اوّل قرنتیان 3 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلانجُدایی کلیسا درون 1 ولی براران، من نتانستم اوشانِ مانستن گب بزنم کی خُدا روح، اَشانِ درون نَئه، بلکی اوشان مانستن کی جسمانی ایسید گب زئن دَرَم، یعنی اوشانِ مانستن کی مسیح درون تَرِه زاکید. 2 من شمرأ شیر فدَم، نه گوشت چونکی اونِ ره حاضیر نیبید و هنوزم حاضیر نیئید، 3 چره کی هنو جسمانی چیانِ دُمبال دَرید. وقتی شیمی میان حسودی و دعوا مرافه نَئه، مگه هَن نیشان نَده کی جسمانی چیان دُمبالید و بشری راه درون رفتار کونیدی؟ 4 چونکی وقتی اینفر گه: «من پولُس دُمبالرو ایسَم،» و اویتا گه: «من آپولس دُمبالرو ایسَم،» مگه بقیه ی آدمان مانستن نیئید؟ 5 مگه آپولس کیسه؟ پولُس کیسه؟ اوشان فقط خیدمتکارانی ایسید کی خُدا هرتایَ ایتا وظیفه واسپارد تا شُمان بواسطه ی اوشان ایمان باورید. 6 من دانه یَ بکاشتم و آپولُس اونَ آب بَدَه، ولی خُدا بو کی اونَ سبزَ کود. 7 پس نه اونکی کاره چیزی بحساب آیه و نه اونکی آب دِئه، بلکی فقط خُدایِ کی اونَ سبزَ کونه. 8 اونکی کاره و اونکی آب دِئه، هر دو، ایتا ایسید و هرتا هونقدر مُزد فیگیریدی کی زحمت کیشیدی. 9 چونکی امان خُدا همکاران ایسیم. شُمان خُدا کشت و کارِ زمین و خُدا عمارت ایسید. 10 اُ فیض اَمرا کی خُدا مَره فدَه، اوستا معمار مانستن پیَ بکَندم و اینفر دیگه اُ پی سر عمارت چاکونه. هرکس بایستی مواظب بِبه کی چُطو چاکونه. 11 چونکی هیکّس نَتانه جغیر اُ پِی کی بکَنده بُبوسته یعنی عیسی مسیح، ایتا دیگه پی بِکَنه. 12 هسّا اَگه اینفر اَ پِی سر اُ عمارتَ طلا و نقره یا گیرانِ سنگان یا چو یا علف یا کولوش اَمرا چاکونه، 13 هرکسِ کار اَشکار خوائه بوستن چره کی اُ ’روج‘ میان، همه چیَ آشکار خوائه کودن. چونکی آتش، کار نتیجه نمایان بُکوده، و آتش هر رقم کارَ کی آدمان بُکودید امتحان کونه. 14 اَگه کاری کی اُ پِی سر چاکوده بِبه بمانه، اُ آدم خودش مُزدَ گیره. 15 اَگه اینفر کار آتش بیگیره ضرر کونه؛ هرچن کی خودش نجات یابه؛ ولی اُ کَس مانستن خوائه بوستن کی جه وَل بیگیفته آتش میان جان به دَر بَبرده بِبه. 16 مگه نانید کی شُمان خُدا معبد ایسید و خُدا روح شیمی درون نَئه؟ 17 اَگه اینفر خُدا معبدَ فُگوردانه، خُدا اونَ سر به نیستَ کونه. چونکی خُدا معبد، مُقدّسِ و شُمان اُ معبد ایسید. 18 هیکّس خوره گول نزنه. اَگه جه شیمی میان اینفر فیکر بُکونه اَ دوره زمانه درون حکیم آدمِ، وَئل کی نادان بِبه تا شاید حکیم بِبه. 19 چونکی اَ دُنیا حکمت، خُدا نظر درون نادانیه. هُطوکی اَیوب کتاب درون بینیویشته بُبوسته: «حکیم آدمانَ خوشانِ حیله مَره گرفتارَ کونه.» 20 و بازم مزمور کتاب درون بينیويشته بُبوسته کی: «خُداوند حکیم آدمانِ فیکرانِ جا واخبره و دانه کی اُ فیکران پوچِ.» 21 پس دِه هیکّس آدمانَ گُلاز نُکونه. چونکی همه چی شیمی شینه، 22 چی پولُس بِبه، چی آپولُس، چی كيفا بِبه، چی دُنيا، چی زیندگی بِبه، چی مَردن، چی زمات حال ببه و چی زمات آينده، تمانِ اَشان شیمی شینه، 23 و شُمان مسیحِ شینید و مسیح خُدا شین ایسه. |
@ 2024 Korpu Company