رومی ایشون 2 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

خِدائه عادلانه قِضاوِت

¹ پَس تِ ای آدِمی که یه نَفِر دییه ره قِضاوت کاندی، هر کی که بوئی هیچ عذرِ بهونه ای نِدارنی. چوون وَختی که یه نَفِر دییه ره قِضاوِت کاندی، شه ره مَحکوم هاکاردی؛ چوون تِ، اِی که قِضاوِت کاندی، شه هَمون کارِ کاندی.

² اِما دومبی که خِدائه قِضاوِت اونایی وِسه که این‌طی کارایی کاندِنه، به حَقِّ.

³ تِ ای آدِمی که بَقیه ره قِضاوِت کاندی و شه اون کارا ره کاندی، گمون کاندی که خِدائه قضاوتِ جِم دَر شونی؟

⁴ یا اینکه خِدائه مِهروونی و تِحَمّل و وه گَتِ صبوری ره کِچیک اِشمارِنی و ندوندی که خِدائه مهروونی اینِ وِسه ئه که تِ ره تووبهِ سَمت وَرنه؟

⁵ ولی تِ شه سَر سَختی و شه دلِ خاطِری که نِخوانه تووبه هاکانه، خِدائه غَضبِ شه وِسه، غَضِبِ روزِ وِسه اِمبار کاندی، روزی که اونِ دِله خِدائه عادلانه قِضاوِت دیار بونه.

⁶ خِدا «هر کسِ شه وه کارائه اِندا سِزا دِنه.»

⁷ خِدا، اَبدی زندگی ره اونایی ره دِنه که صبرِ هِمراه، خوارِ کارائه اِنجام هِدائِنِ دِله، جِلال و حِرمت و اَبدی زندگیِ دِمبال دَرِنه؛

⁸ ولی اونایی وِسه که خِدخواهِنه و حَییقَتِ جِم اِطاعت نَکاندِنه و بلکه ناراستیِ ره اِطاعت کاندِنه، غیظ و غَضِب دَره.

⁹ هر کی که بَدِ کارا هاکانه، رَنج و عِذاب وه نَصیب بونه، اَوِّل یهود و بعد غیرِ یهود.

¹⁰ ولی هر کی خواری هاکانه، خِدائه جِلال و حِرمت و صِلح و سِلامتی وه نَصیب بونه، اَوِّل یهود و بعد غیرِ یهود.

¹¹ چوون خِدا فرق نیییلنه.

¹² همهِ کِسایی که بدون موسیِ شَریعَت گِناه کاندِنه، بدونِ شَریعَت هم هِلاک بونِنه؛ و همهِ کِسایی که شَریعَتِ بِن گِناه کاندِنه، طبقِ شَریعَت مَحکوم بونِنه.

¹³ چوون اونایی که شَریعَتِ اِشنُنِنه خِدائه نَظِر صالح نینه، بلکه اونایی صالح بِشمارِسه بونِنه که شَریعَتِ به جا یارنِنه.

¹⁴ چوون وَختی که غیرِ یَهودیون که شَریعتِ ندارنِنه، شَریعتِ اَعمالِ طبقِ غریزه به جا یارنِنه، وِشون هر چَن شَریعَت نِدارنِنه، ولی شه، شه وِسه شَریعَتِنه

¹⁵ وِشون نِشون دِنِنه که شَریعتِ اعمال وِشونِ دلِ سَر بَنوِشت بَییه، جوری که وِشونِ وجدان اینِ گِواهی دِنه چوون وِشونِ فِکرا یا وِشونِ مَحکوم کانده یا حَتَّی تبرئه کانده.

¹⁶ این اون روزِ دِله اِتفاق کَفِنه که خِدا طبقِ اون اِنجیلی که مِن اِعلام کامبه، آدِمونِ رازها ره عیسیِ مَسیحِ طَریقِ جِم قِضاوِت کانده.

¹⁷ ولی تِ که شه ره یهودی دوندی و شَریعتِ تکیه دارنی و اینِ وِسه که خِدا ره اِشناسِنی شه ره اِفتخار کاندی،

¹⁸ و وه اِراده ره دوندی و چوون شَریعتِ جِم تَعلیم بَییتی، بهترین چیا ره سیوا کاندی.

¹⁹ و اگه مِطمئنی که کورونِ راهنِما و اونایی که تاریکی دِله دَرِنه ئه وِسه نوری،

²⁰ تِ که نادونونِ مِربی و وَچونِ مَلّمی، تِ که شَریعَت که معرفت و حَییقَتِ ره دارنی-

²¹ پَس تِ که بَقیه ره یاد دِنی، شه ره یاد نَدِنی؟ تِ که دِزی هاکاردِنِ علیه موعظه کاندی، شه دِزی کاندی؟

²² تِ که گانی نَوِسه زِنا هاکاردِن، شه زِنا کاندی؟ تِ که بِتهائه جِم بیزاری، شه، مَعبدها ره غارِت کاندی؟

²³ تِ که شَریعَت داشتِنِ وِسه اِفتخار کاندی، شَریعتِ بِشکِسِنه هِمراه، خِدا ره بی حِرمت کاندی؟

²⁴ چوون هَمون طی که پِیغمبرونِ کِتابِ دِله بَنوِشت بَییه: «شِمه خاطِری، خِدائه اسمِ غیرِ یَهودیونِ میون کُفر گانِنه.»

²⁵ مووقه ای خَتنه هاکاردِن ارزش دارنه که شَریعتِ به جا بیارین، ولی اگه شَریعتِ بِشکِنین اینِ واریِ که خَتنه نَییه بوئین.

²⁶ پَس اگه یِتا مِردی که خَتنه نَییه، شَریعتِ اَحکامِ به جا بیاره، مگه وه خَتنه نَیِّن، خَتنه بَیِّن حِساب نِننه؟

²⁷ پَس اونی که جسماً خَتنه نَییه، ولی شَریعتِ به جا یارنه، تِ ره مَحکوم کانده تِ ره که هم شَریعتِ بَنوِشته اَحکامِ دارنی و هم خَتنه ره دارنی، ولی خِدائه شَریعتِ اِشکِنی.

²⁸ چوون یهودی این نییه که ظاهراً یهودی بوئه، و خَتنه هم کاری نییه که ظاهر و جِسمِ دِله بوئه.

²⁹ بلکه یهودی اونِ که باطنِ دِله یهودی بوئه و خَتنه هم کاری دلیه، که خِدائه روح اونِ اِنجام دِنه، نا یِتا نوشتهِ طَریقِ جِم. این طی کِسی ره خِدا تحسین کانده، نا آدِم.