِه بِه اُ چیانِ جا کی بیده نیبه چاکوده بُبوست. 4 ایمانِ امرا بو کی هابیل قربانی تقدیم بُکوده کی قائنِ قربانی جا ویشتر قُبیل بُبوست، کی هَنِ واسی، اونِ باره گواهی بدَه بُبوست کی صالح ایسه. خُدا اونِ پیشکشانِ قبیل کودَنِ امرا، خُبی مَرا اونِ باره شهادَت بدَه. و هرچن اون بَمَرد ولی ایمانِ خاطری هنو گب زنه. 5 ایمانِ مرا بو کی خَنوخ بُجور بَبرده بُبوست تا مرگَ نیدینه، و اون پیدا نُبوست چونکی خُدا اونَ ببَرده، چون پیش جه اونکی بُجور بَبرده بِبه، اونِ باره گواهی بدَه بُبوست کی خُدا اونِ جا راضیه. 6 و بدونِ ایمان نیشه خُدایَ راضی کودن، چونکی هرکس خُدایَ نزدیکَ به، بایستی ایمان بداره کی اون ایسَا، و اوشان کی اونَ واموجیدی، پاداش گیریدی. 7 ایمانِ مرا بو کی نوح، اُ زمات کی اُ چیانِ باره کی هنو هیکَّس نیده بو، خُدا طرفِ جا واخُب بُبوست، خُداترسی مرا خو خانواده نجاتِ واسی ایتا کشتی چاکود. و اَطو دنیایَ محکوم بُکود و اُ صالحی وارث بُبوست کی ایمانِ راهِ جا بدَس اَیه. 8 ایمانِ مرا بو کی ابراهیم اُ موقع کی دعوت بُبوست، اطاعت بُکود و راه دکفت، اُ جایی بُشو کی بایستی به ارث ببَرده بی؛ و راه دکفت بی اونکی بدانه کویا شوئندَره. 9 ایمانِ مَرا بو کی اون بُشو تا واده سرزمینِ درون زیندگی بُکونه، و ایتا غریبه مانستن، اسحاق و یعقوبِ مَرا، کی اونِ امرا اَ واده درون هم ارث بید، خیمه ئانِ درون زیندگی بُکود. 10 چون اُ شارِ رافا ایسابو کی پِی ئان دَره، کی اونِ معمار و بنّا خُدایِ. 11 ایمانِ امرا بو، کی سارا قوّت بیگیفت شکم اوسانه با اَنکی سنی اونِ جا بگذشته بو؛ چونکی اون دانستی، اونکی واده بدَه وفاداره. 12 و اَطویی، ایتا مرداکِ جا، اونم کسی کی ایتا مُرده مانستن بو، نسل ئانی بوجود بامو، کی آسمانِ ستاره ئانِ اندر و دریا بی حد و حساب فورشِ اندر بید. 13 اَشان همتان ایمانِ درون بمَردید، بی اونکی واده ئانَ فیگیرید، ولی اوشانَ دورادور بیده ئید و اوشانَ سلام بگفتید و قُبیل بُکودید کی زمینِ سر غَریب ایسید. 14 چون اُ آدمانی کی اطو گب زنیدی، نیشان دیئیدی کی خوشانِ ره ایتا وطنِ دُمبال گردیدی. 15 اگه اوشان اُ سرزمینِ فکر بید کی اونِ جا بیرون باموئید، واگَردَستنِ ره فرصت داشتیدی. 16 ولی اَطو کی دینیمی، اَشان، ایتا بختر مملکتِ دُمبال بید، یعنی ایتا آسمانی مملکت. جه اَ رو خُدا عار ناره کی اوشانِ خُدا دوخواده بِبه، چونکی اوشانِ ره ایتا شار آماده بُکوده. 17 ایمانِ امرا بو کی ابراهیم وقتی کی امتحان بُبوست، اسحاقَ ایتا قربانی مانستن تقدیم بُکود؛ و اونکی واده ئانَ فیگیفته بو، قُبیل بُکود کی خو ایتا دانه پسرَ قربانی بُکونه، 18 هون بو کی اونَ بگفته بُبوست: «تی نسل اسحاقِ جا دوخواده خوائه بوستن.» 19 ابراهیم اَطو فکر کودی کی خُدا تانه حتّی اسحاقَم مُرده ئانِ جا زنده بُکونه، و شِه گُفتن کی ابراهیم اَطوئی اسحاقَ مرگِ جا پس فیگیفت. 20 ایمانِ امرا بو کی اسحاق، یعقوب و عیسویَ آینده چیانِ باره برکت بدَه. 21 ایمانِ امرا بو کی یعقوب اُ موقع کی مَردَن دُبو، هرتا جه یوسفِ پسرانَ برکت بدَه و هُطوکی خو عصایَ تکیه بدَه بو، سجده بُکود و پرستش بُکود. 22 ایمانِ امرا بو کی یوسف اُ موقع کی مَردَن دُبو، بنی اسرائیلِ شوئن جه مصر جا خبر بدَه و خو خاشانِ باره وصیت بُکود. 23 ایمانِ امرا بو کی، اُ موقع کی موسی به دُنیا بامو، اونِ پئر و مار، سه ماه اونَ جیگا بدَه اید، اَنه واسی کی بیدِه اید اون قشنگِ زاکه، و پادشا حکمِ جا نترسه اید. 24 ایمانِ امرا بو کی موسی وقتی پیلَه بوست، اَ بارِ جیر نشو کی، فرعونِ کُرِ پسَر دوخواده بِبه. 25 اون حاضر بُبوست کی خُدا مردومِ امرا خَفَت بُخوره، تا اَنکی ایپچه زمات گُناهِ خوشی ئانِ جا کیف بُکونه. 26 و اُ سرکوفتَ کی مسیح خاطری بو، ایتا گنج پیله تر جه مصر گنج ئان بدانِست، چونکی اون اُ پاداشِ دُمبال بو. 27 ایمانِ امرا بو کی موسی مصرِ جا بیرون بامو و پادشاهِ غیظِ جا نترسه، اون تاب باوَرد چون اونیَ دِئی کی نشاستی دِئن. 28 ایمانِ امرا بو کی موسی پِسَخ و خونِ پاشانِئنَ بجا باوَرد تا اُ فیرشته کی اولتّا زاکانَ نابودَ کودی، اسرائیلِ اولتّا زاکانِ سر دَس نَنه. 29 ایمانِ امرا بو کی اسرائیلِ مردوم جه سرخِ دریا میان ایتا چُئرِ زمینِ مانستن رَدَّ بوستید؛ ولی وقتی مصریان تقلا بکودید کی هه کارَ بُکونید، دَمَردید. 30 ایمانِ امرا بو کی اَریحا شارِ دیواران بعدِ اَنکی اسرائیلِ مردوم هفت روج اونِ دور بچَرخَستید، فُگوردست. 31 ایمانِ امرا بو کی فاحشه راحاب، اوشانِ امرا کی نافرمان بید بُکوشته نُبوست چونکی اون، جاسوسانَ گرمی امرا قُبیل بُکود. 32 دِه چی بگم؟ چونکی دِه وقت نیئه، جِدعون و باراق و شَمشون و یَفتاح و داوود و سموئیل و پیغمبرانِ باره گب بزنَم، 33 کی ایمانِ امرا، مملکتانَ فَتح بکودید، عدالتَ برقرار بکودید، و واده‌ئانَ بدَس باوَردید؛ شیرانِ دهنَ دَوَستید، 34 آتشِ وَلَ دوکشانِه اید، و شمشیرِ دَمِ جا، جان به دَر بَبردید، اوشانِ ضَعفان، قوّت بُبوست، جنگ درون زوردار بُبوستید، و اَجنبی لشکرانَ دَتَرانه اید. 35 زناکان، خوشانِ مُرده ئانَ زنده بیافتید. بعضیان عذاب بکشِئید و آزادیَ قُبیل نُکودید، تا ایوارده ایتا بختر زیندگی واسی زنده بیبید. 36 بعضیان رخشن بُبوستید و شلاق بخوردید و حتّی زنجیلِ مرا دوسته بُبوستید و زندانِ درون دَکفتید. 37 اوشان سنگسار بُبوستیدی، ارّه امرا دو خاله بُبوستید، شمشیرِ امرا بُکوشته بُبوستیدی. گوسفند و بُز پوستَ دُکوده بید، نادار و مصیبت بکشه و ذلیل و آواره بُبوستید. 38 اوشان کی دُنیا اَشانِ لایق نُبو، بیابانان و کوه ئان، و غارئان و زمینِ شکافانِ درون آواره بید. 39 تمانِ اَشان، با اَنکی اوشانِ ایمانِ واسی بو کی اوشانِ باره خُبِ شهادتان بدَه بُبوست، واده یَ بدَس ناوَردید، 40 چونکی خُدا ایتا بختر چی، امرا حاضرَ کوده بو، تا بدونِ اَمان اوشان کامل نیبید. |
@ 2024 Korpu Company