دوم قرنتیان 7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹ پس اَی عزیزان، هسّا کی امان اَ واده‌ ئانَ دَریمی، بائید اَمرا جه هر ناپاکیِ جسم و روح پاکَ کونیم و خُدا ترس مَرا، مقدّس بوستنَ به کمال فاراسانیم.

پولُس خوشحالی

² اَمرا شیمی دیلِ درون جا بدید. امان هیکّس حقِ درون بَدی نُکودیم، هیکّسَ خرابَ نُکودیم و هیکّس جا سو استفاده نُکوده‌ایم.

³ من اَنه نگم تا شمرأ محکوم بُکونم چونکی پیشتر شمرأ بگفتم کی اَمی دیل درون جا دَریدی تا همدیگر اَمرا بیمیریم و همدیگر اَمرا زیندگی بُکونیم.

⁴ من دیل و جرأت مَرا شیمی اَمرا گب زئن دَرم. شمرأ خَیلی افتخار کونم؛ من خَیلی تسلی دَرَم. من تمانِ می مُصیبتانِ درون، خوشحالی جا پُرم.

⁵ چونکی حتی وقتی کی امان مقدونیه فارسه ائیم، اَمی تن استراحت نُکود، بلکی جه هر طرف امان مُصیبت درون بیم- بیرون دعوا مرافه داشتیم و دیل درون ترس.

⁶ ولی اُ خُدایی کی بشکفته دیلانَ تسلی دِئه، اَمرا تیتوس اَمون مَرا تسلی بدَه،

⁷ و نه فقط تیتوسِ اَمون مَرا، بلکی اُ تسلی اَمرا کی تیتوس شیمی جا بیافته بو. تیتوس شیمی حسرت جا، غُرصه و غیرتی کی شُمان می واسی دَریدی، مِره خبر باورد اوجور کی من ویشتر خوشحالَ بوستم.

⁸ چونکی حتی اَگه من می نامه مرا شمرأ غمگینَ کودم، می بُکوده جا پشیمان نییَم- با اَنکی ایپیچه پشیمان بوم- اَنه واسی کی دینَم می اُ نامه، شمرأ غمگینَ کود، هرچند فقط ایپیچه زمات.

⁹ ولی الان خوشحالم، نه اَنه واسی کی غمگینَ بوستید، بلکی شیمی اَ غمگینی، باعث بُبوست کی توبه بُکونید. چونکی شیمی غم خُدا واسی بو، تا هی ضرری اَمی جا شمرأ فانرسه.

¹⁰ چونکی اُ غَمی کی خُدا واسی بِبه، توبه باعث بِه، کی سرآخر نجاتَ ختم بِه و پشیمانی ناره. ولی غَمی کی دُنیا واسی ایسه، سرآخر مَردنَ ختم بِه.

¹¹ چونکی بیدنید اَ غم کی خُدا واسی بو چی شوقی شیمی درون به بار باورده: البت هه شوقِ کی نیشان دِئه تقصیر کار نیئید، چی غیض درون، چی ترس درون، چی ناجی درون، چی غیرت درون، چی مجازات درون، جه هر طرف ثابت بُکودید کی اُ قضیه درون بی‌تقصیر بید.

¹² پس هرچن کی اَ نامه یَ شمرأ بینیویشتم ولی نه اُ آدم واسی کی بَدی بُکوده یا نه اُ آدم واسی کی اونَ سر بَدی بُبوسته، بلکی اَنِ واسی بو کی خُدا محضر میان شیمی اُ غیرت کی اَمرا دَریدی آشکار بِبه.

¹³ اَنه واسی امان تسلی دَریمی. بعلاوه یِ اَمی تسلی، امان، تیتوس دِئن مَرا ویشتر شادَ بوستیم، چونکی اونِ روح شیمی همتانِ واسی تازه بُبوست.

¹⁴ چونکی من اونِ ورجه جه هر نظر شمرأ افتخار بُکودم و شُمان مَرا شرمنده نُکودید. بلکی هر اونچی شمرأ بگفتیم دُرُست بو، ثابت بُبوست کی اَمی افتخار تیتوس ورجه بِجا بو.

¹⁵ هر بار کی تیتوس شیمی همتانِ فرمانبردنَ یاد آوره کی چُطو ترس و لرز اَمرا اونَ قُبیل کودید، شمرأ ویشتر دیل دَوَده.

¹⁶ خوشحالم کی تمان و کمال شمرأ اطمینان دَرم.