دوم تیموتائوس 1 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹ پولُسِ جا، کی خُدا خواسته امرا و عین اُ زیندگی واده کی مسیحْ عیسی درونِ، مسیحْ عیسی رسول ایسه،

² می عزیزِ پسر تیموتائوس ره: فیض و رحمت و صلح و سلامتی خُدای پئرِ طرفِ جا و اَمی خُداوند مسیحْ عیسی تَره بایه.

تشویق وفاداری واسی

³ هُطوکی شبنده روج یکسره می دُعائانِ درون تَره بیاد آورم، خُدایَ شکر کونم، اُ خُدایی کی منم می پئرانِ مانستن پاکِ وجدانِ مَرا اونَ خیدمت کودَن درم.

⁴ وقتی تی آرسو فُکودنَ به یاد آورَم، ناجه دَرم تَره بیدینم تا شادی جا پُر بَبم.

⁵ من تی خالصِ ایمانَ به یاد آورَم، اُ ایمانی کی اول تی نَنه لوئیسِ درون و بازون تی مار یونیکی درون وجود داشتی، و هَسا حتّم دَرم تی درونم وجود دَره.

⁶ جه اَ رو، تی یاد آوَرَم کی خُدا اُ عطیه یَ، کی می دَس گذاری خاطری تی درون بامو، اونِ آتشِ وَلَ زیادَ کونی.

⁷ چونکی خُدا، ترسِ روحَ امرا فاندَه، بلکی قوت و محبت و نَفْسِ جُلویَ گیفتنِ روحَ فَدَه.

⁸ پس، جه اَنکی اَمی خُداوندِ ره شهادت بِدی یا من کی اونِ خاطری زندان درون دکفتم، عار ندار بلکی توئَم خُدا قوتِ امرا انجیل واسی عذاب کِشئن درون شریک بُبو.

⁹ خُدایی کی امرا نجات بدَه و ایتا مقدّس زیندگی ره دوخواد. اَنه نه اَمی کارانِ ره بلکی خو فیض و هدَف واسی ایسه، کی مسیحْ عیسی درون جه بنا، امرا فدَه بُبوسته بو،

¹⁰ و هسّا اَ فیض اَمی نجات دهنده مسیحْ عیسی آمونِ امرا آشکار بُبوسته. هو مسیحْ عیسی کی مرگَ از بین ببَرد و اَبدی زیندگیَ بواسطه ی انجیل همتانِ ره آشکار بُکوده،

¹¹ کی من اونِ ره معین بُبوستم تا اَ انجیلِ رسول و آموجگار بَبم و موعظه بُکونَم.

¹² اَنه واسی ایسه کی اَطو عذاب کشِئندرم، ولی عار نارم، چره کی دانم کیَ ایمان باوَردم و قانع بُبوستَم کی اون، تانه اونچیَ کی مَره واسپارده تا اُ روج محافظت بُکونه.

¹³ اُ ایمان و محبتِ امرا کی مسیحْ عیسی درون دَره، و اونچیَ کی می جا بیشتاوستی، ایتا دُرستِ نمونه مانستن، دو دَسی بچسب.

¹⁴ بواسطه روح القدّس کی اَمی درون دَره، اُ خُبِ امانتِ جا کی تَره واسپارده بُبوسته، محافظت بُکون.

¹⁵ خبر دَری کی آسیا ولایتِ مردوم همتان مَرَه وِلا کودید کی اوشانِ میان، فیگِلوس و هِرموگِنِس ئم ایسائید.

¹⁶ خُداوند اونیسیفوروسِ خانواده یَ رحمت بُکونه، چونکی اون چن مرتبه می جانَ تازه بُکود و می زندان دکفتنِ جا عار ناشتی،

¹⁷ بلکی وقتی رومِ شار درون بامو، می دُمبال بگردسته تا سر آخر مَره پیدا بُکود.

¹⁸ خُداوند اونَ عطا بُکونه کی اُ روجِ درون، خُداوندِ جا رحمتَ بیابه!- و تو خُب دَنی کی اون اَفِسُسِ شار درون خَیلی خیدمت ئانَ بُکوده.