یوحنایِ مکاشفه 8 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

هَفتِمین مُهر

¹ وَختی که وَره هَفتِمین مُهرِ بِشکِسه، حدودِ نیم‌ساعت آسمونِ دِله سکوت برقرار بَییه.

² و اون مووقه اون هفتا فرشته ره بَدیمه که خِدائه روب رو اِسِّنِنه، و وِشونِ هفتا شیپور هِدا بَییه.

³ و یِتا دییه فرشته‌ بییَمو که یِتا طِلا بخورسوز شه هِمراه داشته، و قِروونگاهِ پِلی اِیست هاکارده. وه ره یَته خَله بُخور هِدا بَییه تا اونِ تِمومِ مِقدّسینِ دِعاهائه هِمراه قِروونگاهِ سَر که طِلائه جِم بییه، تَختِ پَلی پیشکَش هاکانه.

⁴ بُخورِ دی، اون فِرشتهِ دسائه جِم مقدَّسینِ دِعاهائه هِمراه تا خِدائه حِضور بالا بورده.

⁵ بعد فرشته بخورسوزِ بَییته و قِروونگاهِ تشِ جِم پِر هاکارده و زِمینِ سَر دِم بِدا. رعدِ صِدا و برقی که آسِمونِ دِله زوئه و زلزله بییَمو.

هفتا شیپور

⁶ هفتا فرشته که هفتا شیپورِ داشتِنه، حاضِر بَینه تا اونائه صدا ره دَربیارِن.

⁷ اَوِّلین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده، و تگرگ و تشی که خونِ هِمراه قاطی بییه، که زِمینِ سَر بِبارِسه و یه سوّم زِمین بَسوته و یه سوّم دارها بَسوتِنه و تِمومِ سبزِ واش ها بَسوتِنه.

⁸ دِوّمین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده، و یه چی یِتا گَتِ کوهِ واری که تش بَییته بییه، دریائه دِله دِم بِدا بَییه و دریائه یه سوّم خون بَییه.

⁹ و دریائه جانورون جِم یه سوّم بَمِردِنه و کشتیهائه جِم یه سوّم نابود بَینه.

¹⁰ سِوّمین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده، و یِتا گَتِ ستاره یِتا مشعلِ واری که دَره سوزِنه آسمونِ جِم یه سوّم از رودخانه‌ها و چشمه‌هائه اوهِ سَر دَکِته.

¹¹ اون ستارهِ اسم «اَفْسَنْتینِ»، و یه سوّم از اوه ها اَفْسَنْتینِ هِمراه تَل بَینه. و یَته خَله مَردِم اون اوه هائه هِمراه که تَل بَییه بینه، بَمِردِنه.

¹² چهارمین فرشته شه شیپورِ دِله فوت هاکارده، و اِفتابِ یه سوّم، و ماهِ یه سوّم و ستاره هائه یه سوّم ضربه بَخُردِنه، جوری که یه سوّم از اونائه نور تاریک بَییه. و روزِ یه سوّم بی نور بَمونِسه و شوِ یه سوّم هم همین طی.

¹³ بعد بَدیمه و هارِش یِتا عقاب آسمونِ دِله هَمون طی که دَییه پرواز کارده بِلِندِ صِدائه هِمراه شونگ کَشیه: «وای، وای، وای زِمینِ مَردِمِ سَر، چوون که هیچی نَموندِسه اون سه تا فِرشتهِ شِیپورهائه صِدا دَر بِیّه.»