دوم قرنتیان 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹ پس اونچی درون کی خُدا همکاران ایسیم، شیمی جا خواهش دَریم کی خُدا فیضَ هچین بدَس ناوَرید.

² چونکی خُدا اشعیای پیغمبر کتاب درون گه: «مناسبِ وقت درون، تَره جواب بدَم، و نجاتِ روج درون، تی یاور بُبوستم.» هسّا، الان خُدا مناسب وقتِ؛ هسّا، الان نجات روج ایسه.

پولُس سختی ئان

³ امان هیچ سنگی هیکسِ راه درون تانوَدیم، تا هی عیبی اَمی خیدمت درون دَنبه،

⁴ بلکی هر کاری کی کونیم، نیشان دیئیم کی خُدا خیدمتکاران ایسیم: تاب و تحمل اَمرا مُصیبتان درون، سختیان و بلائان درون،

⁵ چوب خوردنان موقع، زندانان درون، وَلوا ئان درون، بیگاری درون، شب بی‌خواب ئان درون و ویشتایی درون نیشان دیئیم کی خُدا خیدمتکاران ایسیم؛

⁶ پاکی اَمرا، دانایی اَمرا، صبر اَمرا، مهربانی اَمرا، روح‌ القدّوس اَمرا، بی‌ریا محبت اَمرا،

⁷ راستگویی اَمرا، خُدا قدرت اَمرا، صالحی سلاحانِ اَمرا کی اَمی چپ دس و راست دس درون نَئه؛

⁸ عزّت و خواری درون، و بُهتان و تعریف درون، اَمی اَمرا دَغلابازان مانستن برخورد به، با اَ حال راستگو ایسیم؛

⁹ اَمی اَمرا بی نام و نیشان ئانِ مانستن رفتار به، با اَ حال بشناخته بُبوسته ایم؛ اَمی اَمرا مُرده ئانِ مانستن رفتار به، با اَ حال بیدینید، هنو زنده‌ایم؛ اَمی اَمرا جوری رفتار به کی اِنگار مجازات درونیم، با اَ حال هنو بُکوشته نُبوستیم؛

¹⁰ اَمی اَمرا غمگین ئانِ مانستن رفتار به، با اَ حال همیشک شادیم؛ اَمی اَمرا نادارانِ مانستن رفتار به، با اَ حال خیلیانَ پولدارَ کونیم؛ اَمی اَمرا جوری رفتار به کی اِنگار هیچی ناریم، با اَ حال صاحاب همه چی ایسیم.

¹¹ اَی قرنتُس مردوم، امان رُک، شیمی اَمرا گب بزئیم و اَمی دیلَ شمرأ وازَه کودیم.

¹² امان اَمی محبتَ شیمی جا مضاقا نُکودیم بلکی شُمان ایسید کی شیمی محبتَ اَمی جا مضاقا بُکودید.

¹³ شیمی اَمرا زاکانِ مانستن گب زنم؛ شُمانم شیمی دیلَ اَمِره وازه کونید.

خُدای زنده معبد

¹⁴ بی‌ایمانانِ پیشکابولِ جیر نیشید، چونکی صالحی و شرارت چی ربطی بهَم دَره و نور و ظلمت چی رفاقتی دَریدی؟

¹⁵ مسیح و بِلیعال یعنی شیطان چی سازشی دَریدی و مؤمن و کافر چی شباهتی دَرید؟

¹⁶ خُدا معبد، بُتان اَمرا چی سازشی دَره؟ چونکی امان خُدای زنده‌ معبد ایسیم. اوجور کی خُدا تورات و پیغمبران کتابان درون گه: «من اوشانِ میان مانم و اوشانِ میان راه خوائم شُئون، و من اوشانِ خُدا خوائم بوستن و اوشان می مردوم خوائید بوستن.»

¹⁷ پس، خُداوند گه: «جه اَشانِ میان بیرون بائید و اَشانِ جا سیوا بیبید. و هی نجسِ چیَ دس نزنید، هو موقع شمرأ به گرمی قُبیل کونَم.»

¹⁸ «و من شمرأ پئر خوائم بوستن و شُمان می پسران و دختران خوائید بوستن، خُداوندِ قادر مطلق اَنه گه.»