رومی ایشون 8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیروحِ دِله زندگی هاکاردِن 1 پَس اِسا اونایی وِسه که مَسیحْ عیسی دِله دَرِنه، دییه هیچ مَحکومیتی دَنیه، 2 چوون شَریعَت که زندگیِ روحِ، مَسیحْ عیسیِ دِله، شِما ره گِناهِ شَریعَت و مَرگِ جِم آزاد هاکارده. 3 چوون که شَریعَت اونچی ره، اینِ وِسه که آدِمیِ جسم ضعیفِ، نَتونِسه اِنجام هاده، خِدا اِنجام هِدا. وه شه ریکا ره یِتا گناهکارِ جِسمِ واری بَفرِسیه تا ’گِناهِ قِروونی‘ بوئِه، وَ این طی جِسمِ دِله، گِناه ره مَحکوم هاکارده. 4 تا اون دِرِسِ چیایی که شَریعَت خوانه، اَمه دِله اِنجام بَووه، اَمه دِله که طبقِ خِدائه روح زندگی کامبی نا طبقِ جسم. 5 اونایی که طبقِ جِسم زندگی کاندِنه، شه فِکرِ اونچی سَر اییِلنِنه که جِسمِ جِم هَسه، ولی اونایی که خِدائه روحِ دارنِنه، شه فِکرِ اونچیِ سَر اییِلنِنه که روحِ جِم هَسه. 6 چوون اون آدِمی که شه فِکرِ اون چیائه سَر که جِسمانیِ اییِلنه، مَرگِ، ولی اون فکری که خِدائه روحِ دِمبال دَره، زندگی و سِلامتیِ. 7 چوون اون آدِم که شه فِکرِ جِسمِ سَر اییِلنه، خِدائه هِمراه دِشمِنی کانده، چوون خِدائه شَریعتِ جِم اِطاعت نکانده و نَتونده هم هاکانه، 8 اونایی که جِسم وِشونِ سَر حِکم کانده، نَتوندِنه خِدا ره راضی هاکانِن. 9 ولی جِسم شِمه وِسه حِکم نَکانده، بلکه خِدائه روحِ که دَره حِکم کانده، البته اگه خِدائه روح شِمه دِله دَووه. کِسی که مَسیحِ روحِ نِدارنه، وه مَسیحِ وِسه نییه. 10 ولی اگه مَسیح شِمه دِله دَره، هر چَن شِمه تَن گِناهِ خاطِری بَمِرده، ولی چوون صالح بِشمارِسه بَینی، خِدائه روح شِمه وِسه زندگیِ. 11 اگه روحی که عیسی ره مِرده هائه جِم زِنده هاکارده شِمه دِله دَووه، وه که مَسیحْ عیسی ره مردِه هائه جِم زنده هاکارده، شه روحِ طریق که شِمه دِله دَره، شِمه تَن ها که مییِرنه ره هم زندگی دِنه. 12 پَس ای بِرارون، اِما مدیونیمی، ولی نا جِسمِ مدیون، تا طبقِ جسم زندگی هاکانیم. 13 چوون اگه طبقِ جسم زندگی هاکانین، مییِرنِنی؛ ولی اگه خِدائه روحِ هِمراه، کارایی که تَن کانده ره بَکوشین، زندگی کاندینی. 14 چوون اونایی که خِدائه روح وِشونِ راهنِمائه، خِدائه ریکائونِنه. 15 چوون که شِما نوکریِ روحِ نَییتِنی تا اَی هم بَتِرسین، بلکه شِما ریکائونِ مقامِ دِله فرزندخوندگیِ روحِ بَییتِنی که اونِ طَریقِ جِم داد زَمبی: «بابا، مِ پییِر.» 16 و شه خِدائه روح، اَمه روحِ هِمراه شِهادت دِنه که اِما خِدائه وَچونِمی. 17 و اگه خِدائه وَچونِمی، پَس وارثون هم هَسیمی، یعنی خِدائه وارثون و مَسیحِ هِمراه اِرثِ دِله شریکیمی. به شرطی که اِما هم وه هِمراه عِذاب بَکِشیم، تا اِما هم وه هِمراه جِلال بَیریم. آیندهِ جِلال 18 مِ نَظِر اینِ، این دِنیائه عِذاب ها ره اون جلالی که اَمه دِله دیار بونهِ هِمراه، نَوونه مقایسه هاکاردِن. 19 چوون خِلقت، تِمومِ ذوقِ هِمراه خِدائه ریکائونِ ظاهر بَیّنِ اِنتِظارِ کَشِنه. 20 چوون خِلقت، شه ره باطل هاکارده نا شه خواسهِ هِمراه، بلکه وه خواسهِ هِمراه که وه ره تَسلیم هاکارده، این امیدِ هِمراه که 21 شه خِلقت هم فسادِ نوکریِ جِم آزاد بونه و خِدائه وَچونِ پِر جِلالِ آزادیِ دِله شَریک بونِنه. 22 چوون اِما دومبی که تِموم خلقت تا اَلان، یِتا دَردِ جِم، بِزائَنِ دردِ واری نالِنه. 23 و نا فِقَط خِلقت، بلکه اِما شه هم که خِدائه روحِ نوبرِ دارمی، شه دلِ دِله ناله کامبی، هَمون طی که ذوقِ هِمراه ریکائونِ مقامِ دِله فرزند خووندگیِ اِنتِظارِ کَشِمبی، یعنی شه تَن هائه آزادی ره 24 چوون این امیدِ هِمراه نِجات بَییتیمی. اِسا امیدی که بَدی بونه، دییه امید نییه. چوون که چی طی یه نَفِر تونده یه چی که وینده ره امید دَونده؟ 25 ولی اگه یه چی که هَمتی نَدیمی ره امید دارمی، صبرِ هِمراه وه اِنتِظارِ کَشِمبی. 26 همین طی هم، اَمه ضَعفِ دِله خِدا اَمه کُمِک اِنه، چوون نَدومبی که چی طی وِنه دِعا هاکانیم. ولی خِدائه روح، اون ناله‌هایی هِمراه که عمیقِنه و نَوونه بااوتِن، اَمه وِسه شِفاعت کانده. 27 و وه که دلهائه دِله ره گِردِنه، روحِ فِکرِ دونده، چوون روح، طبقِ خِدائه اِراده مِقدّسینِ وِسه شِفاعت کانده. 28 دومبی اونایی حَق، که خِدا ره دوس دارنِنه و طبقِ وه اِراده دَعوِت بَینه، همه چی با هم وِشونِ خیریتِ وِسه دَره کار کانده. 29 چوون اونایی که خِدا قبلاً بِشناسیه ره، وِشونِ هم قبلتر تعیین هاکارده تا وه ریکائه واری بَووِن، تا این طی مَسیح خَله بِرارونِ دِله، اَوِّلین وچه بوئه. 30 و اونایی ره که قبلتر تعیین هاکارده ره هم دَعوِت هاکارده؛ و اونایی که دعوت هاکارده ره هم، صالح بِشمارِسه؛ و اونایی که صالح بِشمارِسه ره هم، جِلال هِدا. 31 پَس همهِ اینائه خَوِری چی تومبی باریم؟ اگه خِدا اَمه هِمرائه، کی تونده اَمه علیه بوئه؟ 32 وه که شه ریکا ره دریغ نَکارده، بلکه وه ره اِما همهِ وِسه فِدا هاکارده، چی طی وه دَس دِلوازیِ هِمراه، همه چی ره اِما ره نَدِنه؟ 33 کیِ که خِدائه انتخاب بَییه ها ره تِهمت بَزِنه؟ خِدائه که وِشونِ صالح اِشمارِنه! 34 کیِ که وِشونِ مَحکوم هاکانه؟ مَسیحْ عیسی بَمِرده- از اون ویشتر، مِرده هائه جِم هم زنده بَییه و خِدائه راسِ دَس هِنیشته، وه هَسه که راس راسی اَمه وِسه شِفاعت کانده! 35 کیِ که اِما ره مَسیحِ مِحبّتِ جِم سیوا هاکانه؟ مصیبت یا پریشونی، آزار اَذیّت، قَحطی، لِختی، خَطِر یا شمشیر؟ 36 هَمون طی که مزمورِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «اِما تِ خاطِری، تِمومِ روز بَمِردَنِ وِسه شومبی و اون گُسفِنائه واری که کِشتارِ وِسه حاضر بونِنه، بِشمارِسه بومبی.» 37 نا، تِمومِ این کارائه دِله اِما اونایی جِم که پیروزِنه سَرتریمی، اونِ خاطِری، که اِما ره مِحَبَّت هاکارده. 38 چوون مطمئِنِمه که نا مَرگ و نا زندگی، نا فرشته ها و نا رئیسون، نا چیزایی که اَلان دَره نا چیزایی که آینده دَره، نا هیچ قِدرَتی، 39 و نا بِلِندی و نا پَستی، و نا تِمومِ خِلقت دِله، هیچی دییه نَتونده اِما ره خِدائه مِحبَّتِ جِم که اَمه خِداوند مَسیحْ عیسی هَسه، سیوا هاکانه. |
@2024 Korpu Company