اوّل قرنتیان 5 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

بی حیایی کلیسایَ نجسَ کونه

¹ درواقع خبر فارسه کی شیمی میان بی حیایی نَئه اونم اوجور کی حتی بُت پرستان درونم داب نیه، چونکی بیشتاوستم کی ایتا مردای خو پئرِ زَنِ اَمریه.

² و شُمان هنوز باد به غَبغب دَریدی! مگه نبایسی ماتم بیگیرید؟ اونیَ کی اَطو بُکوده جه شیمی میان بیرون تَوَدید.

³ چونکی هرچن من جسم درون اویا نئسام، ولی روحِ درون شیمی اَمرا ئَم؛ و هسّا اینفر مانستن کی اویا ایسا، پیشتر می قضاوتَ اونِ ره کی اَ کاره بُکوده اعلام بُکودم.

⁴ وقتی کی شُمان خُداوند عیسی نام اَمرا همدیگر مَرا جَما بید و من روحِ درون شیمی میان ایسام، اَمی خُداوند عیسی قُدرت اَمرا،

⁵ شُمان بایستی اَ مرداکَ شیطان دَس واسپارید، تا اونِ جسمِ کوشتن مرا، اونِ روح، خُداوندْ عیسی روجِ درون، نجات بیابه.

⁶ شیمی گُلاز کودَن اصلا دُرُست نیه. مگه نانید کی ایپچه خمیرمایه تانه تمانِ خمیرَ واج باوره؟

⁷ شمرأ بمانسته خمیر مایه جا پاکَ کونید تا تازه خمیر بیبید، هُطوکی راس راسی بدونِ خمیرمایه ایسید. چونکی مسیح اَمی پسخِ بره، قُربانی بُبوسته دَره.

⁸ پس بائید عیدَ جشن بیگیریم، نه بمانسه خمیرمایه اَمرا یعنی بَدخوائی و شرارتِ خمیرمایه، بلکی بی خمیرمایه نان، کی راستی و حئیقتِ.

⁹ می اُ قبلی نامه درون، شمرأ بینیویشتم کی بی حَیائان مرا شئون و آمون نُکونید.

¹⁰ می منظور اَن نُبو کی هی ذره اَ دُنیا بی حَیائان مرا یا طمع کاران و قابازان یا بُت پرستانِ مرا شئون و آمون نُکونید، چونکی اُطویی بایستی دُنیایَ ترکَ کونید.

¹¹ ولی هسّا شمرأ نیویسم، اونِ اَمرا ئم کی خورَه برار دَنه ولی بی حیا، طمع کار، بُت پرست، بد دَهن، عرق خور، یا قاب باز ایسِه، شُئون و آمون نُکونید و اَجور آدم اَمرا حتی ایتا سفره سر نینیشینید.

¹² چون من چی کار دَرم کی بیرونِ مردومانِ باره داوری بُکونم؟ مگه داوری اوشان باره کی کلیسا درون ایسائید شیمی دوشِ سر نَنه؟

¹³ خُدا خودش اُ مردومانیَ کی بیرون ایسائید، داوری خوائه کودن. «اُ شُرور آدمَ جه شیمی میان بیرون تَوَدید.»