اوّل قرنتیان 8 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

پیشکشِ غذا بُتانِ ره

¹ هسّا پیشکشِ غذا فَدئن بُتان باره: دانیم کی «امان همتان دانا آدمانیم.» هه دانایی غُرور آوره، ولی محبّت آدمَ بنا کونه.

² اَگه اینفر خیال کونه کی ایچی دانه، هنو اونچیَ کی بایستی بدانه نانه.

³ ولی اونکی خُدایَ دوست دَره، خُدا اونَ ایشناسه.

⁴ پس پیشکش غذائانِ خوردنِ باره کی بُتانِ ره پیشکش بیدی، دَنیم کی اَ دُنیا درون «بُت هیچه،» و «جغیر ایتا خُدا، دِه خُدایی نَنه.»

⁵ هرچن ایسائید اوشانی کی آسمان و زمین درون خُدایان دوخواده بید، -هُطوکی راس راسی «خُدايانِ» زیادی و «خُداوندانِ» زيادی نَئه-

⁶ با اَ حال امان فقط ایتا خُدا دَریم، یعنی آسمانی پئر، کی همه چی اونِ جا ایسه و امان اونِ شین ایسیم؛ و فقط ایتا خُداوند ایسه، یعنی عیسیِ مسیح، کی همه چی بواسطه اونِ و امان بواسطه اون ایسائیم.

⁷ هرچن کی همه اَ داناییَ ناریدی. ولی بعضیان چونکی پیشتر بُتانَ اَمرا خَیلی سر و کار داشتیدی اَگه هه الانم غذائانیَ بُخورید کی راس راسی بُتانَ پیشکش بُبوسته، چونکی اَشانِ وجدان ضعیفه، نجس بیدی.

⁸ «غذا، اَمرا خُدایَ نزدیک نُکونه»؛ نه نُخوردنِ اَمرا بَدترَ بیم، نه خوردن اَمرا بختر.

⁹ ولی بپائید، شیمی اَ حقّ باعث و بانیِ اَن نَبه کی ضعیفِ آدمان تاش بُخورید.

¹⁰ چون اَگه اینفر کی ضعیفِ وجدان دَره، تَره اَنه باره کی دانایی دَری، بیدینه کی بُتخانه درون نیشته ای و غذا خوردن دری، مگه اونم وسوسه نیبه اُ غذائانیَ کی بُتان ره پیشکش به بُخوره؟

¹¹ اَطویی، تی دانایی باعث هلاکَ بوستن اُ ضعیف آدم به، کی مسیح اونِ واسی بَمرد.

¹² پس وقتی اَطو شیمی برارانِ ضد گُناه کونیدی و اوشانِ ضعیفِ وجدانَ صدمه زنیدی، مسیح ضد گُناه کودن دَرید.

¹³ جه اَ رو اَگه غذا، می برار تاش خوردنِ باعث به، هرگس گوشت نَخوائم خوردن، نَبه کی اونِ تاش خوردنِ باعث و بانی ببَم.