یوحنایِ مکاشفه 6 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقیهفتا مُهر 1 اون مووقه وَره ره بَدیمه که یِتا از اون هفتا مُهرِ بِشکِسه و بِشنُسِمه یِتا از اون چهارتا زنده مخلوق یِتا صدائه هِمراه که رعدِ واری بییه بااوته: «بِرو!» 2 مِن بَدیمه و هارِش، یِتا اِسبه اسب بییه. و اونی که اون اسبِ سَر سِوار بییه، یِتا تیرکمون داشته؛ یِتا تاج وه ره هِدانه و وه که پیروزیِ هِمراه بیرون بییَمو تا فتح هاکانه. 3 و وَختی که وَره دِوّمین مُهرِ بِشکِسه، بِشنُسِمه که دِوّمین زنده مخلوق بااوته: «بِرو!» 4 و یِتا دییه اسب بیرون بییَمو که تشِ واری سِرخ بییه، و اونی که اون اسبِ سَر سِوار بییه ره این اِجازه هِدا بَییه تا صِلح و سِلامتی ره زِمینِ جِم بَیره تا مَردِم هَمدییه ره بَکوشن و یِتا گَتِ شمشیر وه ره هِدا بَییه. 5 وَختی که وَره سِوّمین مُهرِ بِشکِسه، بِشنُسِمه که سِوّمین زنده مخلوق بااوته: «بِرو!» و مِن بَدیمه و هارِش، یِتا سیوِ اَسب بییه و اونی که اون اسبِ سَر سِوار بییه شه دَسِ دِله یِتا ترازو داشته. 6 و اون چهارتا زنده مخلوق میون، یه چی صِدائه واری بِشنُسِمه که گاته: «یِتا دَئیل گندِم، یه دینار و سه تا دَئیل جو یه دینار؛ و راغون و شِرابِ ضرر نَزِن!» 7 وَختی که وره چهارمین مُهرِ بِشکِسه، چهارمین زنده مخلوقِ صدا ره بِشنُسِمه که بااوته: «بِرو!» 8 و مِن بَدیمه و هارِش، یِتا رنگ و رو بوِرده اسب بییه و اون کسِ اسم که اسبِ سَر سِوار بییه، مَرگ بییه و مِرده هائه دِنیا وه دِمبال اییَمو. و وِشونِ اقتدار هِدا بَییه تا زمینِ یه چهارم شمشیر و قحطی و کُشندهِ مرض و زمینِ وحشیِ جانورونِ هِمراه بَکوشِن. 9 وَختی که وَره پنجمین مهرِ بِشکِسه، مِن قِروونگاهِ بِن، اون آدِمائه جانِ بَدیمه که خِدائه کِلامِ خاطِری و اون شِهادتایی که هِدا بینه، بَکُشته بَییه بینه. 10 وِشون بِلِندِ صِدائه هِمراه داد زونه و گاتِنه: «ای خِداوند که قادر و قدّوس و حَقّی، تا کی داوِری نَکاندی و اَمه خونِ تقاصِ زِمینِ مَردِمِ جِم نَیرِنی؟» 11 و هر کِدوم از وِشونِ، اسبهِ قَوا هِدا بَییه و وِشونِ بااوته بَییه که اَت کم ویشتر آروم بَیرین تا وِشونِ هم خِدمتون و بِرارونِ تعداد که قرارِ وِشونِ واری بَکوشته بَووِن، کامل بَووه. 12 و وَختی که وره شیشمین مُهرِ بِشکِسه، مِن بَدیمه و هارِش، یِتا گَتِ زلزله بییَمو و اِفتاب پِلاسِ واری سیو بَییه، و کاملِ ماه، خونِ رنگ بَییه. 13 و آسِمونِ ستاره ها، بنه سَر جِر دَکِتِنه، یِتا اَنجیل دارِ واری که یِتا تِندِ وائه هِمراه تکون خارنه و وه کالِ میوه ها کَلِنِنه. 14 و آسِمون، یِتا لول بَییه طومارِ واری غیب بَییه، هر کوه و جزیره ای شه جائه جِم بَکِندی بَییه. 15 بعد زِمینِ پادشاهون و گَتِ آدِمون، و فرموندارون و پولدارون و قِددارون، و هر نوکِر و هر آزادی، شه ره غارهائه دِله و کوه و کمرِ صخره‌هائه میون جا هِدانه. 16 وِشون کوه ها و صخره‌ها ره گاتِنه: «اَمه سَر دَکِفین و اِما ره اون تخت‌نشینِ چِشِ جِم و اون وره غَضِبِ جِم جا هادین. 17 چوون وِشونِ گَتِ روزِ غضب بَرِسیه و کیِ که بَتونه طاقت بیاره؟» |
@2024 Korpu Company