اعمالٚ رسولأن 27 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

پولُس روم شه

¹ وقتی تصمیم بیگیفتد کی اَمان بایستی دریا راهِ جا بیشیم ایتالیا، پولُس و چن تا جه زندانیانَ ایتا اَفسر، یولیوس نامَ تحویل بدَه ئید. یولیوس، جه امپراطور رومِ گُردان بو.

² پس ایتا کشتی کی اَدرامیتینوس شار جا آمون دبو و آسیا ولایت بندران سو شئون دوبو، سوارَ بوستیم و رادکَفتیم. آریستارخوسِ مقدونیم کی تِسالونیکی شین بو اَمی امرا ایسا بو.

³ فردایی صِیدون شارَ فارسه ئیم، یولیوس پولُسَ لوطف بُکوده و وَهَشته کی خو رِفقان ورجه بشه تا اُ چیانیَ کی احتیاج دَره اونَ فَدید.

⁴ ایوارده جه اویا راهی دریا بُبوستیم، ولی اَنِه واسی کی باد پسا پسا اَمون دوبو، پس مجبور بُبوستیم جه اُ طرفِ قبرسِ کی باد ناموئی پیش بیشیم.

⁵ بعد اَنکی کیلیکیه و پامفیلیه بندرانِ جا ردّا بوستیم، میرا بندر، کی لیکیه منطقه درون نَئه بو بجیر باموئیم.

⁶ رومی اَفسر اویا ایتا کشتی‌ بیافت کی اسکندریه جا، ایتالیا شئون دوبو، و اَمرا اُ کشتی درون سوارَ کود.

⁷ چن روج اَمرا یواش یواش پیش بُشوئیم و گرفتاری مرا کِنیدوس ساحل فارسه ئیم. چونکی بادْ پسا پسا اَمون دوبو، مجبور بُبوستیم اَمی مسیرَ عوضَ کونیم و جه اُ طرفِ کِرِتِ جزیره کی باد ناموئی حرکت بُکودیم، و تا سالمونی شار جُلُو، پیش بُشوئیم.

⁸ ساحلِ کنار جا سختی مرا ردَّ بوستیم و ایتا جا فارسه ئیم کی ’قشنگ بندران‘ دوخواده بوستی کی لاسائیه شار نزدیکی بو.

⁹ جه اویا کی خَیلی وقت تَلف بُبوسته بو و هسّا اَ وقت سال هم دریا درون سفر کودن خطرناک بو و اُ روجانی ئَم کی روزه گیفتیدی بُگُذشته بو، اَنه واسی، پولُس اوشانَ نصیحت بُکود و بگفت:

¹⁰ «آقایان، تانم بیدینم کی اَمی سفر خَیلی خَطرناکه، و نه فقط کشتی و اونِ بارَ خَیلی ضرر زَنه، بلکی اَمی جانم به خَطر دکفه.»

¹¹ ولی رومی اَفسر، ناخُدا و صاحاب کشتی گبانَ ویشتر اهمیت دَئی تا پولُس گبانَ.

¹² چون زمستان درون اُ بندر میان ایسَان مناسب نُبو، هنه واسی بیشتریان، تصمیم بیگیفتید کی اَمی سفرَ دُمباله بدیم، اَ اُمید اَمرا کی فینیکس بندر فارسیم و زمستان ره اویا بأسیم. اَ بندر، کِرِت درون بو کی رو به جنوب غربی و شمال غربی نئه بو.

دریا کولاک

¹³ وقتی جنوبِ باد یواش یواش ویریشت اوشان خیال بُکودید کی به خوشان مقصد فاراسه ئید؛ پس کشتی لنگرَ بُجور فاکشه ئید و کِرِت راستا، ساحل نزدیکی، خوشان رائَ پیش بیگیفتید.

¹⁴ ولی خَیلی نُگُذشته کی ایتا تُندِ باد، کی اونَ شمال شرقی باد گفتیدی، خشکی جا اَمی سمت ویریشت.

¹⁵ کشتی، کولاکَ دوچارَ بوست و نتانستی خلافِ اُ باد پیش بشه؛ هنه واسی، دِه اَمرا بادِ دَس واسپاردیم و اونِ اَمرا بُشوئیم.

¹⁶ ایتا کوجدانه جزیره پوشت کی کُودا نام داشتی پناه بیگیفتیم و دشواری مرا بتانستیم قایق نیجاتَ کی کشتی عقب نئه بو فارسیم.

¹⁷ وقتی ملوانان قایق نیجاتَ کشتی عرشه سر باوردید، لافَند مرا، کشتی دُورَ قایم دَوَستید تا کشتی دُنسُرفه، و جه ترس اَنکی نُکونه کشتی سیرتیسِ فورش درون گیر بُکونه، لنگر بجیر باوردید و کشتیَ بادِ مسیر درون ولا کودید.

¹⁸ چون کولاک بَدجور اَمرا ضربه زئی، فردایی اوشان مجبور بُبوستید کشتی بارَ دریا درون فکونید.

¹⁹ سیوم روج، خوشان دَسِ مرا کشتی اساسَ دریا درون فُکودید.

²⁰ روجان پُشتِ هم شئون دوبو و اَمان آفتاو و ستاره ئان رنگَ نیده ئیم و کولاکم نینیشتی، اوجور کی هیّتا جه اَمان، هی اُمیدی نیجات ره ناشتیم.

²¹ جه اویا کی، خَیلی زمات بو غذا نُخورده بید پولُس اَشان میان بپا بأسا و بگفت: «آقایان، شُمان بایسی می گَبَ گوش بُکوده بید و کِرِت جا راه دَئنکفته بید، تا اَن همه ضرر و زیان نیده بید.

²² هسّا بازم شمرأ تشویق کونم کی شیمی دیل قُرص ببه، چونکی هیکَّس جان، خطر درون دَئنکفه، فقط کشتی از بین شه.

²³ چونکی هه دیشب ایتا جه خُدا فیریشته، اُ خُدایی کی اونِ شینم و اونَ خیدمت کودن دَرم، می وَرجا بأسا،

²⁴ و بگفت: ”پولُس، ترسئن نوا. تو بایسی امپراطور جُلُو، محاکمه ره حاضیر ببی، و حتم بدان خُدا، تمان کسانی کی تی اَمرا سفر کودن دریدِ جانَ تره ببخشه.“

²⁵ پس اَی مرداکان، شیمی دیل قُرص ببه، چون خُدایَ ایمان دَرم کی، هُطوکی مَرا بگفته، به.

²⁶ ولی اَمی کشتی بایسی ایتا جزیره‌ درون به گِل بینیشینه.»

²⁷ چاردهمی شب، باد هنو آدریاتیک دریا درون اَمرا اَ طرف اُ طرف بردی، کی نصف شب نزدیکی، مَلوانان خیال بُکودید خُشکیَ فارسئن دَرید.

²⁸ پس آب گودیَ اندازه بیگیفتید و بفهمستید کی چهل متر ایسه. ایپچه دئر تر، ایوارده آب گودیَ اندازه بیگیفتید و بیده ئید کی سی متر ایسه.

²⁹ و چون ترسه ئیدی کی صخره ئانَ بَر بُخوریم، چار تا لنگر جه کشتی پوشت تَوَدَه ئید، و دُعا کودید کی هر چی زوتر روزا به.

³⁰ ملوانان خواستید کشتی جا فرار بُکونید و قایق نیجاتَ آب درون تَوَدَه ئید، به اَ بهانه کی، خواستیدی چن تا لنگر جه کشتی جُلُو، آب درون تَوَدید.

³¹ پولُس اُ اَفسر و سربازانَ بگفت: «اَگه اَ مرداکان کشتی درون نِئسید، نَتانیدی نیجات پیدا بُکونید.»

³² بازین سربازان اُ لافَندانی کی قایق نیجاتَ دَشتی وَاوه ئید و قایقَ وِلا کودید.

³³ قبل اَنکی آفتاو بُجور بایه، پولُس همه کَس تشویق بُکود کی ایچی بُخورید. پولُس بگفت: «ایمرو چارده روج ایسه کی بلاتکلیف ایسائید و هیچّی نُخوردید و بدون غذا بمانستید.

³⁴ پس خواهش کونم ایچی بُخورید، چونکی شمرأ قوت دئه، چره کی ایتا مو جه هیکَّس سر کمَ نیبه.»

³⁵ وقتی پولُس اَ چیانَ بگفت، نانَ اوساد و خُدایَ شکر بُکود و همه کَس جُلُو، نانَ پَلکَ کود، و بنا به خوردن بُکود.

³⁶ بازین همه کَس دیل قُرصَ بوست و غذا بُخوردید.

³⁷ اَمان همتان کشتی درون، دویست و هفتاد و شش نفر بیم.

³⁸ وقتی اوشان سئرا بوستید، اَلباقیِ غَله یَ دریا درون فُکودید و کشتیَ سُبوکَ کودید.

³⁹ وقتی روزا بوست، خشکیَ نَشناختیدی، ولی ایتا کوجدانه خلیج، کی اونِ ساحل، فورشِ مرا پُر بو بیده ئید. پس بخواستید کی اَگه ببِه کشتیَ اویا به گِل بینیشانید.

⁴⁰ پس لنگران لافَندَ واوه ئید و اوشانَ دریا درون تَوَدَئید و اُ لافَندانیَم کی کشتی سُکّانَ دَشتی وازَ کودید. بازون، بادبانانی کی کشتی جُلُو نئه بو بادِ سمت، بُجور فاکشه ئید و ساحلِ سمت پیش بُشوئید.

⁴¹ ولی کشتی به ایتا کول کی آب جیر نئه بو بَر بُخورد و بِه گِل بینیشت. کشتی جُلُو گیر بُکود و بی‌ حرکت بَمانست، ولی کِشتی عقب، دریا کؤل واسی بشکفت.

⁴² سربازان بخواستید کی زندانیانَ بُکوشید نبه کی اینفر شنا بُکونه و جیویزه.

⁴³ ولی اُ رومی اَفسر کی خواستی پولُس جانَ نیجات بده، اوشانِ جُلُویَ بیگیفت و دستور بدَه اول اوشانی کی تانیدی شنا بُکونید، خوشانَ دریا درون تَوَدید و خُشکیَ فارسانید.

⁴⁴ اَلباقیَم بایسی اَلواران سر یا کشتی چوب و چیکال سر، خوشانَ به خُشکی فارسانه بید. اَطو بُبوسته کی همتان سلامت به خُشکی فارسه ئید.