اوّل قرنتیان 7 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

عروسی باره

¹ هسّا اُ جریانات باره کی مَرا بینیویشته بید: «مرداکِ ره خُب نیه کی ایتا زنِ اَمرا بِبه.»

² ولی بی حیائیانِ وسوسه واسی کی نَئه، هر مرداکی بایستی خو زناکَ بدَره، و هر زناکی خو مرداکَ.

³ مرد بایستی حَقی کی نسبت به خو زن به گردن دَره انجام بدِه و زنم بایستی حَقی کی نسبت به خو مرد به گردن دَره انجام بدِه.

⁴ چونکی زن خو تن ایختیارَ ناره بلکی اونِ مرد اونِ تن ایختیارَ دَره، و مردَم خو تن ایختیارَ ناره بلکی اونِ زن خو مرداکِ تنِ ایختیارَ دَره.

⁵ همدیگر بی نصیب نَنید، جیغیر اَنکی ایبچه زمات و همدیگر رضایت مرا بِبه کی شیمی وقتَ دُعا واسی بَنید. ولی بازین ایوارده همدیگره مَرا بیبید، نَبه کی شیطان اَنِ واسی کی نتانیدی شیمی جُلُویَ بیگیرید شمرأ وسوسه بُکونه.

⁶ من اَنه حکم نُکونَم، بلکی فقط اجازه دَئم.

⁷ کاشکی همتان می مانستن بُبوسته بید، ولی هرکس خو عطیه ی خُدا جا فیگیفته؛ اینفر ایجور عطیه دَره، و اویتا ایجور دیگر.

⁸ عزب ئان و ویوه زناکانِ ره گَم، خُبه کی می مانستن عزب بمانید.

⁹ ولی اَگه نتانید خوشانِ جُلُویَ بیگیرید، بایستی عروسی بُکونید، چونکی عروسی کودَن بختره، تا اَنکی شهوت آتش درون بُسوجید.

¹⁰ می حُکم اوشانِ ره کی عروسی بُکودید اَنه - نه می حُکم، بلکی خُداوند حُکمِ: کی زن نبایستی خو مرداکِ جا سیوا بِبه،

¹¹ ولی اَگه اَ کارَ بُکود، دِه نبایستی مردَ به، یا اَنکی واگرده خو مرداکِ ورجه. مرداکم نباستی خو زنَ طلاق بده.

¹² الباقیَ گَم - من گَم، نه خُداوند - کی اَگه ایتا برار، بی ایمانِ زنای دَره و اونِ زنای راضیِ کی اونِ اَمرا زیندگی بُکونه، اُ برار نبایستی خو زناکَ طلاقَ دِه.

¹³ اَگه ایتا زنای بی ایمانِ مردای دَره و اُ مردای راضیِ کی اونِ اَمرا زیندگی بُکونه، اُ زنای نباستی خو مرداکَ طلاقَ دِه.

¹⁴ چونکی بی ایمانِ مردای خو زناکِ خاطری مُقدّس به و بی ایمانِ زنای خو مرداکِ خاطری مُقدّس به. وگرنه، شیمی زاکان ناپاکَ بوستیدی ولی اَطو نیئه بلکی اوشان، مُقدّس ایسید.

¹⁵ ولی اَگه اُ کَس کی بی ایمانِ بخوائه سیوا بِبه، وَئَل اَ کارَ بُکونه. اَجور موقع دِه ایماندارِ برار یا خاخور مجبور نیئه کی اونِ اَمرا زیندگی بُکونه. خُدا اَمرا صلح و سلامتی ره دوخواده.

¹⁶ چونکی ای زنای، جه کویا دانی کی نتانی تی مرداکَ نجات بدی؟ یا ای مردای، جه کویا دانی کی نتانی تی زناکَ نجات بدی؟

¹⁷ فقط، هرکس هُطو زیندگی بُکونه کی خُداوند اونِ ره مُعین بُکوده و اوجور کی خُدا اونَ دوخواده. اَن حُکمی ایسه کی من تمانِ کلیسائانِ درون گَم.

¹⁸ مگه هیکّس ایسابو اُ موقع کی دوخواده بوستن دوبو ختنه بُبوسته بی؟ اَنِ دُمبال نَبه کی ختنه نیشانه ئانَ اوسانه. مگه هیکّس ایسابو اُ موقع کی دوخواده بوستن دوبو ختنه نُبوسته بی؟ اُ آدم ختنه بوستنِ دُمبال نَبه.

¹⁹ چونکی ختنه بوستن یا نُبوستن مهم نیه، بلکی خُدا حُکمانِ بجا آوردن مهمه.

²⁰ هرکس هر وضعِ درون کی دوخواده بُبوسته بئسه.

²¹ اُ زمات کی دوخواده بُبوستی غُلام بی؟ ترس نوا داشتن. ولی اَگه تانی تی آزادیَ بِدس باوری تی فرصتَ جه دَس نوا دَئن.

²² چون اُ کَس کی خُداوندِ طرف جا غُلامی ره دوخواده بُبوسته، خُداوند اونَ آزادَه کوده. هُطویی اونیَم کی آزادی درون دوخواده بُبوسته خوره مسیحِ غُلام بُکوده دَره.

²³ شیمی آزادی واسی بها فَده بُبوسته، آدمیان غُلام نیبید.

²⁴ پس ای براران، هرکس هر وضع درون کی دوخواده بُبوسته، هو وضع درون خُدا محضر میان بئسه.

باکره ئان و ویوه ئان

²⁵ هسّا باکره ئانِ باره، خُداوند جا حُکمی نارم؛ ولی اُ کَس جایگاه درون کی بواسطه خُداوندِ رحمت مورد اعتماد ایسه، می گبَ زنَم.

²⁶ من اَطو گُمان کونم کی اَ دوره زمانه سختیانِ واسی، مَردِ ره خُبِ هو وضع درون کی ایسا، بئسه.

²⁷ اَگه زن ببردی سیوا نُبو و اَگه زن نبردی، زن گیفتن دُمبال نُبو.

²⁸ ولی اَگه زن ببری، گُناه نُکوده ای، و اَگه ایتا باکره کُر عروسی بُکونه گُناه نُکوده. با اَ حال اوشان کی عروسی کونیدی اَ زیندگی درون سختی خوائید کِشئن و من نخوام کی شُمان زجر بکشید.

²⁹ براران، می منظور اَنِه کی وخت تنگه. بازین پس، اوشان کی زن دَریدی اوجور زیندگی بُکونید کی اِنگار زن ناریدی؛

³⁰ و اوشان كی عزا دَرید، اوجور رفتار بُکونید کی اِنگار عزا دار نیئید؛ و اوشان کی شاد ایسید، اوجور رفتار بُکونید کی اِنگار شاد نیئید؛ و اوشان کی ایچی هینیدی؛ اوجور رفتار بُکونید کی اِنگار هیچی ناریدی.

³¹ و اوشانی کی اَ دُنیا مرا حساب کتاب دَریدی، اوجور رفتار بُکونید کی اِنگار حساب کتاب ناریدی. چونکی اَ دُنیا سر و شکل فعلی عوضَ بوستن دَره.

³² می خواسته اَنه کی هر دیل نیگرانی جا دور بِئسید. عزب مَردای خُداوند کاران ره دیل نیگرانه، کی چُطو خُداوندَ راضی بُکونه؛

³³ ولی مَردی کی زن دَره اَ دُنیا چیانِ دیل نیگرانِ، کی چُطو خو زنَ راضی بُکونه،

³⁴ و اونِ حواس خُدا و اونِ زن میان قسمت به. جه اَ رو، عزب کُر و یا نامزد بُکوده کُر، خُداوند کاران واسی دیل نیگرانه، کی چُطو جسم درون و روح درون مُقدّس بِبه، ولی زنی که مَردَ بوسته اَ دُنیا چیانی واسی دیل نیگرانه، کی چُطو خو مَردَ راضی بُکونه.

³⁵ من شیمی منفعت واسی اَشانَ گَم، نه اَنکی شیمی جُلُویَ بیگیرم بلکی می منظور اَنه کی دُرُست زیندگی بُکونید و بی هی دیل نیگرانی شمرأ خُداوند ره وقف بُکونید.

³⁶ اَگه ای کَس گُمان بُکونه کی خو نامزد مَره دُرُست رفتار نُکودَن دَره، اَگه اونِ شهوت زیاده و بایستی اَطوئم بِبه، وَئلید اونچی کی اونِ نظر درونِ بُکونه: وَئلید عروسی بُکونَد، اَن گُناه نیه.

³⁷ ولی اَگه اینفر خو تصمیم سر ایسا و فشار درون نئسا، بلکی تانه خو جُلُویَ بیگیره و خو تصمیمَ بیگفته کی فعلا خو نامزد مَره عروسی نُکونه، اونم کار خُبی کودن دَره.

³⁸ پس اونکی خو نامزد اَمرا عروسی بُکونه، کار خُبی کونه، ولی اونکی عروسی نُکونه حتی ایتا کارِ بخترم بُکوده دَره.

³⁹ ایتا زنای تا زماتی کی اونِ مَردای زنده یه، اونِ پابندِ. ولی اَگه اونِ مَردای بیمیره، آزاده کی هرکس اَمرا کی خوائه عروسی بُکونه، فقط خُداوند درون.

⁴⁰ با اَ حال من فیکر کونم کی اَگه مَردا نَبه، خوشحالترِ و گُمان کونم کی منم خُدا روحَ دَرم.